Domy opieki

Osoby starsze wymagają szczególnej opieki i pozostawienie ich samych w domu nie jest bezpieczne. Ja osobiście postanowiłam znaleźć bardzo dobre, bezpieczne miejsce dla mojego dziadka, aby mógł czuć się dobrze. Najbardziej podobał mi się Dom Opieki „Willa Kraków” , warunki tam są naprawdę bardzo dobre, komfortowe i jest możliwość poddania się rehabilitacji po chorobie czy operacji.

Ale niektórzy rodzice niestety tak myślą że mają dzieci to powinni im pomagać nie rozumieją tego że ktoś ma swoją już rodzinę. 

Niestety :(

To jest przykre co ta choroba może z człowiekiem zrobić. 

Jedno jest pewne robić dzieci z myślą, aby się nami na przyszłość opiekowały to czysty egoizm.

Starajmy się sami na przyszłość zabezpieczyć finansowo, nie bądźmy obciążeniem dla potomstwa, ubezpieczmy  się dodatkowo.

Anka, zgadzam się.. Jak byłam nastolatką, moja mama czasami chodziła pomagać starszej ciotce. Ja też chodziłam, zawsze wypiłyśmy z nią herbatę, potem razem z mamą sprzątałyśmy, robiłysmy zakupy. Przez pewien czas było Ok. Ale później zaczęła pojawiać się demencja, to był horror. Jeden dzień był dobry, a w następny oskarżenia (o kradzież, o próbę otrucia itd), wyzwiska, to było straszne. Jak zupełnie inna osoba. Później już się bałam tam chodzić. Pod sam koniec trafiła do hospicjum, bo wymagała ciągłej, 24h opieki, gdyż była już nieobliczalna i wiadomo, w tym wieku tez schorowana. Tylko tam mogli jej już zapewnić specjalistyczną opiekę.. Ktoś kto tego nie doświadczył, nie powinien oceniać.

Dlatego takie teksty rodzic trzeba bo kto się nami zajmie bardzo mnie to irytuje. Każdy jest wolna jednostka i nie podpisuje papierów opiekuńczych. Fajnie kiedy jest taka możliwość zaopiekowania się rodzicem, ale kiedy w grę chodzi choroba jak silna demencja, albo aitzhaimer albo Parkinson. Tutaj jest potrzebna opieka specjalistyczna i całodobowa. Kto nie żył nie funkcjonował x taką osobą nie wie jak to wygląda. Więc nie jesteśmy za wywieraniem presji na nikim i każdy sam powinien podjąć słuszna decyzję.

Nie rodziłam dzieci z myślą o tym aby się mną zajmowały jak będę schorowana. W sumie to nie chciałabym być dla nich ciężarem. Wiem, że każdy ma swoją rodzinę i nie zawsze da się zaopiekować osobą starsza tym bardziej jak trzeba pracować na etacie. Dla mnie ważne jest żeby o mnie nie zapomnieli, mnie odwiedzali, dzwonili. Nikt nie chce być dla kogoś ciężarem, ani czuć że nim jest.

Wczoraj na spacerze zagadał mnie starszy pan. Pytał ile dzieci i że trzeba je mieć, bo kto zajmie się nami, jak będziemy schorowani i niedołężnu. Cala prawda.