Problemy wychowawcze z 2,5 latkiem

Zazdroszczę jahah

U mnie się udało bez buntów. Zastanawiam się czy takie dziecko, czy efekt moich metod. Zobaczymy przy drugim. 

Oj tak , u nas tez był taki okres i kolejny przed nami :)

Poszukaj w lupce wątków o nazwie BUNT.  Tam jest dużo informacji jak My sobie z tym radziłyśmy. Jest dużo blogów i wpisów na ten temat i mimo że brzmią mega banalnie to.... działają. Nie za pierwszym razem, ale działają.

Dziecko jeśli tak się zachowuje to znaczy że ma problem z emocjami i to my rodzice musimy mu pokazać że emocje są i będą Bam towarzyszyć,  nauczyć jak sobie z emocjami radzić, jak radzić sobie ze złością i że smutkiem

Trudna sytuacja, dużo tego wszystkiego.. Ja bym się udała do specjalisty, psychologa, który oceni zachowanie nie tylko dziecka ale i Waszą reakcje na te zachowania, na pewno coś podpowie i pomoże, bo z tego co piszesz to ciężko tak funkcjonować na co dzień.. Owszem, też nam się zdarzały różne bunty, ale były w miarę do opanowania i nie trwaly tak długo.

Udaj się po psychologa z młodym bądź spotkanie terapeutyczne dla dzieci wrażliwych sensorycznie.

Twój maluch wydaje mi się potrzebuje ciągłej uwagi , stąd ma zachowanie odwrotne do oczekiwanego.

Twoja sytuacja brzmi naprawdę wyczerpująco i stresująco. Chyba warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym jeżeli to już tyle trwa. Ciężko stwierdzić czy te zachowania to próba zwrócenia na siebie uwagi czy testowanie granic czy zaburzenia w rozwoju. 

Pamiętam jak mój chrześniak bił wszystkich dookoła. Było miło, bawił się czymś i nagle wstawał i wszystkich kopał i bił ręką. Jego mama w tej sytuacji zawsze tłumaczyłam że nie wolno tak robic i dlaczego. Brała go też w miejsce gdzie mogl się wyciszyć. Dodatkowo musiał przeprosić. Nie trwało to zbyt długo. Myślę, że dzięki konsekwencji mamy. U niej zawsze nie to było nie. 

Co do jedzenia jak nie chciał jesc to nie jadł. Przyszła pora na kolejny posiłek nie chciał to ok. Kolejny posiłek już zjadł grzecznie.

Hej, tak z pedagogicznej strony mogę Ci podpowiedzieć parę metod, które może zadziałają, ale niekoniecznie muszą ,bo każde dziecko jest inne. Chciałabym też poznać Ciebie, jak Ty się zachowujesz w tych sytuacjach kiedy dziecko robi coś,  czego nie powinno. 

Jeśli chodzi o jakieś niepokojące zachowania możesz skorzystać z poradni psychologiczno- pedagogicznej. 

Co do zachcianek (typu chce zupkę, nie chcę), pozwól dziecku na trochę samodzielności. Wiem, że nie obejdzie się bez sprzątania, ale jeśli "nie chcesz zupki odłóż ją do kuchnią na stół". 

Jeśli krzyczy, kucasz do poziomu dziecka i pytasz "dlaczego krzyczy? co się stało? czy chce się przytulić? czy potrzebuje żebyś mu pomogła?"

Kwiatki? Hmm, poświęciłabym jeden i go zniszczyła, pokazała, że kwiatek jest zniszczony, bo dostał siusiu, a nie pić wody, pokazujemy przyczynę i skutek.

Nie wiem skąd wynika bicie u dzieci, czy wy stosujecie kary cielesne, czy podpatrzył to u innych dzieci ( w żłobku czy przedszkolu). Uświadamiamy, że mama czy tata nie biją siebie, nie biją Ciebie(czyli dziecka), że to bolesne. 

Od razu kiedy zachowuje się tak, jak nie powinno uświadamiamy, tłumaczymy, nie czekamy aż będziemy w domu po zakupach. Idąc do sklepu mówimy, co kupujemy i bierzemy tylko te konkrety. Zrób listę, pozwól dziecku dodać do listy coś co ono by chciało, aby wiedziało, że nie tylko rodzic może coś kupić, zadecydować, że jego głos też jest ważny. 

Tyle ode mnie, daj znać czy coś pomogło. Pamiętaj, że dziecko czuje stres. Mówiąc trzymajmy kontakt wzrokowy, krótko, tylko konkrety, na poziomie dziecka (w przykucu).