Konkursy #teamLOVI (394 Wątki)
Zapraszamy Was do wzięcia udziału w konkursie, w którym do wygrania czeka aż 110 nagród, w tym 10 laktatorów elektrycznych Expert! Zadanie konkursowe: Napisz, jaki problem z karmieniem piersią uważasz za najtrudniejszy dla mam karmiących piersią i jakie masz pomysły na jego rozwiązanie. Konkurs trwa do 27 czerwca. Pamiętajcie, że zgłoszenia bez uzupełnionych danych w serwisie, nie będą brane pod uwagę.
2018-06-27 23:31
7 PROBLEMÓW Z LAKTACJĄ, Z KTÓRYMI BYĆ MOŻE SIĘ ZMIERZYSZ Na początku przedstawię się – mam na imię Aga, jestem żoną fantastycznego Mężczyzny oraz od prawie pięciu miesięcy mamą Małej Księżniczki, z którą od pierwszego dnia pobytu w szpitalu przeżywamy wspólną przygodę pod hasłem Droga Mleczna :) Właściwie cały proces laktacji jest – oprócz czasu radości i miłości – serią problemów, z którymi muszą zderzać się karmiąca mama i maluszek. Chciałabym tutaj zwrócić uwagę na te, które z mojego punktu widzenia są najistotniejsze. Trudno było mi wybrać najważniejszy – każdy z nich wydaje się ważny… Jednak tak naprawdę KAŻDY PROBLEM STAJE SIĘ WYZWANIEM, które należy podjąć! Mam nadzieję, że moje rady okażą się przydatne, choć oczywiście trzeba pamiętać o tym, że nie są uniwersalne. KAŻDY PRZECHODZI PRZEZ DROGĘ MLECZNĄ WE WŁASNYM TEMPIE i na swój indywidualny sposób i nie ma tutaj idealnej recepty. Dlatego tak ważne jest wymienianie się doświadczeniami :) Spoglądając dookoła siebie, zauważam dwie skrajne postawy: z jednej strony tzw. laktoterror (czyli: Trzeba karmić za wszelką cenę! Nie karmisz? Jesteś wyrodną matką, egoistką!), z drugiej rezygnacja z karmienia dla wygody i komfortu (czyli: Tak długo karmisz naturalnie? To przecież problem! Nie męcz się i podaj butelkę!). Warto nie popadać w skrajności, starać się podążać własną drogą i nie zapominać przy tym o sobie i swoim zdrowiu psychicznym... Choć laktacja jest ważnym tematem, przyda się również zdrowy dystans oraz choć kropla poczucia humoru, ponieważ traktując go tylko z pełną powagą i jako „być-albo-nie-być-idealną-Matką-Polką”, można nabawić się tylko depresji. 1. GRUNT TO DOBRE PRZYGOTOWANIE! Wiadomo, że dobry plan oraz organizacja najczęściej są podstawą sukcesu. Tak jest również w przypadku przygotowań do karmienia. Warto rozpocząć je z wyprzedzeniem. Wtedy – nawet jeśli pojawią się inne, niezależne od Ciebie trudności – będziesz wiedziała, że przygotowałaś się jak mogłaś najlepiej. Pamiętaj również, że w temacie laktacji wszystkiego nie przewidzisz. W moim przypadku już kilka miesięcy przed porodem rozpoczęłam uczęszczanie do SZKOŁY RODZENIA wraz z Mężem. Pierwszym tematem była laktacja. Fantastyczne, pozytywnie zakręcone osoby omówiły wszystkie aspekty i trudności, które mogą się pojawić, powołując się również na własne przykłady „z życia wzięte”. Przyznam szczerze, że wcześniej ani ja, ani mój Mąż nie mieliśmy bladego pojęcia o tym, że laktacja jest takim wyzwaniem… Na szczęście położne prowadzące zajęcia cały czas podkreślały, że warto się nie poddawać i walczyć! Pojawiły się również wątki takie jak zastój pokarmu, zapalenie piersi, nawał mleczny, ból brodawek sutkowych, pozycje do karmienia – wraz z zestawem praktycznych rad. Otrzymałam również kontakt do certyfikowanego doradcy laktacyjnego. Wiedziałam, że nawet po urodzeniu dziecka szkoła rodzenia otacza kobiety wsparciem w temacie laktacji i że żadna z kobiet ją prowadzących nigdy mi nie powie „Nie warto”. A takie wsparcie jest bezcenne! Na pewno warto się zaopatrzyć w PRZYDATNE AKCESORIA: silikonowe nakładki na sutki w odpowiednim rozmiarze (mnie osobiście uratowały, bo