Spanie w swoim pokoju

U nas też rytuałem wieczornym od zawsze jest czytanie książki w łóżkach dzieci :) Kładę się obok ,czytamy ,a potem zawsze jest przytulanie ,głaskanie po główce , miłe słowa i idzie spać :) 

Oczywiście dopóki my nie śpimy i oglądamy np jakiś film to ciągle biega i coś chce :) Ale te rytuały świetnie się u nas sprawdzają :) Bardzo lubimy ten "czas dla nas" :)

My z mężem podzieliliśmy się I mąż śpi że starszym synem w pokoju, a ja z młodszym. Tylko, że syn miał 2 lata kiedy urodził się jego brat i wstaje w nocy do kaszki. Nie chcieliśmy robić zmian żeby syn nie odczuł pojawienia się rodzeństwa. Razem jednak nie zmieścilibyśmy się w jednym pokoju w którym spaliśmy do porodu więc było trzeba podzielić się I przyzwyczaić syna do spania z tatem. Na początku syn wolał mnie i chciał przy mnie zasypiać (tylko, że w swoim lozeczku). Jednak kiedy urodził się drugi syn to szybko zrozumiał,  że zajmuje się jego bratem i nie mogę jego kłaść spać.. wydaje mi się,  że to kwestia przyzwyczajenia i akceptacji przez dziecko.  Chcemy żeby syn spał u siebie w pokoju i nie wiemy jak to przyjmie ;) najgorzej , jak dziecko jeszcze wstaje w nocy do kaszki czy mleka. Wydaje mi się, że nowe lozeczko sprawi że dziecko będzie chciało w nim spać tylko będzie trzeba być przy nim do zaśnięcia;) jak będzie w praktyce to okaże się;)

Kup nowe łóżeczko dla synka, niech sobie sam wybierze. Może jakieś naklejki na ścianie, coś co bo przekona do łóżeczka i pokoju. Spróbuj poczytać bajkę na dobranoc albo połóż się z nim żeby zasnął 

Ja też jak przeprowadzałam dzieci do ich łóżek to szłam najpierw z dzieckiem spać. Czytałam książki a potem dziecko zasypiało ze mną. Jak już spało to ja szłam do siebie. Oczywiście na początku zdążały się płacze w środku nocy lub przywedrowanie do naszego łóżka, ale z czasem dziecko się przyzwyczajało. 

Może spróbować spać z nim  w jego pokoju do momentu aż usnie ja tak robiłam z córką i już śpi sama :) 

Sporo czasu spał z Wami więc może trochę potrwać zanim uda się to zmienić :) Myślę ,że szczere rozmowy i tłumaczenie jest nieuniknione. U mnie córka od początku uczona spania osobno, ale długo do nas biegała z poduszkami. Wtedy braliśmy ja na spokojnie do siebie i tłumaczyliśmy ,że ona ma swoje łóżko wygodne tylko dla siebie. Może tam zmieścić swoje maskotki ,a tu nie ma tyle miejsca. I również tłumaczyliśmy ,że gdy urodzi się siostra to mama będzie musiała ja tu nakarmić i wtedy będę musiała na chwilę ja tu położyć i że nie ma tyle miejsca. Mówiłam też ,że rodzeństwo które się urodzi też będzie miało swoje łóżeczko ,w którym będzie spać.