Koszyk

Twój koszyk jest pusty

Kontynuuj zakupy

Rodzice (620 Wątki)

Klapsom mówimy nie

Data utworzenia : 2014-01-03 17:53 | Ostatni komentarz 2016-12-04 13:36

13203 Odsłony
131 Komentarze

Rola rodzica to być może najważniejsza z ról w Twoim życiu, a przecież tak naprawdę nikt Cię jej nie uczył. Codziennie rozwiązujesz mnóstwo problemów, stawiasz czoło dylematom, wyborom, czasami masz dość. Rodzicielstwo to nie tylko miłość i tulenie, uśmiech, śmiech i czułe słowa. Bywa, że do rodzicielstwa wkrada się krzyk, brak cierpliwości, brak kontroli, klaps, a wiesz, że to nie powinno się zdarzać… Czym są klapsy i jak sobie radzić bez nich, podpowiada psycholog Eliza Komar.

Dodaj komentarz

Strona: 1 .. 10 11 12 13 14 .. 17

Sortowanie:

2015-03-09 17:31

ja juz sama nie wiem co jest dobre, dawniej dostawalismy klapsy I to nie tylko , I jakos nie bije nikogo jak pisze w artykule, jestem dobra wedlug mnie:-]. Lubie pomagac innym itp, wiec nie wiem co jest dobre jesli moj 14mc synek zrzuca na podłogę dekoder z szafy, kręci telewizorem, przekreca nakrętki w kuchence jak gotuje obiad itp. Wiec jak tu inaczej zareagować? Udawać ze nie widzę? Ja krzykne a jak tłumacze ze nie wolno i zabieram go z tego miejsca raz,drugi a on dalej to w końcu dam klapsa ale delikatnie ale po przeczytaniu tego artykułu moze faktycznie nie jest to dobre I bedzie trzeba poprostu tlunaczyc ze nie wolno:-]

2015-03-09 12:42

Dla mnie każdy klaps jest wyrazem niemocy rodzica i zwykłej nieumiejętności znalezienia innego rozwiązania. Oczywiście rozumiem frustrację, brak cierpliwości i irytację na niektóre zachowania dzieci, ale klaps to rozwiązanie chwilowe. Powszechnie wiadomo, że agresja rodzi agresję, a gniew dziecka może obrócić się w każdą stronę - rodziców, kolegów, rówieśników itd. W skrajnych przypadkach może okazać się, że dziecko bite któregoś dnia odda rodzicom, a co najgorsze taki wzór wyniesie z domu. A gdy nie mamy na prawdę już pomysłu jak radzić sobie z problemami, to żaden wstyd udać się po profesjonalną pomoc.

2015-03-09 12:34

Bardzo podoba mi sie artykuł , ciekawie wszystko przedstawione. Ja nie jestem za karaniem typu bicia. Sa różne sposoby , które moga rozwiązać problem, chociażby rozmowa jakaś kara poprzez zabranie zabawki. Ciężko mi cokolwiek powiedzieć bo jeszcze nie byłam w akie sytuacji a cięzko się wcielic jak człowiek nie uważam doświadczył. Chociaż uważam , że delikatne klapnięcie w tyłek nie jest efektem przemocy , złego wychowania czy ccoś z tych rzeczy,

2015-02-25 20:49

Bardzo ciekawy artykol Moja gwiazdka jest na etapie wszystko wymuszam i przyznał ze jej tatuś dal jej ze dwa razy klapsa bo po prostu niema zbyt dużej cierpliwości wkurzylam się na niego i musialam mu tłumaczyć zęby nie dawał jej klapsow bo to nic nie daje tylko potenguje jej zachowanie

