Konkursy #teamLOVI (394 Wątki)
Witajcie w konkursowym wątku "Moje Maleństwo – mój najpiękniejszy prezent od życia" Poniżej – poprzez opcję „komentuj” zamieszczacie swoje zgłoszenia – odpowiedź na pytanie, co pozytywnego Twoje Maleństwo wniosło do Twojego życia. Przypominamy, że tekst może zawierać max. 1000 znaków (liczone bez spacji) a każdy uczestnik może zamieścić tylko jedno zgłoszenie. Zgłoszenia uczestników, którzy nie uzupełnią w profilu użytkownika danych teleadresowych nie będą brane pod uwagę. Szczegóły konkursu Moje Maleństwo – mój najpiękniejszy prezent od życia: http://lovi.pl/pl/parents/589 Zapraszamy do zapoznania się z regulaminem: >>> REGULAMIN Powodzenia :-)
2014-12-12 15:42
Moje macierzyństwo nie rozpoczęło się wyjątkowo jak to piszą mamy na formum. Był duży stres, płacz i wielka nie wiadomo. Czy moje dziecko jest na tyle silne, aby przeżyć. Mój synek przyszedł na świat w 28 tyg. Największy ból jest wtedy kiedy zadajesz pytanie lekarzom co bedzie, a oni nie wiedzą. Długi pobyt w szpitalu walka poczatkowo, o każdą sekunde, minute, a potem dzień. Teraz już nie walczysz ty z nim, ale on sam. Jest zdany tylko na siebie wokoło pełno aparatury tu coś pika, tam coś spada, jestes w szoku. Cieszysz się, ale płaczesz bo twoje maleństwo ma wszędzie przypiętych pełno kabelków. Jedyne co możesz włożyć ręce do inkubatora i pogłaskać je po nóżce czy też rączce. Twoje dziecko wygląda jam malutka laleczka ma 39 cm i 977gramów. Teraz cieszę się, że mogą mojego synka wziąść juz na rączki przytulić i trzymać tak mocno z miłości. To traumatyczne przeżycie przybliżyło jeszcze mocniej i bardziej mnie i męża do siebie. Dało poczucie, że o mały włos nie straciliśmy takiego szczęśia jakim jest nasz pchełka. Napewno nasza kruszynka jeszcze wiele nas nauczy bo mąż o mały włos nie straciłby nas oboje. Dziecko do każdej rodziny wności coś nowego, a naszą nałuczył, iż chwile są ulotne , więc doceniajmy to co mamy i cieszmy się z tego.
2014-12-12 15:06
Dzień dobry ! Jestem w 8 miesiącu ciąży. Obydwoje z mężem planowaliśmy poczęcie naszego dzidziusia. Jeśli płeć się nie zmieni będzie to Kacperek. Dzień w którym dowiedziałam się, iż jestem w ciąży ogromnie poprawił mi humor. Ponieważ czułam się najszczęśliwszą kobietą świata! Po wykonaniu testu miałam uśmiech od ucha do ucha, ale jak już ciążę potwierdziła pani ginekolog byłam pewna i jeszcze bardziej zadowolona, że mogę potwierdzić mężowi moje przeczucia...oczywiście mój mąż przeogromnie się ucieszył. Odkąd jestem w ciąży mam więcej czasu dla rodziny, również dla dzieci mojej siostry które kocham jak własne. Często pomagałam siostrze w opiece nad dziećmi. Dlatego nie mogę się już doczekać kiedy zobaczę naszego dzidziusia. Wiem, że dziecko to wyzwanie, zwłaszcza noworodkowi poświęcić trzeba dużo cierpliwości i niekiedy zrezygnować z własnych przyjemności. Pomimo to, każdy jego pierwszy uśmiech, pierwszy płacz, problem z którym przyjdzie właśnie do nas - rodziców wynagrodzi mi wszystkie chwile cierpienia porodu i nieprzespanych nocy. Każdy ruch Kacperka w moim brzuszku odczuwam jako rozmowę ze mną - przyszłą mamą. Mąż chyba też bo całuje i gładzi mnie po brzuchu i mówi jak bardzo kocha naszego dzidziusia choć jeszcze go nie widzimy na żywo. Słowa i gesty męża umocniły nasze małżeństwo. Zaszłam w ciążę 1 czerwca, potem nastały wakacje i miałam dużo czasu na oglądanie letnich zachodów słońca, spacerów, okres pełen relaksu i przemyśleń jak fajnie jest stworzyć z drugą osobą którą się kocha na całe życie małe ziarenko z którego wyrośnie nowe życie...I jak bardzo docenia się fakt,iż niektórzy ludzie tak bardzo pragną takiego małego ,,ziarenka" a nie mogą go posiadać. Jako przyszli rodzice powinniśmy docenić taki Boży dar i cieszyć się ciążą, a nie narzekać i martwić się czy będzie to chłopiec czy dziewczynka. Ciąża to wspaniały okres w naszym życiu.
