Odstawianie dziecka od piersi

Mamina Bardzo nam przykro. Mamy nadzieję, że tym razem Twoje doświadczenia będą bardziej pozytywne. Trzymamy mocno kciuki!

Dla mnie odstawienie dziecka od piersi to będzie trudny moment, dla niego myślę też. To jest najpiękniejszy czas, jesteśmy tak blisko jak jedność:). Chętnie poczytam opinie innych mam jak przebiegło odstawienie i ile ewentualnie trwał ten proces.

Dość mocno przeżyłam odstawienie, ze względu na brak pokarmu który się pojawił przez ogromny stres zwiazany z chorobą córki. W tej ciąży bede sie starac ile sił aby maluch był karmiony do roku a może i dłużej �

Ja po 4 mc odstawiłam pierś, ale to ze względu na problemy brzuszkowe córki , a pokarmu mialam duzo :( brakowało mi tej bliskości okrutnie :( 

Z checia poczytam doświadczenia innych mam bo sama nie wiem czy kiedykolwiek odstawie :D ostatnio widziała artykuł o rekordzie ginesa kobiety która karmi 9 letnia córkę więc czas pobić ten rekord :D

A tak serio to na samą myśl już tesknie. Będzie mi brakować tej bliskości. Mam nadzieję że sprawnie przejdziemy przez ten etap, powoli zastępując mleko posiłkami i odciągniętym mlekiem. Teraz sporadycznie podaję odciągnięte mleko. Jak maz zostaje z corka lub po prostu zeby upewnić się czy w razie czego zje z butelki. 

U mnie ciężko to nazwać odstawieniem od piersi, bo syn w ogóle przy piersi nie był. Urodził się bardzo duży, nie potrafił złapać, kapturki nie pomagały, żadna pozycja mu nie pasowała, bardzo się denerwował, a w szpitalu może 2 razy poczułam że naprawdę zassał. 

Postanowiłam być kpi ponieważ chciałam karmić. 

Teraz jestem w drugiej ciąży I mam traumę, ciągle widzę przed oczami moje sine od płaczu dziecko przy mojej piersi i te położne i pielęgniarki wykrecajace mu glowe które finalnie mówiły " na pewno nie jest teraz głodny i to dlatego "  więc albo będę znowu kpi albo w ogóle mm. Narazie nastawiam się na kpi, mam od was laktator, mam też muszlowy z Canpola i pozytywne nastawienie na odciąganie mleczka żeby i tatuś mógł karmić ( bardzo ale to bardzo to lubił, wspomina to do dziś) 

Ja miałam bardzo mało pokarmu więc wyszo to bardzo naturalnie i szybko. Córka po prostu wolała butelkę, bo nie najadała się na piersi.. Przy pierwszej córce było tak samo i było mi przykro, walczyłam zawzięcie ale i tak nic nie dało. Przy drugiej już odpuściłam po jakimś czasie bez nerwów i wyrzutów sumienia, stwierdziłam, że czasem tak bywa i tyle;).