2015-02-24 21:27

Ciekawy artykuł,czytałam go bardzo dokładnie tak bardzo mnie zainteresował.Ja również jestem za tym żeby dziecka NIE karać klapsem,tylko należy spokojnie dziecku wytłumaczyć że tego nie wolno...Wiadomo że takie małe dziecko jeszcze nie rozumie co się do niego mówi,albo że robi coś złego i czego nie wolno.Dlatego musimy to zrozumieć i do niektórych rzeczy się przyzwyczaić,ale to nie jest też takie proste.Wychowywanie dziecka nie jest takie łatwe,bo naprawdę jest trudne!Dzieci są bardzo mądre i wszystko dobrze zapamiętuja i uważnie słuchają co się do nich mówi.Jak synek coś zrobi złego to oczywiście jestem zła,ale nie pokazuje aż tak tego tylko spokojnie tłumacze że tego nie wolno i że źle zrobił.Jeszcze jest za mały żeby to zrozumiał ale zawsze uważnie mnie słucha i patrzy na mnie.Wiadomo że też nie należy tego bagatelizować i pozwalać dziecku na wszystko bo potem będzie tak rozpieszczone że im będzie starsze to będzie tylko gorzej.Starajmy się to robić w delikatny sposób ale żeby też dziecko wiedziało że zrobiło coś źle i tego nie może robić.Ja wogóle nie rozumiem i nie toleruje czegoś takiego jak agresja!Ile się słyszy o takich przypadkach jak rodzice swoje dzieci źle traktują biją je a potem to dusza w sobie i takie coś zapamiętuje bardzo dobrze bo dzieci są tak mądre!Najlepiej dziecku powiedzieć,wytłumaczyć a nie najlepiej załatwić to klapsem bo wydaje się że to pomoże i tak dziecko bardziej zrozumie.Wcale nie i kategorycznie mówię NIE!

