Koronawirus - co myślicie?

Paulina bo tak naprawdę samemu się wtedy było jeszcze dzieckiem, to były inne czasy niż teraz. 

Karolinach zgodzę się z tobą ja mając 16 lat jeździłam do kuzynki i pilnowałam jjej rocznej córki cLowiek nie wiedział co to za odpowiedzialność. 

Właśnie to jest najgorsze że jak w tym samym czasie pilnujemy swoje i kogoś dziecko to bardziej martwimy sie i pilnujemy kogoś dziecko a nie tak samo 

Inaczej podchodzimy do obcych dzieci. Czasami może nawet lepiej je traktujemy niż swoje. 

Ja często pomagałam koleżankom jak one miały pod opieką małe dziecko z rodziny... Razem jak byłyśmy to dawałyśmy sobie radę... Ale sama jak mi małego kuzyna zostawili to nie wiedziałam co i jak. Dałam radę ale nie było łatwo.

Ja pilnowałam dzieci sióstr jak miałam około 15 lat. Wtedy nie docierało do mnie jaka to odpowiedzialność i z chęcią z nimi zostawałam. A wiele razy miałam takę sytuacje z nimi, że szok. Siostrzeniec często się zanosił, ciągle coś wpychał do buzi. Kilka razy dusił mi się czymś, co udalo mu się wepchnąć głębiej do buzi. Ciągle o cos uderzał. Oj dał mi szkołę życia.. 

Dokładnie mi siostra jak czasami podrzucała swojego synka to mój już szedł w odstawkę. Tak się bałam bym chociaż włos mu z głowy nie spadł i tylko przez okno wyglądałam czy już po niego jedzie.

Pilnowanie dziecka to bardzo duża odpowiedzialność.