Ciąża - zbliża czy oddala partnerów ?

Justa,masz rację,po porodzie jest dużo gorzej.W takim razie ja, wspominając cały okres ciąży to naprawdę nie mogę złego słowa powiedzieć na męża.Starał się od początku bardzo ,abym nie przesadzała z aktywnością, pracami w domu itd.Dbał o mnie, troszczył, naprawdę w okresie ciąży czułam się wyjątkowo.Wiele rzeczy za mnie robił, obiad kiedy tylko był w domu to on robił albo wspólnie.Nawet nie raz sprzątał ze mną.Drewno do pieca zawsze przynosił , żebym przypadkiem nie dźwigała takich ciężarów.Nie miałam zaleceń żadnych,czy problemów ciążowych ale mąż był zdania,że trzeba dmuchać na zimne.

Tylko mi absolutnie nie chodzi o okres po urodzeniu dziecka kiedy dochodzi zmęczenie i nie przespane noce . Napisałam wyraźnie CIAZA bo u nas już wlssnie okres ciazy oddala bsrdzo te   9 miesięcy a potem wiadomo ze jest jeszcze gorzej. I wlssnie chodzi mi o wasze doświadczenia z okresu ciazy s nie po porodzie bo takie wątki już chyba były 

U Nas spore zbliżenie w każdym aspekcie. Mamy czas na wspólny film , popcorn. Może dzięki temu że mały w nocy się nie budzi. I może dlatego że nie tylko ja siedze z małym A wspólnie bo mąż  pracuje od 4 rano i o 11.30 jest już w domu �

JustaMama nas pierwsza ciąża nie oddaliła nas. Bo pracujemy żeby mieć też dla siebie czas. Wiadomo że początki są trudne bo dziecko często chce jeść więc potrzebujemy więcej snu. Ale z czasem udało nam się mieć wieczory dla siebie. Więc tego oddalenia nie ma u nas 

Justa, jeśli chodzi o aktywność seksualną to przyznam,że od około roku też zwyczajnie nie mam na to siły i zbytnio dużego apetytu.Podejrzewam ,że to przez przemęczenie bo Mały często budzi się w nocy.Wieczorami kiedy w końcu zaśnie a ja idę do męża na kanapę, jego nachodzą chęci a ja marzę tylko o odpoczynku.Ostatecznie czasem się poddaje, ale uprzedzam żeby nie był jakoś zbytnio rozczarowany,że ja leżę i koniec bo nie mam siły.Oczywiscie godzi się na to i nie ma problemu.Rzeczywiscie czasem słyszę z jego strony narzekania,że nie mam dla niego czasu,siły itd. ale ostatecznie rozumie to,że naprawdę po całym dniu jestem zmęczona.

Przyznaje też,że też myślę o tym i rozumiem,że ma swoje potrzeby, bo to naturalne ,dlatego raz na jakiś czas staram się go jakoś zaadorować, żeby w głowie mu nie chodziły głupoty i szukanie szczęścia nie wiadomo w jakiej postaci.

To tylko u nas taks tragedia? Rozmowy nie przynoszą skutku bo zupelnie inaczej patrzymy na czas ciazy .ja ja bsrdzo złe znoszę fizycznie i psychicznie maż z tych ci uważają ze to nie choroba i absolutnie nie rozumieją ze czegoś nie powinnam lub nie mam siły ,ja nam i to żal uważam ze nie jest empatyczny i oddałam się emocjonalnie zwłaszcza ze w ciąży kompletnie nie interesesuja mnie żadne aktywności seksualne maz jest o to sfrustrowany no i koło się zamyka.

przyznsm ze po pierwszej ciąży bsrdzo dużo czasu naprawialiśmy relacje 

Ciąża nas zdecydowanie zbliżyła! Mąż stał się bardziej troskliwy, bardzo dużo mi pomagał, robił zakupy, pomagał przy obiedzie i praniu. Kiedy urodził się synek mąż się nie zmienił, nie chodzi obrażony i rozumie to że najwięcej czasu poświęcam dzieciom, a dopiero wieczorem mamy czas dla siebie (choć nie jest go dużo). To naturalna kolej rzeczy.

U mnie w czasie ciąży i bezpośrednio po było super, wręcz idealnie. A z biegiem czasu widzę, że trochę się zmieniło. Widzę, że czasami mężowi nie pasuje, że nasze życie nie jest już takie jak kiedyś ale nigdy nie powodział, że nie jest zadowolony z tego jak jest teraz. Jednak to, że mam mniej czasu dla niego trochę zmieniło nasze małżeństwo. Jest dobrze ale nie tak jak przed ciążą.