2015-02-23 14:25

Znalazłam materiał przygotowany przez znajomą psycholog dziecięcą na temat trudnych zachowań u dzieci. Może komuś przydadzą się takie informacje? TRUDNE ZACHOWANIA U DZIECI Jak je zmienić? Pewnymi technikami uczenia się Ile je stosować żeby zaszły zmiany? Około dwóch tygodni. Jeśli zaplanowana interwencja nie da żadnej zmiany w dwa tygodnie, oznacza, że raczej nie pomoże i trzeba ją zmodyfikować. Sukces – zmiana różniąca się od stanu poprzedniego (trudne zachowanie trwa krócej, albo jest mniej intensywne) Zachowania trudne: - trzeba zadać sobie pytanie na ile to czy tamto zachowanie utrudnia życie w rodzinie? - czy jest dla nas drażniące? ( dziecko po przedszkolu meczy nas żebyśmy wyszli na rowerek, bo to typowe dla wieku – typowe dla dziecka w tym wieku; może to być trudność która wynika z tego że rodzice zbyt dużo wymagają – „najlepiej jakby dziecko nie sprawiało problemów i w ogóle się nie ruszało i nic nie niszczyło”) - czy jest niepożądane? (nieodpowiednie do wieku, poziomu rozwoju dziecka, jest problemem dla rodziców, albo dla samego dziecka; reaguje płaczem na kazdą przegraną, rzuca się na ziemię, bije rodzica, gdy ten mu czegoś odmawia) - czy jest zaburzeniem? (musi trwać co najmniej 6 miesięcy, musi to być wiele objawów składających się w jakiś charakterystyczny obraz) Zachowanie problemowe: natężenie i częstotliwość zwiększone, czas trwania wydłużony, znaczenie niezrozumiałe, niepokojące, szczególnie gdy ani wiek, ani zmiany w otoczeniu, nie tłumaczą takiego zachowania!!! Ważne! Trudne zachowanie to nie cecha dziecka, to nie nasza ocena dziecka Co robić gdy wydaje się nam że mamy do czynienia z problemem? 1.Tabelka Właściwe i pożądane zachowania dziecka Niewłaściwe i niepożądane zachowania dziecka 2. Grupujemy w tabelkę trudne zachowania naszego dziecka Data Opis zachowania Czas trwania Nasilenie Piątek rano Kłótnia z bratem o miejsce przy stole 3 minuty 4 w skali od 0 do 10 Piątek popołudniu Sprzeczka z bratem o komputer, wyzywanie 10 minut 7 w skali od 0 do 10 Po co? - żeby zobaczyć czy to zachowanie się zmienia - żeby zobaczyć czy ono się powtarza, jak często? Czy zawsze tyle trwa? 3. Praca z konkretnym trudnym zachowaniem. A - Przed zachowaniem B - Zachowanie C - Następstwa zachowania Wstał o 7.30, zamiast o 7.15 Je śniadanie w pośpiechu, pije bardzo gorącą herbatę Poparzył się, wybiegł z domu głodny, na stole bałagan Dziecko rozbiera się wieczorem Swoje rzeczy rzuca tam, gdzie stoi Mama podąża za dzieckiem i wszystkie ubrania podnosi i układa w szafce Dziecko długo kąpie się w wannie, a woda stygnie Na prośbę rodziców żeby już skończyło, woła nie!! I piszczy Rodzice dolewają ciepłej wody aż dziecko będzie chciało spokojnie wyjść z wanny Maciek nudzi się przy stole, więc idzie do dziecięcego pokoju ( w gościach) Maciek zabiera dzieciom zabawki i niszczy ją w kącie Rodzice przerywają swoją rozmowę z przyjaciółmi, zajmują się Maćkiem i krzyczą na niego Co nam to daje? - możliwość obiektywnego przyjrzenia się problemowi - czasami to miłe zaskoczenie dla nas, jacy jesteśmy niekonsekwentni, albo niesprawiedliwi, Co może z tego wynikać? - sposób reakcji dorosłych wzmacnia zachowanie dziecka – trzeba więc położyć temu kres 4. Można stworzyć scenariusz trudnego zachowania dziecka Wybrane przeze mnie trudne zachowanie „scenariusz filmowy” trudnego zachowania (jak najbardziej konkretnie szczegółowo przebieg) Czy są jakieś okoliczności, w których to zachowanie się pojawia? (moje zachowanie, nuda, zawsze ta sama pora dnia?) Jak długo trwa? (pomiar) Jak często się zdarza? (pomiar) Co ja robię, by zakończyć trudne zachowanie? (rozmawiam, przerywam czynność i zajmuję się dzieckiem, ustępuję, wychodzę?) Co dzieje się po zakończeniu trudnej sytuacji? Jak oceniam następstwa dla dziecka? Jak oceniam następstwa trudnej sytuacji dla dorosłego? Wnioski, komentarze. 