Ciążowy brzuszek!

JustaMama nie martw się na zapas  do porodu już blisko a co będzie po to się okaże. Każda ciąża jest inna 

Psycholog to dobre rozwiązanie. Widać, że jesteś świadoma swojego stanu pschicznego. Szkoda tylko, że nie masz wsparcia u męża. To by pomogło.

Dziewczyny pisze po raz kolejny CALA CIĄŻE CHODZE DO PSYCHOLOGA .

mama małej Majki szczerze mówiąc nie wiem jakiego doradcę masz na myśli???? W ciąży cały czas cwiczylam oczywiście ćwiczenia dla ciężarnych zarówno na fitnessie jsk i w domu. Teraz w sunie zaraz rodzę (37tydz) wiec już nie daje rady.  

aneczko mój stan prawdopodobnie polepszy się dopiero wtedy kiedy będę wracać do formy znikną po ciążowe kg i ciali przestanie złe wyglądać albo będę nad nim pracować i widzieć efekty.

zuzka mój mąż o tym wie raczej nie da się nie wiedzieć ale nie wspiera nie rozumie uważa ze to fanaberie ze przesadzam i ogólnie raczej ignoruje problem bo mi oczywiście nie wystarczy ze powie „nie jesteś gruba”

Justyna tak szczerze to wygląda na to , że masz duży problem psychiczny. Czy Twój mąż o tym wszystkim wie ?

Zna Twoje obawy ? Wspiera Cię ?

Na Twoim miejscu poszukała bym psychologa i porozmawiała z nim. Lepiej to zrobić teraz bo po porodzie nie będziesz mieć czasu i stan psychiczny może się pogorszyć. Życzę Ci powodzenia.

JustaMama masz pewność że po porodzie Twój stan się polepszy? Jak nie to lepiej coś zrobić przed porodem niż żebyś po porodzie z tym sama walczyła i nie miała czasu na pomoc z zewnątrz czyli psychologa 

Wiesz Justa. Skoro już wiesz, że po porodzie nie znajdziesz czasu na skorzystanie z pomocy specjalisty, to może teraz jest odpowiedni moment? Nie mowię tu nawet o samym psychologu, ale doradcy. Może warto zorientować się czy istnieje poradnia w Twoim mieście i posiada specjalistę, który mógłby Ci pomóc przerobić z Tobą temat Twoich obaw. Dodatkowo przydałaby się konsultacja z trenerem personalnym, może udałoby się jednak ustalić zestaw ćwiczeń które będziesz mogła wykonywać nie narażając własnego zdrowia, oczywiście to również należałoby skonsultować z lekarzem prowadzącym ciążę. 

Msmsmeg u mnie i tak jest duża różnica wieku i przyznaje ze decyzje o drugim dziecku podjęłam głównie ze względu na synka żeby misl kiedyś kogoś jak nas zabraknie . Zarówno ja jsk i maz mamy rodzeństwo i nie chcieliśmy żeby synek był jedynakiem . Do ciąży id początku podchodziłam jak do ogromnego poświęcenia z mojej strony bo tak właśnie czuje aczkolwiek przed wydawało mi się ze nie będzie aż tak zle i ze bede lepiej znosić ja zarówno psychicznie jak i fizycznie niestety rzeczywistość okazała się zepelnie inna. ja w ciąży wręcz wariuje . 
I ti nie jest tsk ze się nie cieszę cieszę się bardzo i drze i dziecko na każdym kroku ale oprócz tego mój wygląd determinuje moje samopoczucie niestety . Dodatkowym rozczarowaniem jest fakt problemu z tym mięśniem ci ogranicza moja aktywność fizyczna w pierwszych miesiącach . No i większa wiedza której po pierwszym porodzie nie misksm i ćwiczyłam jyz około 7tyg po cc

MamaMałejMajki jeśli chodzi o spacery to akurat super sprawa, zwlaszcza jeśli pogoda dopisuje, ale wiaze się to z ograniczeniem czasu np na gotowanie czy spędzanie go z rodziną. Mając jedno dziecko mamy większe pole manewru, a przy dwójce czasem trzeba zrezygnować z czegoś dla siebie aby móc poświecić wystarczającà ilość czasu dzieciom.

Justa a jak decydowalas się na drugą ciąże to myślałaś o konsekwencjach?