"Sama" mama

Ja bym mogla z dzieckiem siedziec do trzeciego roku zycia jak juz by poszedl do przedszkola. NJalepiej bym tez poszla na pol etatu aby jednak pracowac tylko ze szybciej wrocic do domu i miec czas dla rodziny. U mnie sytuacja jest niemozliwa do zrealizowania. Musze jak najszybciej do pracy wrocic aby jednak utrzymac sie przy zyciu i miec za co oplacic rachunki kupic cos do jedzenia. Pracuje a aptece wiec tak naprawde od 8;30 do 18;00 godziny sa tak beznadziejne ze jakbym miala mozliwosc to bym prace zmienila. Najwieksza obawa i lek to wlasnie zaniedbanie rodziny przez takie godziny pracy i to najbardziej boli 

JustaMama Wiem co czujesz. Też jestem osobą, która nie lubi siedzieć w domu. Mam wtedy wrażenie, że tracę czas i negatywnie to wpływa na poją psychikę. 

JustaMama ja na początku miałam dokładnie to samo. Byłam uziemiona w domu bo córeczka nie lubiła spacerów. Moje życie było monotonne, nic się w nim nie działo. Ciągle tylko te same zajęcia. Zazdrościłam mężowi, że może iść do pracy i spotkać się z ludźmi :) mąż kiedy wracał z pracy wiadomo, pomagał mi ale co mógł zrobić skoro karmilam piersią a córeczka często jadła? I do tego ciągle głupie uwagi teściowej i jej matki... To nie był dobry okres i szczerze ci powiem, cieszę się, że mam go już za, sobą. Mam jedno dziecko, to całkiem inna sytuacja niż u ciebie, wiem o tym. Ale z wiekiem córeczka stawała się coraz mniej wymagająca, polubiła spacery i ja mam więcej czasu dla siebie. Nie jest już źle :) a co do synka może po prostu jest zazdrosny, zawsze był na pierwszym miejscu, a teraz pojawiła się siostra, która zabiera cały twój czas. Może to jest przyczyną jego zachowania? 

Jakbym tylko mogła siedziałabym z synem do 3lat wydaje mi się że to jest najodpowiedniejszy moment by puścić dziecko do przedszkola choć wiadomo każde dziecko jest inne.. 

Karolina każdy robi jak serce podpowiada. Ja planowałam od razu drugie dziecko dlatego też wychowawczy wzięłam 

Powiem wam ze ze odnośnie samej mamy w domu to js kompletni sobie z tym nie radzę przede wszystkim psychicznie tzn fizycznie tez ale to wpływa na psychikę . Przy pierwszym dziecku miałam rewelacyjna sytuacje bo mąż jeździł do pracy ns 5 rano ( wiązało się to z tym ze wczesnie chodził spać i noce były moje ) ale wracał do domu 13-14 wiec było mnóstwo czasu żeby mnie odciążył choć syn nie był tak wymagający a z Pomocą męża było różnie No ale były możliwości . Teraz niesyety mąż również zaczyna prace wcześniej i wraca około 16 i wiedziałam o tym decydując się ma drugie dziecko ale nie brałam pod uwagę ze cały dzień będę sama z dwójka . Bo maz wracs ale wiadomo musi zjeść wziąć prysznic iść do sklepu i zaraz wieczór . W normalnej sytuacji starszy syn wracał by z tata z przedszkola a ja w ciągu dnia robiłabym zakupy bieżące . 
ja się poprostu nie nadaje żeby siedzieć cake dnie sama z dwójka dzieci praktycznie uziemiona w domu bo w grę wchodzi tylko spacer . Jeszcze mój syn jest bardzo niegrzeczny 

Aneczka to super, skoro taka sytuacja ci pasuje :) ja jednak chce wrócić fo pracy, nie chce wypaść z rynku. Życie jest długie :) 

U nas jest narazie taka sytuacja że nie muszę pracować. Więc siedzę w domu z córeczką