na początku ból był tak straszny, że bez nich nie potrafiłabym karmić), muszle laktacyjne (okazały się przydatne na samym początku: zbierały nadmiar mleka, pozwalając piersiom oddychać), wkładki laktacyjne, laktator (posiadam ręczny, ale marzy mi się elektryczny), butelka dla noworodka ze specjalnie wyprofilowanym smoczkiem (na odciągnięte mleko), smoczek (zakupiłam naturalny, silikonowy, specjalnie wyprofilowany, z końcówką imitującą sutek), woreczek z pestkami wiśni (można go schłodzić lub nagrzać, by móc robić okłady podczas nawału lub zastoju pokarmu), czystą lanolinę do smarowania piersi (uratowała mi życie – bez tego preparatu nie dałabym rady; nie pomogły mi kremy z lanoliną; czysta naturalna lanolina jest najlepsza, najlepiej regeneruje brodawki), poduszka-rogal do karmienia (zakupiłam dużą, która również służyła mi do snu podczas ciąży oraz jako „kojec” dla Córeczki), preparaty wspomagające laktację (w moim przypadku był to Femaltiker). Ważne jest, żeby we wszystkich przygotowaniach uczestniczył partner. Aby miał wiedzę, ale również był przekonany, że trzeba Cię wspierać i motywować. Powinien stać się Twoim laktacyjnym coachem :) Sama miałam takie wsparcie i jestem za nie szalenie wdzięczna. Ponadto, kiedy wysyłałam Męża do apteki, miał wiedzę pozwalającą wybrać odpowiedni produkt bez zbędnych telefonów i tysiąca pytań. 2. NIEOCENIONA SPECJALISTYCZNA POMOC Dam Ci dobrą radę. Nie bój się pytać, czerp wiedzę z wiarygodnych i aktualnych źródeł, otaczaj się profesjonalistami, którzy wierzą w sukces Twojej laktacji! U mnie zaczęło się od wspomnianej już SZKOŁY RODZENIA, gdzie zajęcia prowadziły położne, wierzące w powodzenie laktacji w przypadku każdej kobiety. Przekonywały, dawały praktyczne rady, zachęcały i pozwalały wierzyć, że KARMIENIE TO NIE PROBLEM. Następnie w moim przypadku kluczowa okazała się postawa PERSONELU W SZPITALU. Niestety, na tydzień przed porodem ginekolog stwierdził ostatecznie, że czeka mnie cesarskie cięcie z uwagi na wysoką wagę urodzeniową Córeczki (ponad 4400 g!). Załamałam ręce, ponieważ wiedziałam, że laktacja po cesarce jest bardzo trudna… Ale zaplanowaliśmy z Mężem, że tuż po porodzie będzie kangurował Księżniczkę, zapewni kontakt skóra do skóry i dopilnuje, aby szybko podano mi ją do pierwszego karmienia. Niestety, po przyjeździe do szpitala dowiedzieliśmy się, że obowiązuje zakaz odwiedzin z powodu epidemii grypy. Mąż został za drzwiami. Mimo wszelkich trudności byłam pozytywnie zaskoczona rozwojem sytuacji. Godzinę po cesarce (kiedy częściowo byłam bez czucia z powodu znieczulenia) przyniesiono mi Córeczkę do pierwszego karmienia (wiadomo, że siara to prawdziwa bomba składników odżywczych!), i od tego czasu do końca pobytu w szpitalu byłyśmy razem, ponieważ obowiązywał SYSTEM ROOMING-IN. Położne były na każde zawołanie, pomagały przystawiać dziecko, motywowały i dawały cenne rady. Wybierz szpital, który wspiera kobiety w laktacji, najlepiej z doradcą laktacyjnym dostępnym na oddziale. Dodatkowym po powrocie ze szpitala wsparciem okazało się sześć WIZYT PATRONAŻOWYCH POŁOŻNEJ. Pomogła mi lepiej przystawiać Księżniczkę, dawała rady, jak uniknąć zastoju pokarmu, polecała pomocne akcesoria. Warto wspierać się również mądrymi BLOGAMI (np. Hafija), PORTALAMI (np. Dzieci są ważne) i KSIĄŻKAMI (np. Magda Karpienia, Karmienie piersią). 