Karmienie piersią zwykle kojarzy się z ciepłymi odczuciami. Podczas karmienia między mamą i dzieckiem tworzy się więź, nieporównywalna do niczego innego. Co jednak, jeśli w trakcie karmienia matka czuje coś wprost przeciwnego – nagłe rozdrażnienie, lęk, żal? Takie odczucia mogą świadczyć o tym, że cierpi na D-MER.
Konsultacja merytoryczna: lek. Alicja Kołodziejczyk-Nowotarska , Certyfikowany Doradca Laktacyjny (CDL), neonatolog
Istnieje pewna grupa mam, które tuż przed karmieniem i w jego trakcie odczuwają negatywne emocje. Dlaczego tak jest?
O D-MER (dysphoric milk ejection reflex) zaczęto mówić w latach 2007-2008, jest więc to syndrom, który zauważono stosunkowo niedawno. W skrócie polega on na zaburzonej fizjologicznej reakcji organizmu, związanej z wypływem mleka, powodującej obniżenie nastroju karmiącej mamy. Dzieje się tak pod wpływem nagłego obniżenia poziomu dopaminy. Kobieta z D-MER nie ma żadnego wpływu na swój stan, spadek nastroju pojawia się, gdy następuje wypływ mleka czy to podczas karmienia, czy to podczas odciągania (częściej), a nawet w przypadku samoczynnego wypływu.
Krótka historia rozpoznawania D-MER a także nieznany odsetek kobiet, które cierpią na ten syndrom, wynika prawdopodobnie z tego, że kobietom trudno przyznać się do negatywnych odczuć związanych z karmieniem. Obwiniają się za swoje samopoczucie i odczuwają silną presję otoczenia. Pomimo tego, że większość przeżywa karmienie piersią jako coś wspaniałego – nie wszystkie kobiety mogą się z tym identyfikować. Z drugiej strony negatywne odczucia kobiet związane z karmieniem piersią kojarzono raczej z czynnikami psychologicznymi, takimi jak depresja poporodowa, traumy, zaburzenia.
Należy pamiętać, że D-MER nie jest tym samym co niechęć do karmienia piersią. D-MER cechuje nagły spadek nastroju tuż przed wypływem mleka, trwający do kilku minut. Niechęć do karmienia jest stałym odczuciem i ma swoje podłoże psychologiczne. D-MER jest zaburzeniem fizjologicznym i trwa tylko przez chwilę w czasie karmienia. D-MER może współwystąpić z depresją poporodową, bo obie te przypadłości cechuje problem z przewodnictwem dopaminy.
D-MER może pojawić się już przy pierwszym dziecku i dotyczyć karmienia wszystkich kolejnych dzieci, ale nie musi. Może spotkać kobietę dopiero przy drugim lub kolejnym dziecku. Ma to prawdopodobnie związek z wiekiem kobiety. Raczej jednak nie zdarza się, by D-MER wystąpił przy pierwszym dziecku a nie pojawił się przy kolejnych.
D-MER zostało podzielone na trzy rodzaje ze względu na intensywność występowania:
Łagodne – zwykle objawy mijają w przeciągu 3 miesięcy
Umiarkowane – objawy trwają zwykle 3-9 miesięcy, mamy szukają naturalnych sposobów radzenia sobie ze spadkiem nastroju
Ciężkie – objawy utrzymują się do roku, choć w tym przypadku kobiety najczęściej zaprzestają karmienia naturalnego, tym samym przerywając objawy. Na tym poziomie może pojawić się autoagresja a nawet skłonności samobójcze.
D-MER dzieli się również ze względu na przeważające uczucia. Możemy mieć do czynienia ze spektrum przygnębienia, któremu towarzyszą smutek, poczucie winy, zmęczenie. W spektrum niepokoju pojawiają się lęki, strach a także ataki paniki. W spektrum wzburzenia - agresja i autoagresja a nawet paranoja.
Kobiety dotknięte D-MER często czują się winne, martwią się, że są „złymi matkami”, bo karmienie naturalne, które powinno być piękne jest dla nich źródłem negatywnych odczuć. Przede wszystkim ważne jest by kobiety miały świadomość, że takie zaburzenie w ogóle występuje i że nie powinny czuć się winne. Przyczyna jest zupełnie niezależna od matki, ma swoje podłoże w fizjologii.
Przy łagodnej postaci D-MER często wystarczy okazane wsparcie. Już sama świadomość schorzenia pozwala mamie zwykle poczuć się lepiej. D-MER często zaostrza się na skutek stresu, picia napojów z kofeiną. Można złagodzić go ćwiczeniami, odpoczynkiem, unikaniem stresu.
Przy najcięższych rodzajach D-MER kobieta rezygnując z karmienia piersią automatycznie przestaje odczuwać jego skutki. Jeśli jednak chce nadal karmić naturalnie, konieczne może być leczenie farmakologiczne pod kontrolą lekarza.
Od czego zależy produkcja i wypływ mleka z piersi mamy? Jak przebiega proces ssania? Odpowiedzi na te pytania stanowią niezwykle pomocną informację w rozwiązaniu problemów z laktacją i ssaniem mleka przez dziecko.
Zdarzają się sytuacje, że dziecko początkowo lub w późniejszym okresie karmienia piersią nie chce ssać piersi. Sprawdź, jakie mogą być tego przyczyny i jak możesz zaradzić temu problemowi.
Jak długo karmić piersią - to decyzja indywidualna mamy i dziecka. Jednak kiedyś przychodzi ten moment, gdy dziecko karmione piersią trzeba od tej piersi odstawić. Odpowiadamy na pytanie - kiedy i jak to zrobić.
Nie ma jednej granicy – do kiedy należy karmić piersią. Każda mama ustala taką granicę sama, gdy nie chce już dłużej karmić. Przychodzi wtedy pora na odstawienie od piersi. Jak się do tego zabrać?
Świat jednogłośnie nawołuje do karmienia piersią. W obliczu naukowych doniesień wszyscy są zgodni, że to najlepsze dla dziecka i jego matki. Kontrowersje rozpoczynają się w momencie, gdy karmiony maluch wyrasta ...
<p>Mija córka też lepiej je jak pierś jest pełna natomiast potem strasznie grymasi. Położna mi powiedziała ze to przez to że potem jest bardziej kaloryczny pokarm i gorzej wypływa i dlatego bardzo ważne jest by dziecko opróżnialo pierś do końca. Wczo...
<p>Słyszałam o d-mer, musi to być trudny czas dla mamy karmiącej bo frustracja i żal pojawiają się nie tylko przy karmieniu ale przy każdym wycieku mleka... Mama i otoczenie może nie wiedzieć że to choroba dmer i wtedy się myśli że to choroba psychic...
<p>Ja ostatecznie stanęłam na tym że oboje dzieci wykarmiłam na jednej piersi, bo przy drugiej był problem z dostawianiem i że względu na wklęsłego sutka i na lewą rękę, mam ja na tyle słaba że nie byłam wstanie ani córka ani syna utrzymać na niej, d...
