Konkursy #teamLOVI (394 Wątki)
Zapraszamy Was do wzięcia udziału w konkursie, w którym do wygrania czeka aż 110 nagród, w tym 10 laktatorów elektrycznych Expert! Zadanie konkursowe: Napisz, jaki problem z karmieniem piersią uważasz za najtrudniejszy dla mam karmiących piersią i jakie masz pomysły na jego rozwiązanie. Konkurs trwa do 27 czerwca. Pamiętajcie, że zgłoszenia bez uzupełnionych danych w serwisie, nie będą brane pod uwagę.
2018-06-15 08:56
Jestem dopiero w pierwszej ciąży więc nie mam porównania dla tego uważam że najgorsze będzie dla mnie to czy dziecko na pewno najada się na tyle aby mu wystarczyło i czy oby na pewno dobrze to robię aby mu w a zatem sposób nie zaszkodzić. Czy mam tyle pokarmu ile potrzeba ? . No i wyjście chodźmy do lekarza do których chodzę dość często A nie zawsze można zabrać dziecko A oni w tym czasie musi coś jeść. Rozwiązaniem dla mnie byłby laktator idealny na każde moje wątpliwości dla tego takiego urządzenia szukam . Mogłabym sprawdzić ile mleka ściągnęłam i ile dziecko wtedy zjadło. I jeśli chciałabym wyjść bez problemu wiem że dziecko nie będzie głodne bo zostawiłam mu swój własny pokarm i mogę wszystko załatwić na spokojne .
2018-06-15 08:48
Mówiąc, że walczyłam z karmieniem piersią, jest dużym niedopowiedzeniem. To jedna z najtrudniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiłam. I jedna z najbardziej stresujących. Mój poród bez znieczulenia okazał się mniej bolesny i mniej traumatyczny, choć trwał półtora dnia. Ale to był "spacerek" w porównaniu do tego, co nastąpiło później. Karmienie piersią, podobnie jak narodziny, jest bardzo bolesne, z wyjątkiem tego, że poród musiałam wytrzymać jednorazowo, a karmienie piersią jest kilkunastomiesięczną częścią mojego życia. Od chwili urodzenia moje dziecko miało wielki ssący instynkt (co świadczy o tym, że szybko zniszczyła moje sutki), ale miałam ogromny problem, aby uzyskać przyzwoitą ilość mleka. I tak zaczęła się walka. W ciągu 24 godzin po powrocie ze szpitala udaliśmy się do pediatry na nasze pierwsze spotkanie i okazało się, że dziecko straciło na wadze. To jest normalne do pewnego stopnia, ale lekarz zmartwił się, gdy powiedziałem, że karmienie piersią nie idzie dobrze. Chciał, abym wróciła za trzy dni, żeby sprawdzić, czy nadal moja córka traci na wadze. Wtedy lekarz powiedział mi, że ma nawet oznaki odwodnienia. Postradałam zmysły, bo zdałam sobie sprawę, że jest bardzo źle. Mój lekarz zaproponował mi podanie butelki, a moja córka w ciągu kilku minut wyssała wszystko. To złamało moje serce. Była głodna. Nie chciałam się jednak poddać, poczekałam, aż moje sutki będą w lepszym stanie (były krwawiące z powodu złego podania sutka), dając w tym czasie dziecku połączenie własnego mleka z mieszanką, ale doradca zaproponował inne rozwiązanie. Zamiast karmienia butelką, kazał mi podawać mleko za pomocą małych rurek do karmienia przyklejonych do mojej klatki piersiowej. Moje dni i noce wyglądały tak: staraj się, aby dziecko ssało pierś przez pół godziny, pomimo krzyków. Następnie karm mlekiem przez rurki. Z jednej strony trzymałam butelkę, więc mleko wpadało do rury przymocowanej do mojej klatki piersiowej, a drugą ręką trzymałam dziecko. Potem musiałam trzymać ją pół godziny, żeby nie zwróciła mojej ciężkiej pracy na mnie, a jednocześnie odciągałam więcej pokarmu na następne karmienie. Potem dwie godziny snu (lub trzy, jeśli miałem szczęście) i zaczynałam szalony proces kolejny raz. Nie mogłam opuścić domu, ponieważ karmienie rurką było tak wymyślne, że prawie jej nie ściągałam. Czułam, że moje życie się skończyło. Moje dziecko zyskiwało na wadze, ale byłam wyczerpana. Mój partner wrócił któregoś dnia do domu i znalazł mnie siedzącą bez koszuli, szlochającą tak histerycznie, że ledwie mogłam trzymać moje dziecko. "To nie może trwać dalej", powiedział. On miał rację. Wtedy ktoś zaproponował mi nakładki na sutki, ale konsultant ds. laktacji odradził, tłumacząc, że dziecko nie nauczy się właściwie chwytać pierś. Zignorowałam go i słusznie. Kawałek plastiku uratował moje karmienie piersią. Karmienie piersią wciąż nie było idealne, ale było łatwiejsze, a moje dziecko przybierało na wadze. Mogłam w końcu wyjść z domu. Karmienie piersią jest najgorsze i najlepsze zarazem. To ważny czas dla matki i dziecka, to świetne zarówno dla twojego zdrowia, jak i dla dziecka. Ale jeśli nie możesz karmić piersią, to też w porządku. Jest to bardzo ciężkie i każdy, kto osądza kobietę, że nie robi tego, nie ma pojęcia, jak trudne może być karmienie piersią.