4. Co robić dalej? Wprowadzić tzw. Interwencję A – przed zachowaniem B- zachowanie C – następstwa Zaskocz dziecko czyli zachowaj się inaczej Działania mogą doprowadzić jedynie do skrócenia lub zakończenia trudnego zachowania. Nie wpływają na częstość ich zachowań w przyszłości Konsekwencje - odesłanie dziecka w nudne miejsce - zabranie nagrody, przywileju - zabranie uwagi - konsekwencje naturalne Zmień A Odwróć uwagę dziecka od niepożądanej aktywności Zasady – konkretne, jasne w tej sytuacji Skuteczne wydawanie poleceń Praca na pozytywach Dostrzeganie pozytywów Pochwały Nagrody Systemy Żetonowe Modelowanie – właściwe i spokojne zachowanie się rodzica w trakcie interwencji. A – przed zachowaniem Zaskocz: Rodzice ustalają dyżury: kto i kiedy bawi się na przyjęciu z dziećmi Zmień A: Gospodarze chowają cenne przedmioty do szafek, dzieci bawią się na oczach rodziców, Maciek zabiera na przyjęcie swoje samochody do zabawy Konsekwencje: Dziecko, które złamało zasady i popsuło coś Kubie, przeprasza i oddaje Kubie samochodzik Dziecko które łamie zasady, wraca do domu Dziecko, które przeszkadza dorosłym w rozmowie rezygnuje dziś z oglądania bajki Zasady: Jemy siedząc przy stole Dzieci, które zjedzą, mogą odejść od stołu Dzieci, które psują zabawki idą do domu Zabawki może wziąć to dziecko, które najpierw zapyta o zgodę Dzieci, które są posłuszne i przestrzegają zasad, oglądają wieczorem bajkę Praca na pozytywach: Pochwały: „W zgodzie bawiłeś się z Kubą i pożyczyłeś mu swój samochód. Jesteś bardzo koleżeński, podoba mi się to!” Nagrody: Dzieci, które będą siedzieć przy stole 10 minut idą na dwór pograć razem z tatą i wujkiem piłką lub urządzają wyścigi samochodów. POCHWAŁY. - adekwatne - za konkretne zachowanie - natychmiastowa - krótka i szczera FUO: (POMAGA BUDOWAĆ SAMOOCENĘ, UCZY ROZPOZNAWANIA EMOCJI) - pomogłeś koledze w lekcjach - jesteś koleżeński - to świadczy o Twojej empatii Ćwiczenie pochwał „Słoiczki pochwał” - zbieranie do kubeczków fasolek za pochwałę - po tygodniu: czy są w stanie zrobić z tych fasolek zupę/najeść się? ( a gdzie ma Pani słoiczek żebym mogła wrzucić fasolkę?:)) Podsumowując pracę krok po kroku. 1. Lista trudnych zachowań 2. Skalowanie – określenie stopnia uciążliwości każdego z zachowań 3. Wybranie jednego zachowania do pracy nad nim (jedno z mniej uciążliwych). Należy wybrać określając ważność zachowania 4. Analiza trudnego zachowania (gdzie, w jakich okolicznościach, jak często, jak przebiega, jak długo trwa, jak się kończy), co dzieje się przed nim, jakie konsekwencje dla dziecka i otoczenia. 5. Zaplanowanie interwencji na podstawie zasad, konsekwencji, pochwał i nagród, czyli metod wzmacniających i wygaszających trudne zachowanie. 6. Upewnienie się czy wszyscy rozumieją (określenie dokładnie, jak ta interwencja ma wyglądać w praktyce). 7. Ustalenie częstotliwości interwencji i zdefiniowanie celu (na 2 tygodnie) Ważne żeby nasz cel był adekwatny do możliwości dziecka. I trzeba zastanowić się jakie są nasze oczekiwania. Przykład: rodzice chcą by dziecko rano: pościeliło łózko, wyszło z psem, zjadło śniadanie i wyciągnęło naczynia ze zmywarki. Każda z tych czynności to jakieś 15 minut. Dziecko do szkoły wychodzi o 6:50 bo jest na drugim końcu miasta. Żeby to wszystko zrobiło musiałoby wstać o 5:50. Po takiej analizie rodzice doszli do wniosku, że chyba wolą, żeby dziecko było wyspane. Więc doszli do tego, że ważne żeby zjadło śniadanie i wyszło z psem (bo to pies dziecka) a inne obowiązki mogą poczekać do popołudnia. Więc – czasami nasze oczekiwania są nierealne!!! Zachowanie Zakłada buty w 20 minut Cel idealny W minutę ubierze buty przed wyjściem (np. z szatni) Objawy, deficyty Znaczna niezgrabność ruchowa dziecka, zaburzenia motoryki małej, wada wzroku Realny cel krótkoterminowy Umawia się z rodzicami na buty na rzepy 8. Omówienie trudności. Jak można im zapobiec. 