Rodzice (600 Wątki)
Już za niecały miesiąc muszę wrócić do pracy i szczerze mówiąc mam wiele obaw, czy odnajdę się wśród ludzi po prawie 2 latach przerwy, jak mały zniesie rozstanie i pobyt w żłobku, jak ja znajdę czas dla małego, ogarnięcie mieszkania, ugotowanie obiadu itp. jak sobie z tym poradziłyście? czy macie jakieś rady jak to wszystko ogarnąć?
Konto usunięte
2018-10-03 12:58
Dziewczyny, z tym obiadem to zamęt :) też wydaje mi się, ze obiad ma być, ale jak pisałam wcześniej. Niekoniecznie super roladki i trzy rodzaje surówek. Dziecko pewnie zje zupkę, wiadomo i kilka kluseczek albo ziemniaki z czymś. Może być jajko sadzone, makaron z sosem. W ekstremalnych przypadkach można obiad zamówić ale fajnie jest ugotować go dzień wcześniej przynajmniej na początku bo wtedy masz mniej stresu. I nie wmawiaj sobie i partnerowi, ze to ty musisz ogarnąć. Nie nie, to WY razem musicie wiec niech każdy cis zrobi i będzie szybciej i sprawniej
2018-10-02 19:49
Pchelka jasne że prawda ale mi tsj wszyscy mówili przed powrotem będzie dobrze jak tego czy tamtego nie zrobisz świat się nie zawali o wiecie co? Owszem walil się byłam kompletnie nie przygotowana na to co mnie czeka i przeżyłam sto razy bardziej że nue daje rady ze nie panuje że nie ogarniam że brakuje czasu. Dlatego teraz raczej radzę praktycznie o nie owijam w bawełnę bo powrót do pracy jest jak dla mnie cholernie trudny. A do tego dochodzi okropny stres jak poradzi sobie dziecko a jeśli ono płaczę to już w ogóle wyrzuty sumienia itp. Mój mąż o myślę że nue tylko też musiał się wiele nauczyć że musi w czymś bardziej uczestniczyć niż póki byłam w domu aczkolwiek mój mąż nie dotyka się do kuchni więc posiłki to zawsze moje obowiązki. On ostatecznie sobie poradzi i zje coś gotowego dla dziecka musi być zrobione. A że bardzo zależy mi na diecie synka no to gotówce odpadają. Ale oczywiście można gotować na dwa dni i można mrozic na czas kiedy nie ma czasu zrobić obiadu i to moim zdaniem jest praktyczna rada. Zawsze jedli zrobię więcej to mroze i potem jak np jednego dnia mam ostatnio zmianę o kończę późno a drugiego zaczynam od 6ti wyjmuje z zamrażarki i jest
Konto usunięte
2018-10-02 19:01
Justyna - każde dziecko jest inne :) Większość dzieci je w przedszkolu. Manndarynce raczej nie chodziło o to, żeby w ogóle nie gotować. Slogan: "obiad nie musi być ugotowany", oraz "jak obiadu nie ugotujesz to nic się nie stanie" to taka przenośnia. Przecież nie zawsze musi być dwudaniowy obiad. Czasami można obiad ugotować na 2-3 dni i potem podgrzewać. Czasem standardowy obiad można zastąpić innym daniem. No i przecież nie tylko matka jest w domu - mąż/partner też czasami może pomóc i ugotować coś (a jak nie potrafi to zabrać do restauracji;) - żart). Manndarynce chodzi o to, aby Karolina nie brala na swoją głowę za dużo rzeczy, bo inaczej sama nie da rady psychicznie. I na tym ucierpi i ona i dziecko. Karolina - okres adaptacji 3 dni, to nawet nie tak źle. W porównaniu z państwowymi pllacówkami. Daj na 3 dni i zobaczysz jak dziecko będzie siezachowywać. Najwyżej porozmawiasz z dyrekcją, aby wyjątkowo wydłużyli ten czas. A do żłobka dajesz po raz pierwszy w ten sam dzień co idziesz do pracy? Może w ten miesiąc, w którym jeszcze nie pracujesz, daj dziecko już do żłobka? Wtedy zobaczysz jak maluch zareaguje i ewentualnie będziesz mogła reagować (np. skracać godziny pobytu dziecka).
