Mieszkanie z rodzicami czy budowa domu?

Ja z.mezem narazie wynajmuje mieszkanie. Ale w najbliższym czasie planujemy kupić swoje mieszkanie w bloku i zaczęliśmy budowę domu 

Agata najgorzej to jak mieszka się w więcej osób i trzeba iść do łazienki zawsze ktoś , pamiętam jak mieszkałam z rodzicami zero spokoju za dużo dorosłych , teraz na wczasach jak mieliśmy dzielić się łazienka byliśmy w sumie w 5 to tragedia na dłuższą metę . 

"Wolność Tomku w swoim domku " lubię te powiedzenie . 

Joanna też tak miałam jak kupiliśmy mieszkanie i czekaliśmy na odbiór nie mogłam się doczekać i wyobrażałam sobie jak już tam mieszkamy , a później urządzanie wszystko tak jak chcieliśmy cudowne uczucie :) 

Właśnie najgorzej jak mieszkanie wspólnie z rodzicami zaczyna odbijać się na związku - u nas właśnie tak zaczęło się dziać i to chyba był ten moment, kiedy zdecydowałam, że dłużej tak być nie może. Jeszcze długa droga przed nami, ale świadomość, że za chwilę coś ruszy w sprawie naszego wymarzonego domu jest bardzo budująca i pomaga w gorszych chwilach :) na poprawę nastroju oglądam prawie codziennie projekt, który wybraliśmy i wyobrażam sobie jak będzie wspaniale! :)

Otóż to, nie muszę czekać na wolną łazienkę, wolną pralkę. Gotuje to co mi się podoba a nie w kółko to co chcą inni. Czuję się wolna ,psychicznie odpoczęłam od tego wszystkiego. I co najważniejsze sami decydujemy co kupujemy za ile i kiedy wracamy do domu. 

Poważnie czułam że się duszę a to też zaczęło wpływać na nasz związek więc moim zdaniem problem wcześniej czy później się pojawi ...

Agata wiesz co wydaje mi się że nawet jak są zdrowe relacje miedzy domownikami to wcześniej czy później dochodzi do konfliktów. Moja siostra mieszka z rodzicami i własnie są takie pytania jak wspomniałaś , a po co ? A na co ? Itd ja wolę taką relację jak mam teraz  mieszkam na swoim mogę robić co mi się podoba . Jak syn dorośnie to też już będzie mniej prywatności już nie będę chodzić w bieliźnie itd więc tak naprawdę w życiu nie mamy za dużo czasu na tą prawdziwa prywatność . A to jest ważne bo można się zrelaksować w ten sposób , odpocząć tak jak nam się podoba . 

JOANNA kochana to wszyscy na kupię nie dziwię Ci się że chcesz mieć swoją prywatność . Moja rodzina też jest bardzo głośna nie rozumią jak dziecko śpi itd . Mamie na pewno przejdzie :) jeszcze byłabym w stanie zrozumieć jakby mama albo tata sam zostawali a tak to nie będą sami przecież :) chociaz ja zawsze powtarzam że choćbym nie wiem jak były dobre relacje to z rodzicami czy teściami nie chce mieszkać 

Pati1990 chyba jest im trochę przykro, bo byli przekonani, że zostaniemy z nimi. Mama jest generalnie bardzo obrażalska :D , ale tata wręcz przeciwnie i jakoś sobie to poukładali :) Męczy mnie sytuacja domowa, bo mieszkamy prawie pokój w pokój z rodzicami - zero prywatności. Do tego mamy w pokoju Synka, a że kuchnia jest zaraz obok i łazienka, to czasem mam wrażenie, że oszaleję od tego osaczenia i prób funkcjonowania tak, żeby go nie obudzić. Mieliśmy swoje dwa pokoje na parterze, ale nie ma szans, żebyśmy tam znów zeszli, ponieważ na tym samym piętrze mieszkają dziadkowie i ciotka - są niestety bardzo głośni, do tego kłócą się o każdej porze dnia i nocy, komentują nasze zachowania itd.. no ciężko jest. 
Agata.Klara dziękuję :) bardzo dobrze Cie rozumiem - te pytania co robimy, gdzie idziemy, kiedy będziemy... potrafią dawać w kość. U Ciebie, z tego co piszesz, sytuacja była dużo cięższa niż u nas, ale jednak to poczucie, że nie można żyć własnym życiem, tylko tłumaczyć się ciągle przed kimś, jakbyśmy byli dziećmi.. no nie da się. Do tego te zasady - jest sobota, więc koniecznie trzeba sprzątać od samego rano. Jak niedziela, to koniecznie wspólne siedzenie razem od obiadu. Aż chce się krzyczeć :)

Kiedyś byłam przekonana że będę mieszkać z rodzicami i nie brałam innych możliwości pod uwagę, ale już gdy byłam zaręczona zauważyłam są sytuacje w których i my i oni nie czujemy się komfortowo. Dom był na tyle spory że spokojnie mogliśmy się nawet oddzielić, ale mój ojciec miał swoją teorię i nie pozwalał na samodzielne decyzje. 

Mąż chciał zamieszkać ze swoimi rodzicami postanowiłam spróbować co z tego wyjdzie. To był najgorszy koszmar jaki można sobie wyobrazić. Niby mieliśmy górę dla siebie, ale zero prywatności. Zawsze było gdzie jedziemy o której będziemy i telefon czemu nas niema ,kiedy bedziemy. Jak przyjeżdżali do nas goście to też tysiące pytań a kto, a po co i jakieś niestosowne uwagi itd. 

Gdy zaszłam w ciążę sytuacja jakby się uspokoiła, ale nie do końca. O wszystkim chcieli wiedzieć i o wszystkim decydować lub wpływać na nasze decyzje, bo to my mieszkamy z nimi nie na odwrót.  Gdy urodziłam to moje dziecko nie mogło płakać, bo co ja robię. Jestem złą matką, źle karmię, źle ubieram i w ogóle nie wiem co robię. Psychicznie miałam dość, mąż również więc zaczęliśmy szukać domu do kupienia, ale ze względów finansowych zdecydowaliśmy się na kupno mieszkania. Blisko szkoły i przychodni , niedaleko centrum. 

Teraz jak minęło już 5lat nie wyobrażam sobie życia z rodzicami czy treściami pod jednym dachem. Może inne rodziny nie są takie i bardziej pomagają są wyrozumiałe i potrafią żyć w zgodzie, ale nam się nie ułożyło. 

Jestem zadowolona z tego co mamy i co osiagneliśmy, żyjemy według własnych zasad i cieszymy się swobodą. 

Jesteś mocno zrzyta z rodzicami, ale oni to zrozumieją. Założyłaś własną rodzinę i chcecie swojego domu, azylu jak niegdyś twoi rodzice. Bezpiecznego miejsca dla siebie i swoich dzieci. Niema w tym nic złego ja bym się nawet nie zastanawiałam, przecież nie wyprowadzacie się na inny kontynent :) trzymam kciuki za piękny dom który będzie tylko Wasz! 

Mnie czasem męczy mieszkanie z rodzicami. Czasem jest ok ale czasem eh oni by chcieli żeby wszystko było zrobione na tu i teraz.