9. Narada celem omówienia sukcesów i trudności najwcześniej po 2 tygodniach stosowania metody. NIE MA ZACHOWANIA KTÓREGO NIE DA SIĘ ZMIENIĆ, NAUCZYĆ ALBO ODUCZYĆ. ZAKŁADAMY, ŻE NIGDY NIE JESTEŚMY BEZRADNI. Jakie mogą być zachowania trudne? Agresja fizyczna Agresja słowna Histeria Impulsywność (działa szybko, reakcja niewłaściwa do sytuacji, wie, co ma zrobić a tego nie robi, niszczy rzeczy, kłóci się, obraża się, odpowiada nie na temat Nadmierna ruchliwość (nerwowe ruchy rąk i nóg, gadatliwość, kręcenie się, zaczepia, potrąca) Problemy z koncentracją uwagi (szybko się rozprasza, zapomina, nudzi się, przerywa zabawę, zaraz zmienia ją na inną) Płaczliwość Lękliwość Moczenie nocne Wybuchy złości SZYBKIE SPOSOBY – SZYBKIE INTERWENCJE – SZYBKIE PODPOWIEDZI. REGUŁY I NORMY. Formułowanie: krótkie, im mniej wyrazów tym lepiej Zasady pozytywnie (nie zaczynamy od nie!), są wskazówkami (dziecko często nie słyszy NIE!) Dziecko nie przyswoi więcej niż 2 – 3 zasad. Dopasowujemy je. Trzeba trzymać się zasad do końca. Dzieci są bardzo mądre. Przypominamy je często. NAGRODY, KARY. Kara nie musi być dotkliwa i przykra (bo niby to sobie dziecko lepiej zapamięta i nie będzie tego robić) My stosujemy karę, bo jesteśmy źli (udowadniamy kto tu rządzi). Kara rodzi gniew, strach, chęć odwetu, a my nie chcemy by nasze dzieci posiadały takie uczucia. Dlatego lepiej: - być konsekwentnym - nagradzać pożądane zachowania (wyłapywać, kiedy dziecko zachowuje się dobrze i wtedy je chwalić, zasada FUO); pochwała – uwaga – wzmacnianie dobrego zachowania - w sytuacji złego zachowania nie dać uwagi, wygasić, skutecznie uwagę zabrać, nie wzmacniać - przypominać o zasadach (ale nie z kuchni tylko face to face) - wysłać do pokoju (time out) albo w nudne miejsce - lepiej zabrać przywilej WYDAWANIE POLECEŃ. 6 etapów skutecznego wydawania polecenia: 1. Podejdź do dziecka. 2. Zdobądź jego uwagę (dotknij go, spójrz w oczy, zawołaj po imieniu). 3. Wydaj jednoznaczne polecenie w 2-3 słowach 4. Poproś dziecko, by powtórzyło polecenie. 5. Powtórz polecenie tyle razy, ile założyłeś, poproś by dziecko je powtórzyło. 6. Dopilnuj jego wykonania (nie odchodź od dziecka, aż nie skończy!). LĘK Nie zaprzeczaj Nie bagatelizuj Okaż zrozumienie Pomóż nad tym zapanować Książeczki, rozmowy, wspólnie spędzony czas, zainteresowania ZŁOŚĆ - kodeks złości, powiesić w widocznym miejscu, przestrzegać (co wolno, czego nie wolno) AGRESJA. - zatrzymać ją! - znaleźć sytuacje gdy tak się nie stało – docenić, wzmocnić!! I tak każdą sytuację która jest wyjątkiem! - zasady i odwoływanie się do nich - nie porównywać z innym dzieckiem! - nie odpowiadajmy agresją Może mieć różne przyczyny których my za nic w świecie nie dostrzegamy - boją się ze po nich nie przyjdziemy - ktoś bliski odszedł - bać się nauczyciela - dziecka Dziecko nie ma takiego repertuaru radzenia sobie jak dorośli!!!! SPOSOBY NA SZYBKO: 1. Kodeks złości Co wolno Czego nie wolno Narysować złość Bić innych Kartka złości Bić siebie Tupanie Wyzywać Krzyczenie ale tylko w określonym miejscu Krzyczeć na kogoś Uderzanie w poduszkę Jeśli udaje mu się skorzystać z dopuszczalnej metody dostaje punkt. 2. Słoiczek pochwał 3. Kącik złości 4. Tabele żetonowe (gąsienica) 5. Metoda 1-2-3 6. Metoda stoperowa „Rybka na filtrze” „dziecko nie chce myć zębów” Nad wanną zawieszamy tarczę, dziecko myje zęby w wannie, urządza plucie do tarczy, po jakimś czasie zaczyna kojarzyć mycie zębów z czymś przyjemnym , po czasie przejdzie do mycia w umywalce „Dziecko wpada w histerię, albo często krzyczy” List gończy za histerią. „W najbliższym tygodniu chcemy, by ktoś ją złapał, jak ktoś ją złapie musi się zgłosić, wtedy zamkniemy ją w więzieniu”. Albo „Wyznaczamy cenę, nagrodę jak się uda ją złapać. Opisujemy ją, jej cechy charakterystyczne. Oddzielanie dziecka od problemu: Jaś Problem (co dziecku problem daje? Co obiecuje? Co odbiera?)

