Rozwój i wychowanie (747 Wątki)
Cześć :) Chciałam Was zapytać czy widzicie w swoich niemowlętach jakieś oznaki przywiązania ? Mam 5 miesięcznego synka i momentami jest mi przykro, bo jak jesteśmy w jakimś towarzystwie to mogłabym nie istnieć, a nawet nie uśmiecha się do mnie tak pięknie jak jesteśmy sam na sam lub w towarzystwie tatusia. Tatuś też dużo w domu bywa, bo ma taką pracę, dziadków też widzi codziennie i wydaje mi się, że przez to też mogę się rozczarować, że będzie mu wszystko jedno czy jestem czy nie. Dodam, że to ja wszystko robię przy moim bobasie , a tata tylko pobawi się kilka razy w ciągu dnia. Mimo to nawet tate "zaczepia" i czasami piszczy na jego widok. Jak wgl spędzacie dzień ze swoimi pociechami ? I czy też dajecie im się pobawić samemu ?
2018-12-03 16:45
Aneta- to norma, że dziecko bardziej sobie pozwala na szerszy wachlarz aktywności i nawet marudzenie przy rodzicu, z którym spędza więcej czasu. My dorosli też zachowujemy sie inaczej w stosunku do osoby, z którą jesteśmy bardzo często i pozwalamy sovie na wiecej względem niej, a inaczej z tą co rzadko, w stosunku do ktorej zachowujemy się mniej wylewnie- to normalne ludzkie zachowanie;)
2018-12-03 14:43
U mnie odkąd mąż ogarnia dom i córkę to zaczęła mu bardziej marudzic. Teraz córka przy mnie jest bardziej grzeczna niż przy mężu.
2018-12-03 13:41
Może być tak że Twój maluch po prostu lubi tatusia bo tatuś kojarzy mu się z zabawą. Nie możesz myśleć że jesteś niepotrzebna swojemu dziecku. Ale to prawda że każde dziecko jest inne i ma inne potrzeby. Moja Hania jest bardzo ze mną zzyta choć jak tatuś wraca z pracy to już bawi się z nim. Ale to ja ją kąpie i ja ją usypiam. Myślę że to kwestia przyzwyczajenia dziecka. Jeden rodzic jest potrzebny np do zabawy a drugi do usypiania. 5 miesięczne dziecko jeszcze nie do końca potrafi rozróżnić czego tak na prawdę potrzebuje, mało rozumie. Może spróbujcie pobawić się razem w trójkę.
2018-12-01 12:05
Mama Gratki - zgadzam się z Twoją opinią. Każde dziecko przechodzi inaczej i jest to związane z wieloma czynnikami natury raczej psychologicznej i zaniedbanie poczucia bezpieczeństwa, a z drugiej strony nadmierne osaczanie, tulenie czy nie pozwalanie dziecku na samodzielność, w tym z zabawie oraz kontaktach z innymi ludźmi, dziecka podczas lęku separacyjnego może powodować jego wzmocnienie, które przedłuża ten lęk, a nawet może pozostać na dłużej w formie utajonej reakcji na stres związany z brakiem bliskości, czy poczucia bezpieczeństwa.
Konto usunięte