3. DOBRA GRUPA WSPARCIA TO PODSTAWA SUKCESU! W laktacji ważniejsze od wszystkich dostępnych akcesoriów oraz wiedzy jest WSPARCIE. Kobieta po porodzie czasami jest tak rozchwiana hormonalnie i emocjonalnie, że pozytywna postawa otaczających ją osób jest kluczowa. W moim przypadku najważniejszą osobą okazał się Mąż, który przez dwa tygodnie po porodzie wciąż towarzyszył mi i Księżniczce. Wspierał, motywował, jeździł do apteki, był na każde zawołanie, pomagał przystawić Małą (miałam poważne problemy z kręgosłupem, więc to było istotne), ogarniał dom, wstawał w nocy. Ponadto, Mama i Siostra również mnie wspierały i pomagały jak mogły. Ważną grupą wsparcia okazały się Koleżanki, które już wykarmiły lub właśnie karmiły swoje dzieci. Ich rady, wsparcie psychiczne, wszystkie rozmowy telefoniczne w kryzysowych chwilach były bezcenne! NIE ZAPOMINAJ RÓWNIEŻ O SOBIE – w macierzyństwie łatwo się zatracić. Kiedy jest to możliwe, wyrwij się z domu, zostawiając osobie opiekującej się dzieckiem odciągnięte mleko. Pobyt poza domem, np. wyjście do kina spotkanie z przyjaciółką są ważne dla zachowania równowagi psychicznej i harmonii. W moim przypadku taką „odskocznią” były wyjazdy do rehabilitanta, który „naprawiał” mój kręgosłup. Prawda jest taka, że KARMIENIE DAJE POWERA. Dzięki niemu wzrastają poczucie mocy sprawczej i pewności siebie. Kiedy widzisz, jak dziecko rośnie i się rozwija, i wiesz, że dzieje się to z udziałem Twojego pokarmu, myślisz sobie: KTO, JAK NIE JA? I masz poczucie, że możesz wszystko! 4. KONSEKWENCJA, CZYLI: NEVER GIVE UP! Na początku, przyzwyczajając się do karmienia, trzeba uzbroić się w CIERPLIWOŚĆ i zmienić styl życia na slow life. Karmi się na żądanie, a więc w zależności od potrzeb maluszka i mamy. Czasami trzeba przystawiać dziecko tak często, że wydaje się, iż trwa to większość doby. Moja rada: POMYŚL, ŻE TO MINIE. Relaksuj się podczas karmienia, spraw, aby było jak najbardziej komfortowe (np. wygodny fotel, rogal do karmienia, przyjemna muzyka, coś do czytania). Uświadom sobie, że nie jest to czas stracony i że niebawem wrócisz do aktywności zawodowej, a ten etap przebywania z dzieckiem jest niepowtarzalny… i być może kiedyś za nim zatęsknisz. Oczywiście, pojawiają się kryzysy, sama na początku miałam jeden potężny. Teraz się z niego śmieję, ale w tamtej sytuacji, kiedy byłam zupełnie sama, a Księżniczka dosłownie na mnie wisiała przez kilka godzin, myślałam, że świat się kończy, że tak już będzie zawsze – i kiedy Mąż wrócił z pracy, wpadłam w rozpacz, płakałam i krzyczałam. Na szczęście jego opanowanie okazało się bezcenne. Będą dopadały Cię różne wątpliwości, np. czy dziecko się najadło. Tłumaczę sobie to tak: skoro nie płacze i zasypia, to znak, że chyba jest okej. Nie posiadam również w domu mleka modyfikowanego, aby w razie kryzysowych chwil nie kusiło :) Natura tak to sprytnie wymyśliła, że nawet podczas infekcji nie trzeba odstawiać maluszka od piersi. 5. HMMM… CZY MOŻNA KARMIĆ WSZĘDZIE? Obecnie prowadzimy taki styl życia, że staramy się wszędzie zabierać ze sobą Księżniczkę. Pojawia się więc kwestia karmienia np. w miejscach publicznych czy podczas wizyt u rodziny i znajomych. Zazwyczaj proszę o udostępnienie jakiegoś pomieszczenia, aby móc nakarmić dziecko w spokoju. Podczas np. imprez rodzinnych staram się znaleźć zaciszne miejsce, aby zapewnić komfort karmienia sobie i Księżniczce. Osobiście nie lubię epatować karmieniem, np. robiąc to przy stole podczas posiłku. Chociaż czasami przebywając np. w kawiarni, dochodzi do takich sytuacji. Jeśli się krępujesz, możesz zasłonić się pieluszką lub fajną chustą do karmienia (dostępne są przepiękne designerskie wzory; taka chusta jest równocześnie apaszką lub pokrowcem na fotelik samochodowy). W galeriach handlowych możesz skorzystać z pokoju matki z dzieckiem lub przymierzalni. Warto również wybierać przyjazne miejsca (kawiarnie, restauracje), gdzie matki z dziećmi są mile widziane i nie budzą kontrowersji :) Bulwersują mnie sytuacje, kiedy np. kobieta karmi dziecko w toalecie – jest to dla mnie nie do przyjęcia. Jedno jest pewne – warto zachowywać się naturalnie, w zgodnie z sobą, dbając przy tym o komfort maluszka. 