Przywiązanie dziecka do zabawki

U nas syn ma misia Stefana , spi z nim, ale jak gdzieś jedziemy i czasami zostawię go w samochodzie to nie ma problemu i normalnie idzie spac bez. Nawet w salonie go zostawia i mówi, ze Stefan nie idzie spać ;). Znowu moja siostrzenica miała swój kocyk i spała z nim do 5roku życia :o on już byl taki po przejściach, sprany, a ona dalej kocyk.. 

Moja bratanica uwielbiała spać z bluzkami swojego taty i bawić się nimi ;)

Mój ma 3 lata i dalej do spania kocys

Ewcia to moj bratanek tak z pielucha chodzil dosyc dlugo i jak urodzilam starsza corke to przyszedl i jej dal ta pieluche;) tez taka szara juz przetarta pamietam ze ja dlugo trzymalam bo mi szkoda bylo jej wyzucic ze moze bedzie za nia jeszcze plakal albo co ;)

U mnie mala jak widzi pieluche to zaraz zabiera z szafki z prania ostatnio z pralki wyjela ;) a jak wisi na suszarce to je sciaga ;) na szczescie nie ma jednej ulubionej wiec jej wymieniam jak sie jedna zabrudzi to daje czysta inna ;) a czasami chodzi z kilkoma bo jedna to za malo

Ja nie miałam ulubionych rzeczy w dzieciństwie i syn nie ma ;) z jednej strony dobrze, a z drugiej nie bo jest coś co dziecko uspokoi ;)

Nie wiem czy pieluszki nie są takie złe :D sama miałam ukochaną i targałam ją chyba jeszcze do 7 roku życia. Potem do szkoły to ukrywałam pod poduszką ale musiała być. Pamiętam, że mama się wkurzała bo nie mogła jej wyprać nawet. A mi już po tylu latach to został jej tylko mały, szary skrawek :D bo taka już była wyniszczona. I mamuśka za nic nie mogła mnie oduczyć tej pieluchy.

Syn młodszy tak właśnie kocyk traktuje i też już jest w opłakanym stanie ale co zrobię, zawsze musi być w pobliżu w razie płaczu.

Dlatego stanowczość to podstawa :D Nie wolno ulegać ,bo za każdym razem będą tak długo męczyć ,aż im się odpuści ,bo nauczą się ,że w końcu dopną swego :)

będą tak robić aż im się uda