Jak spać w ciąży – najwygodniejsze pozycje oraz czego unikać

Aniss no ja tak mam , mnie nawet chłop czasem drażni jak się przytuli bo mi za gorąco :D i ja wiem, że mną się ciężko śpi tylko ja od dziecka mam problemy ze snem. Zawsze coś było nie tak. Do czasów końca licencjata zasypianie mi zajmowało 1-3h to był dla mnie okropne bo zasnęłam dopiero jak sie zmęczyłam. Jak mam takie dni , a czasem sie pojawiają to nikt nie może mnie dotykać, więc ja z dziećmi spać nie umiem bo one się co chwile wiercą i mnie dotykają i ja sie budzę i zaczyna się problem bo trzeba zasnać 

Mazia ale z ciebie numer;) hehe 

Ze mną mała śpi ale ja śpię z dala bo często oberwe albo z pięty albo z łokcia;) 

U nas obecnie tak wygodniej bo nie szykujemy już pokoju dla dzieci razem czekamy na wylrowadze więc liczę że to taka chwilowka;)

Faktycznie spać w ciąży to wyzwanie. Ja miałam tak, że czym byłam bliżej porodu tym spałam mniej, ale najwidoczniej tyle snu potrzebowałam. Słyszałam też, że mniej snu znaczy, że dziecko nas przygotowuje do wstawania w nocy i faktycznie moje dziecko budziło się co dwie godziny a ja nie chodziłam jak zombi. Łatwiej mi się wstawało, bo byłam już przyzwyczajona że mało śpię.

Chyba faktycznie bezpieczniej jest spać u dziecka, jeżeli bardzo potrzebuje rodzica do snu i uciec jak zaśnie do swojego łóżka.

ja wiem, że dzieciom najciężej jednak opuścić łóżko mamy :) przyjaciółki dziecko długo tak miało i chyab do 6 roku spali razem . Ja jestem typ, że mnie każde dotknięcie budzi, więc nie wyobrażam sobie nie spać całe nocki dlatego u mnie nigdy nie było pełnej nocki by dziecko spało z nami. Jak coś przenosiliśmy do łóżeczka ,a był czas, że córka w nocy przychodziła i zostawała z nami do rana, ale to nie wiem na 3-4h nie więcej i mąż ją brał by była blisko niego i mnie nie dotykała bo ja bym nie spała nic :D 

Moja córka też długo spała ze mną, później dłuuuga walka o spanie u siebie w pokoiku i już było ok, aż do momentu kiedy się rozchorowała i pozwoliłam jej spać ze mną. Wystarczyły 3 nocki i znowu był problem:P.. Później był generalny remont jej pokoiku i już się jakoś udało. Teraz jak jest potrzeba to ewentualnie rozkładam jej łóżko i to ja śpię u niej:)..

Justys i to są właśnie takie momenty w życiu że wystarczy chwila;) u mnie starsza córka też spala sama w łóżeczku bez problemu a wystarczyła infekcja dosyć poważna gdzie odbiło się na serduszku i potem długo spala ze mną a w sumie odstawienie nie było takim problemem;) bo zasypiała a ja wychodziłam poprostu;) 

Ja  nauczyłam swojego starszego syna spania ze mną..  mąż chce żeby spał u siebie w łóżeczku ale on nalepiej śpi w objęciach..  

On tak cieszy się ze spania ze mną i nie potrafię jemu odmówić..  najlepiej ,nze zaczął ze mną spać kiedy wróciłam do pracy.. wystarczyło raz pozwolić.  He