6. WALKA Z MITAMI I TZW. DOBRYMI RADAMI To chyba problem, z którym każda kobieta musi się zmierzyć, słysząc od mamy lub cioci (generalnie – od przedstawicielki starszego pokolenia): „Czy dziecko na pewno się najada?”, „Czy twoje mleko nie jest zbyt chude?”, „Czy ty czasem nie głodzisz tego dziecka?”, „Dlaczego nie podajesz dziecku również wody?”, „Takie małe piersi – czy na pewno wykarmisz dziecko?”, „Czy przybiera na wadze?” itd. Itp. Nie wspominając o radach dotyczących diety matki karmiącej… Wiedza dotycząca karmienia wciąż się zmienia, unowocześnia i aktualizuje. Obecnie ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA zaleca karmienie wyłącznie piersią do szóstego miesiąca życia dziecka, a następnie kontynuację karmienia (minimum do zakończenia roku, a optymalnie do zakończenia drugiego roku życia) ze stopniowym rozszerzaniem diety. Często w odpowiedzi na różne pytania stosuję ten merytoryczny argument. Ponadto, obecnie karmienie jest modne – kiedyś, za czasów naszych mam, nie było takie trendy. Radzę Ci, abyś wszelkie takie złote myśli i rady po prostu ignorowała. MOJA TAKTYKA: PRZYTAKIWAĆ I… ROBIĆ SWOJE. Jak dotąd w 100% skuteczna :) 7. A JEŚLI MIMO STARAŃ SIĘ NIE UDA…? Nie tylko laktacja definiuje to, czy jesteś dobrą mamą. Znam przypadek z najbliższego otoczenia, kiedy laktacja - mimo podejmowanych prób - się nie powiodła, co zakończyło się prawdziwą depresją poporodową. Nie można jednak w takiej sytuacji się dołować, obwiniać, oceniać i myśleć negatywnie o sobie ani porównywać z innymi mamami. Trzeba wsłuchać się w siebie i skoncentrować na innych aspektach pielęgnacji maluszka. Dla niego najważniejsza jest przecież Twoja obecność i Twoja miłość! --- Z całego serca kibicuję wszystkim dzielnym Mamom! Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem szczęściarą, ponieważ od kilku miesięcy z sukcesem karmię dziecko wyłącznie piersią, dając mu to, co dla jego zdrowia najlepsze i budując więź emocjonalną na całe życie. Na własnej skórze przekonuję się, że KARMIENIE TO NIE PROBLEM i tego życzę każdej Mamie, która przeczytała tego posta!
2018-06-27 23:30
Mleczna droga niestety nie dla wszystkich mam jest mlekiem i miodem płynąca. Wiele mam deklaruje, że będzie karmić piersią jednak kiedy pojawiają się trudności bardzo łatwo jest się zniechęcić. Najtrudniejszy problem?... Brak wiedzy..brak wytrwałości. Karmienie piersią niby tak naturalne, jednak to nowa umiejętności zarówno dla mamy jak i dla dziecka. I nie każdej włącza się instynkt, który podpowiada co i jak. Naturalnym jest to, że muszą się nawzajem siebie nauczyć, co wymaga czasu i wytrwałości, której często brak. Cała teoretyczna wiedza wydaje się być bardzo prosta, ale wykorzystanie jej w praktyce i zetknięcie z rzeczywistością już takie proste nie jest. Każda mama wie, że jej mleko to najlepsze co może dać dziecku. Każda mama zdaje sobie sprawę z tego, że karmienie piersią jest nie tylko wygodne, ale również to oszczędność pieniędzy i czasu. Więc droga mamo, jeśli pojawi się problem nie bój prosić się o pomoc. Na pewno znajdzie się ktoś, kto pokaże ci jak to wygląda w praktyce. Wiara czyni cuda, więc wierz w to, że się uda. I bądź wytrwała w dążeniu do swojego celu! Pozdrawiam serdecznie...Mama, która też miała problem P.s... my się nie poddałyśmy :)