2018-06-15 08:36
Moim zdaniem największym problemem jest brak umiejętności prawidłowego przystąpienia do piersi. Potem piersi bolą, brodawki są popękane i młode mamy boją się przestawiać do piersi maluszka no to sprawia ból. Sama jestem mamą 2 dzieci i wiem że potem ciężko sobie poradzić z popekanymi brodawkami. Dlatego warto słuchać rad położnych i przyjmować od nich pomoc bo czasem takie rady są na wagę złota
2018-06-15 08:35
Najtrudniejsze w karmieniu piersią jest to,kiedy po cesarskim cięciu tak bardzo chcesz nakarmić swoje dziecko,a pokarmu niestety brak. Położna próbuje wycisnąć strzykawką choć troszkę ,,siary", by podać maluszkowi, a z piersi niesetety nic nie leci. W szpitalu zarówno lekarze jak i pielęgniarki kładą nacisk na to, by przystawiać dziecko non stop do piersi,a ono tak bardzo płacze, bo nic nie leci. Przeżyłam to na własnej skórze. Zdarzyło się nawet tak, że po 5 godzinach ciągłego przystawiania do cyca, dziecko w końcu dostało butelkę. Zjadło dwa razy tyle ile powinno, bo było tak bardzo głodne. Walka z laktatorem ręcznym skończyła sie na zakrwawionych piersiach i dalszym brakiem pokarmu. To są okropne chwile, kiedy masz pierwsze dziecko, tak bardzo chcesz je nakarmić, a nie możesz. Trzeba dużo cierpliwości i samozaparcia, by wygrać tę walkę. Nieraz byłam już na skraju wyczerpania, gdy już w domu dziecko nakarmione, nadchodzi noc i zaczyna się ból brzuszka. Wzrok rodziny bezcenny-mówiący ,,pewnie coś zjadłaś, co zaszkodziło maluszkowi". I mój płacz no noc, by się nie poddać, by dać radę... Dziś już wszystkie kryzysy laktacyjne mamy za sobą. Maluszek ,,pałaszuje" mleczko, aż mu się uszy trzesą:)) Także mamuśki nie poddajemy się-słuchamy własnego głosu serca,a wszystko się ułoży:)
2018-06-15 08:29
Według mnie największym problemem jest sam strach... Wiem sama po sobie. Będę miała pierwsze dziecko i jestem przerażona tym że trzeba będzie to maleństwo nakarmić, a jednocześnie nie biorę innej opcji pod uwagę niż kp.... W głowie mnustwo pytań, narazie bez odpowiedzi. " Czy będę potrafiła nakarmić własne dziecko? Czy będę miała pokarm? Jak przystawić dziecko do piersi? Czy to będzie bolesne?" Częściowo wynika to napewno z niewiedzy, ale nie tylko. Niektóre kobiety mają małe, płaskie, lub nawet wklęsłe sutki. I głównie przez to boją się czy ich dziecko będzie miało możliwość odpowiedniego ssania , a co za tym idzie będzie szczęśliwe i najedzone. Laktator jest rozwiązaniem tych problemów! Przyszła matka może być spokojna ponieważ wie, za jeżeli ona nie da sama rady, z laktatorem problem będzie rozwiązany, ona spokojna i Dzieciątko najedzone!
2018-06-15 08:06
W ciągu kilku najbliższych dni mam zostać mamą...czego najbardziej obawiam się w karmieniu piersią? Zastanawiam się czy będę umiała odpowiednio przystawić małą do piersi, czy nie porani mi brodawek, co mogłoby spowodować przerwy i zaburzyć laktację, czy nie będę krępować się karmienia w miejscach publicznych, czy personel medyczny nie będzie mnie zniechęcał do karmienia, gdy przyrosty dziecka będą zbyt małe...obaw jest wiele. Natomiast mam parę pomysłów na rozwiązanie; przy problemach z samym procesem karmienia nie będę czekać - kontakt do doradcy laktacyjnego i szybka reakcja oraz wsparcie laktacji laktatorem. Co do krępowania się - zawsze można przysłonić się pieluszką, a z czasem, gdy nabiorę wprawy będę dumną mamą karmiącą piersią:). Personel medyczny...trzeba szukać tak długa, aż znajdzie się wsparcie!