2015-02-23 12:09

Po każdej karze musi być komunikat za co była ta kara. Ja zawsze z córkami o tym rozmawiam, co zrobiły, dlaczego mama się zdenerwowała i jak tego uniknąć następnym razem. Zasada jest taka: przy zachowaniu negatywnym kara/konsekwencja musi być krótka, ale uzasadniona. Najczęściej jest tak, że jak dziecko jest grzeczne to rodzice nie zwracają na to uwagi, nie chwalą itd. A potem przy zachowaniu negatywnym nagle zaczynają na dziecko zwracać uwagę - krzyczą, rozmawiają itd... Dziecko rozumie to wszystko inaczej: i robi wszystko, żeby rodzic zwracał na nie większą uwagę, więc zachowuje się negatywnie. Dlatego kara musi być krótka, ale treściwa. Oczywiście nie musi to być bicie. Może to być kąt, szlaban przy starszych itp, ale konsekwencja musi być. Częściej zwracajmy uwagę i rozmawiajmy z dzieckiem jak jest grzeczne.

2015-02-23 10:40

Piękny artykuł, w szczególności zapadło mi w głowie "Kocham - potrafię przeprosić" . Także uważam, że klapsy nie powinny się znaleźć w domu, ani gdzie kol wiek indziej. Rodzice, myślą, że dają klapsa i dziecko zrozumie, że zrobiło źle. Wcale nie ! Dziecko odczyta komunikat " mama dała mi klapsa, bo nie potrafi mi wytłumaczyć moje zachowanie, dlatego wolała mnie uderzyć (tak uderzyć ! Bo jakby nie było to przemoc)" Pamiętam w superniani Jo Frost, kiedy bardzo pobożna rodzina, uczestniczyła na kurs wychowania dzieci po chrześcijańsku. Wiecie co kazali im robić? Bić dzieci po pupie, jednocześnie mówiąc jak bardzo je kochają.. Tragedia ! Co to dziecko biedne sobie myślało?? Ono było zdezorientowane. Miało dwa sprzeczne komunikaty. mama jest na mnie zła i mnie bije, mama jest na mnie zła ale mówi , że mnie kocha.. więc dlaczego mnie bije skoro mnie kocha?? Porównać to można. Do męża bijącego żonę. Tłucze ją a za chwilę mówi, że ją kocha.. No hola hola... ??? Ale niestety niektóre kobiety są przekonane o miłości takich mężów i z nimi zostają , głównie dla dzieci.. Na szczęście nie ja.. To jest identyczny przykład jeśli chodzi o dzieci. Nie bijmy dziecko, nie pokazujmy mu, że staliśmy się zgnieceni jego wybrykami. Przecież, to my rodzice, musimy dawać dobry przykład naszym dzieciom. By one nie popełniały takich czynów jak my sami. Bo od kogo jak nie od rodziców uczą się "Znaków drogowych.. " od nas..

Strona: 1 .. 10 11 12 13 14 .. 17

Pokaż: 8 16 24