Krzyk - przemoc czy nie?

Miętowa poziomka nie bronię sąsiadki bo jej nie znam ale może ona nie krzyczy od razu tylko np jak prosi 5razy a dziecko nadal zabawek nie posprząta ?? Czasem łatwo się ocenia . Ja msm takiego trudnego w wychowaniu syna i powiem wam ze duzi zależy od dzoecks . Mogę mówić i prosić kilka razy a i tak nie ms efektu . Nie trafił by cie szlak ? Ma 5 lst wiec rozumie i wie o co proszę. Zabraniam czegoś a on i taj to robi mając mnie gdzieś. Kilka razy proszę żeby np umył zeby i nic . Czasem muszę podnieść głos albo zagrozić kara żeby coś wyegzekwować . dodam ze z powodu krzyku nie płacze nigdy nie płakał 

Ja uważam tak jak JustaMama. Wielokrotnie miałam okazję widzieć jak zachowują się dzieci, które mogą wszystko, robią co chcą. Ja nie jestem za krzykiem ale nie oszukujmy się, każdej z nas się to zdarza. Moja córeczka jest jeszcze mała ale pilnowałam nie raz dzieci sióstr i czasami zdarzało mi się krzyknąć. Naprawdę nie ma co przesadzać ani w jedną ani w drugą stronę. 

tojaAga Ja też nie ukrywam, że czasami nie wytrzymuję i krzyknę ale widzę reakcję mojego dziecka i wtedy przewija mi się w głowie myśl, że można było to zrobić inaczej. Skoro moja córka zaczyna płakać i prosić żebym nie krzyczała to chyba coś jest nie halo. Poza tym jest krzyk i krzyk. Ja krzyknę raz jak nie wytrzymam z kolei mam sąsiadkę wyżej, która nieustannie krzyczy na dziecko - zrobi siku na podłogę krzyk, nie posprząta zabawek krzyk, nie zrobi czegoś krzyk, za wszystko jest karana krzykiem i słychać jak z tego powodu płacze. Dlatego uważam, że są różne formy krzyku i w tym przypadku ten krzyk jest przemocą! 

Dokładnie dla mnie bezstresowe wychowanie może i jest dobre , ale nie przesadzajmy że nic kompletnie nie możemy krzyknąć czy nawet gdzieś tam dać małego klapsa, ja nie jestem za biciem czy krzyczeniem, bo najłatwiej jest podnieść głos lub dać klapsa niż wytłumaczyć dziecku, dlaczego tak nie wolno ,bo to może zaszkodzić...,bo tak jest nieładnie..itd...krzyk działa na dziecko podobnie jak delikatny klaps, bo dziecko boi się tych dwuch rzeczy w podobny sposób. Ja star się duzo tłumaczyć, np..jak synek ubrudził ścianę , nie krzyczę odrazu lub dam klapsa bo dziecko na początku nie wiem że jest to źle, dlatego tłumacze, że tak nie wolno że trzeba kupić farbę, że trzeba to wymalować, że będzie to już brzydkie..,itd..ale jeśli powtarzam i tłumacze jakąś rzecz po raz 10a dziecko robi swoje to krzyknę lub dam jakaś karę, zelzy tez wszystko od wieku dziecka, bo takie 2 letnie dziecko nie rozumie tyle co np. 6letnie dziecko, czasem mogą cierpliwość się kończy i działam niestety wybuchowo i krzyczę ale też chce zebY dziecko uczyli się co wolno a czego nie, ale mój starszy synek 6lat czasem zachowuję się jak ja , jak mlodszy synke coś mu zepsuje albo zrobi coś zlego to albo zacznie mu tłumaczyć że tak nie wolno..itd...akbo krzyknie na niego lub dam mu klapsa , jak to dzieci, staram się byc spokojna ale nie zawsze mi to wychodzi ale nie chcę żeby moje dziecko się mnie bali tylko mnie słuchało, niestety nie zawsze dzieci nas słuchają i ja też tak robiłam będąc dzieckiem ale chcę żeby nie robiło źle i starało się mnie słuchać, nie pyskować i żeby wyrosło na dobrego człowieka i każda z nas tego pragnie i mam nadzieję ze tak będzie;-). Mam koleżankę która nigdy nie uderzy synka, nie krzyknie nawet, rzadko mówi synkowo "nie" a wręcz jej syn nią rządzi a ma.dop..10lat i co chce syn ona robi, syn chce lody czy mc donald ona odrazu to robi, jej syn ma wszystki co chce , no i skutki tego że często skarży się koleżance która mi o tym opowiada jak często płacze przez synka jak jej pyskuje i jak ją czasem nie słucha a ona nie ma już siły i płacze po nocach a syn ma dop 10at, no ale każdy robi jak uważa. 

Myślę, że jak w każdej sprawie najrozsądniej jest wyśrodkować nasze zachowanie względem dziecka. Wiadomo, nie można przesadzać i bezustannie krzyczeć na dziecko bez powodu, ale jeśli coś zagraża jego życiu czy zdrowiu, a dziecko uparcie po raz 158 np. wchodzi na szafkę i próbuje z niej skakać, a wszelkie próby "normalnej" perswazji nie działają, to podniesienie głosu może dziecko w jakiś sposób "opamiętać". Bezstresowe wychowanie też nie jest dobre i tak jak ktoś wcześniej napisał, nie wierzę że jest na świecie mama która choć raz nie straciłaby cierpliwości. 

Jestem tego samego zdania. Nie ma co.na dziecko krzyczec...choć zdarza mi się i muszę nad tym popracować 

Mądry wpis i w dużej części się z nim zgadzam.Jednak rzeczywistość, większość z nas , która ma już dzieci,wie jak wygląda.Nie da się.W dużej mierze ,najczęściej krzyczymy w momentach złego zachowania malucha , kiedy chcemy go uchronić od niebezpieczeństwa. Ja także nie jestem zwolenniczką bezstresowego wychowania bo życie niestety to nie bajka i poniekąd trzeba nauczyć tego dziecka,że stres to nieodłączny element ,z którym trzeba próbować sobie radzić.

Mi też zdarza się krzyknąć niestety są sytuację które wymagają szybkiej reakcji żeby się krzywda dziecku nie stała i normalnym tonem nie dotarło by to do dziecka na tyle szybko na ile to potrzebne nie uważam żeby w takich przypadkach była to przemoc. Nadużywanie krzyku tak, czy próba tłumaczenia czegos poprzez krzyk czy też karanie krzykiem tak to jest źle.