2018-10-02 17:37
Mandarynka no ja się nie do końca zgadzam że jak nie ugotuj to się nic nie stanir bo mój syn nie chciał nic jeść w przedszkolu więc musiałam mieć obiad o nadal muszę bo słabo je poza tym obiad jest tak wcześnie że zawsze jest głodny
2018-10-02 17:07
[email protected] tak na prawdę młodsze dzieci czasami szybciej sie odnajdują i zaklimatyzują w nowym miejscu niż starsze. Znam na prade wiele mam, dzieci, których dzieci poszły do żłobka jako roczne dzieciaczki. Sama zresztą pracowałam w takim żłobku i na prawde mało które płakało. Dla takiego dziecka czasami żłobek jest dobrym rozwiazaniem. Nowe zabawki, ciocie, atrakcje, w tym żłobku w którym ja pracowałam, dzieci płakały kiedy przychodziły i mama wychodziła i kiedy mama po nie przychodziła, poza tym nic (ie licząc oczywiście sytuacji, kiedy płakały, bo np się posprzeczały, uderzyły itp, ale to nie był płacz typowy za mamą) Pokaż mu że to normalna rzecz, prowadź do z uśmiechem, i tak jak pisze MAMA nie wolno Ciu okazywać żadnych obaw, płaczu, tęsknoty, małe dzieci bardzo dobrze wyczuwają emocje rodzica i jak rodzic przeżywa to i dziecko przeżywa. Prowadź do normalnie jakby to nie było nic nadzwyczajnego, bo jak wyczuje, że to wszystko przeżywasz to będzie ryk. I przychodź też z uśmiechem. Aha noi i rozstania jak najkrótsze, papa, buziaki kocham Cie, będę po obiedzie, czy podwieczorku i tyle, nie zaglądaj przez okno, nie machaj to mąci dziecku w głowie, nawet jak ciocia go juz uspokoi a Ty np pomachasz przez okno znów się rozpłacze. Ja miałam takie sytuacje, ze przychodził taki maluszek miał już 1,5roku, mama wyszła, juz go zagadałam, zabawiłam, rozbawiłam,śmiał się (u nas akurat było takie jedno wielkie okno) i mama puk puk do okienka i jeszcze macha i dziecko oczywiście w ryk i rodzice jakoś nie potrafią tego zrozumieć,zeby już się nie pokazywać. I od początku mu tłumacze, ze mama idzie do pracy itd, zabawiam, włączam piosenki, bawimy się. Oczywiście się uspokoi, ale po co jeszcze raz się pokazywać. Dużo tutaj zależy od nauczyciela, tzw cioci. Takiego maluszka trzeba szybko zagadać jak najszybciej jak najwiecej, poazakazać mu coś atrakcyjnego, tak zeby zapomniał. U nas jeszcze była jedna żywa rybka w akwarium i ona też robiła super robote :) bo dzieci lgnęły do niej, karmiły (oczywiście szybko ją chowałyśmy bo zwierzątka nie lubią za dużo takich maluchów),ale była atrakcją, po prostu że była :))))) Sprawdź żłobek do którego idzie, podejscie do dzieci, poczytaj opinie, najlepiej podpytaj innych mam Na peno dasz sobie rade w pracy, wróć jako pewna osoba, nie pokazuj,ze jesteś jakaś bardzo zmęczona przez dziecko, zrezygnowana itd, nie wiem jaką masz specyfike pracy, ale prze entuzjazm i optymistyczne nastawienie na pewno bardziej wejdziesz w grupe niż zmęczona Matka polka po macierzyńskim ;) Domem bym się w ogóle na razie nie przejmowała, to ma być miejsce, gdzie masz czuś sie dobrze i swobodnie i mam nadzieje, ze mąż też zrozumie, przecież oboje będziecie pracować tak? więc powinien Cie wspierać. To jest dla Ciebie nowa sytuacja, więc najpierw bym ustabilizowała sprawę ze żłobkiem, była spokojna,że jest mu tam dobrze, potem na spokojnie bym zaczęła pracować, tak żeby pokazać,ze jestem dobrym pracownikiem, czuje się tu dobrze itd a dom to dom, jak raz czy da nie ugotujesz to nic się nie stanie. Rób na początku to co konieczne, Nie narzucaj sobie na razie za dużo na głowe bo jak coś Ci nie wyjdzie to bedziesz miała do siebie pretensje, będziesz zła że nie dajesz rady, a to będzie się odbijało na dziecku, na Tobie, pracy itd, powoli, na spokojnie wszystko :)
Konto usunięte
