Moj chlopak nie nadaje się na ojca

Zgadzam się, że większość i tak spoczywa na kobietę. Chociaż u nas mąż stara się ile może między pracą a budową w pomocy nad dziećmi. Wsparcie jednak jest najważniejsze bo często ma się chwile słabości i fajnie jak jest się komuś wygadać i podzielić obowiązkami. 

Ja musiałabym brać wolne żeby zajac się dziećmi,  mąż w ostateczności. Teraz mam mętlik w głowie.. wracać do pracy czy iść na 9 miesięcy ma wychowawczy.. 

Co do wychowania to zgadzam się z Doris85. Mój mąż wyszedł z domu gdzie wszystko robią kobiety..  mama gotuje, sprząta, jeździ z dorosłymi synami do lekarza , robi im kanapki do pracy, śniadania,  obiady , kolację..  córki pomagały sprzątać dom jak i pokoje braci. Ja wychowuje dzieci inaczej bo uczę samodzielności.. męża też musiałam nauczyć ze nie będę wszystkiego robić sama.. Kiedy syn pomaga w kuchni to dziadek od razu do niego mówi "a co ty kobieta? " . Ja sama żeby zmienić podejścia męża to rozstałam się z nim aż przemyślał i zrozumiał..  Teraz jest zupełnie inaczej i nie interesuje go co mysla inni. Dla niego najważniejsza jestem Ja z dziećmi co bardzo mnie cieszy ;) moja mama też wszystko robiła.sama bo tato wyszedł z takiej rodziny jak mój mąż i teraz doceniam jej wysiłek i to ze nie chciała mieć więcej dzieci niż 2. Wszystko było na jej glowie

No też uważam że chcąc nie chcąc to na matka spada większa odpowiedzialność i więcej obowiązków. To my jednak musimy to dziecko przez dziewięć miesięcy, to my później karmimy piersią. Zwykle ojciec pracuje a mama opiekuje się dzieckiem po porodzie. Później jak już skończę się okres urlopu macierzyńskiego też jesteśmy wystawione na próbę ponieważ oczekuje się od nas żebyśmy były supermami zaangażowanymi w opiekę nad dzieckiem a jednocześnie oczekuje się od nas żebyśmy wrócili do pracy i w pracy dawałyby z siebie wszystko a każda matka wie że wrócić do pracy po macierzyńskim jest bardzo trudno bardzo trudno jest sytuacja gdy zaczną się choroby itp. ja mam ogromne szczęście że przy pierwszym dziecku a jak wróciłam odrazu po roku do pracy mogłam liczyć na "wsparcie" partnera ponieważ on ma własną działalność i sam decyduje kiedy pracuję mógł dostosować grafik do mnie. Jednak w czasie choroby No ciężko mi było zostawić dziecko z nim na całe dnie bo wiem że to dziecko w czasie choroby bardziej jakoś mnie potrzebowało płakało za mną i trudniej mi było to przetrwać i może on mógł sobie wziąć wolne bo samo tym decyduje to i tak nieraz brałam opiekę ponieważ to dziecko mnie potrzebowało. Ale wiem że jak rodzice pracują oboje to raczej częściej mamy biorą wolne niż tatusiowie żeby zająć się dzieckiem

Dom jest wspólny, dzieci też, jednak to na kobietę spada większość obowiązków. Dbanie o dom, dzieci, praca zawodowa - rola żony, matki, kucharki, sprzątaczki, nauczycielki, zaopatrzeniowca. Mało który mężczyzna ogarnia tyle, co kobieta. Rozmawiałam kiedyś z Teściową i sama się przyznała, że jak to facet miał sprzątać czy gotować, że zamiast angazować synów w obowiązki domowe to wolała zrobić sama, no bo jak to chłopcy mają takie zadania wykonywać... Nie powiem, mąż jak mu dam konkretne zadania to je zrobi - czasem po kilku dniach. Nie wyniósł z domu takiego poczucia obowiązku, nie widzi sensu robienia pewnych rzeczy. Ale przy dzieciach z kolei fajnie się angażuje i czasem sam z siebie wychodzi z inicjatywą, żeby coś zrobić. Myślę, że tu my mamy mamy obecnie mega dużą robotę do wykonania, żeby tak wychować synów, żeby jednak byli inni niż ich ojcowie - potrafili chociaż zrobić podstawowe rzeczy i zadbac o dom. Wyrobić w nich poczucie obowiązku i dobre nawyki. I nie tylko dlatego, żeby w przyszłości ich żony miały łatwiej niż my, ale żeby potrafili sobie ze wszystkim w miarę możliwości poradzić. Przynajmniej ja mam takie podejście i staram się syna angazować w rózne typowo "babskie" prace i pokazywać, że powinniśmy dbać nie tylko o siebie nawzajem, ale i o naszą wspólną przestrzeń. 

A mi się wydaje, że jednak rzadkością jest gdy ojciec jest tak zaangażowany. Wydaje mi się, że niestety dużo spada na kobietę. Jak tak popatrzę w koło po rodzinie i znajomych to tylko nieliczni panowie skupiają się na rodzinie. Jednak większość ucieka i znajduje sobie jakieś inne zajęcie. :(

To prawda 

az Przykro się patrzy kiedy matka sama zajmuje się dzieckiem a mąż udaje ze nie widzi ze trzeba pomoc 

Bez wsparcia mega Ciężko :(

Super dziewczyny. U nas właśnie też to tak wygląda bo bez wsparcia drugiej osoby to bardzo ciężko jest się zajmować dziećmi