2014-12-12 14:26
Gdy dowiedziałam się,że jestem w ciąży, życie moje i mojego męża diametralnie się zmieniło:) Szaleliśmy z radości, ponieważ troszkę staraliśmy się o nasze maleństwo, więc szczęściu nie było końca:) Zmieniło się wszystko: musieliśmy wziąć kredyt na mieszkanie, bo poprzednie wynajmowaliśmy, musieliśmy zmienić auto (bo poprzednim strach było jeździć,a co dopiero z dzieckiem;)). Jesteśmy zabiegani, ciągle coś trzeba załatwić, ciągle jakiś lekarz (mam trochę problemów zdrowotnych), ale cieszymy się każdym dniem i czekamy cierpliwie na połowę marca, kiedy nasz synek przyjdzie na świat i wtedy dopiero pokaże nam co to tak naprawdę znaczy;) a teraz zbieramy informacje na temat wyprawki, czytamy mądre księgi i staramy się jak najlepiej przygotować na ten dzień:)
2014-12-12 14:08
Zanim zostałeś poczęty - PRAGNĘŁAM CIĘ, Zanim się urodziłeś - KOCHAŁAM CIĘ, Zanim minęła 1 godzina Twojego życia - BYŁAM GOTOWA ZA CIEBIE UMRZEĆ. Gdy przyszedłeś na ten świat moje życie całkiem rozjaśniało... Jesteś moim światełkiem- tak przecież być musiało! Dziękuję Ci że jesteś, że śmiejesz się i płaczesz, że czasem tak na mnie patrzysz... tak jakoś pięknie,inaczej. Dziękuję Ci, że czasem jestem przy Tobie zmęczona. Dziękuję,dziękuję,dziękuję, że mogę Cię trzymać w ramionach!!!! Każdą sekundę mojego życia nazywam Twoim imieniem Oliwier, bez Ciebie mój świat dla mnie nie istnieje.
2014-12-12 13:29
Jestem mamą 8-miesięcznego Mateusza, bardziej znanego wszystkim pod imieniem Matyś albo Mati. Odkąd pojawił się w moim życiu, nie ukrywam, było ciężko. Życie przewraca się do góry nogami, moje potrzeby stają się nieistotne bo przecież dziecko jest na pierwszym miejscu!!! Teraz gdy Matyś ma już ponad 8 miesięcy jest jak mała duża sroka (wszystko obserwuje i chce robić tak jak jego mama) i jak duży mały dzik (co widać na zdjęciu!). Człowiek uczy się wytrzymałości, cierpliwości, świętego spokoju i po nieprzespanych nocach spać gdzieś i w każdej pozycji. Byle na chwilę zmrużyć oko... Wszystkie trudy macierzyństwa wynagradza jednak jeden uśmiech od ucha do ucha tej małej istotki. Dobrze, że mam psa imieniem Shaki - jest lekiem na większość dolegliwości, złych humorów i niejeden upadek na pupę.
2014-12-12 13:12
Nasz mały Jaś wniósł do naszego życia radość, bezgraniczną miłość,czas,zabawę ale także strach, obawę. Numerem jeden, najważniejszą istotką jest nasz synek. Dla niego porzucamy wszystko aby czuł się kochany i bezpieczny. Nie ma ważniejszych spraw niż on i jego malutkie a jakże wyjątkowe życie. Żyjemy jego uśmiechami, radościami ale także płaczem gdy np. boli go brzuszek...lub gdy w pieluszce pojawiło się "slonko" :) To nasz Jaś nauczył nas, że nasz czas rodzinny jest tylko nasz i wtedy odcinamy się od wszystkich "ważnych"spraw; bo np. czas zabawy jest naszym czasem gaworzenia i śmiechu. Gdy zapodział się smoczek Jasia "ogłoszono alarm" i chyba my sami bardziej cieszyliśmy się ze zguby niż nasz synek...ale to wszystko jest obrazem naszej wielkiej, bezgranicznej miłości do niego;) Nauczył nas,że nawet najgłupsze miny świata mogą sprawiać frajdę..a my sami nauczyliśmy śmiać się sami z siebie...a nawet najbardziej sfałszowane piosenki są naszymi najpiękniejszymi piosenkami-bo najważniejsza jest nasza rodzina:) Każdy dzień jest radością....! Zaczęliśmy na prawdę żyć gdy urodził się nasz synuś... :D
