Bunt przedszkolaka

Powiedz mu np że masz dziś lekarza i dziś pójdzie spać w przedszkolua mama przyjdzie trochę później  jedli możecie daj ulubiona maskotke lub poduszkę. Zapewnij że po dtzemce przyjdziesz ale podkreśl że jak już wstans wszyscy a nie tylko on (bo obudzi się wcześniej albo nie usnie i będzie panika) i jak zjr drugie danie. Powiedz ze w przedszkolu śpi się super wszystkie dzieci będą spać i musi ci potem wszystko opowiedzieć o czy możecie się tak umówić. Przypomnij w szatni że dziś będziesz po spaniu. Jeszcze przed możesz kilka dni jak odbierasz go przed spaniem mówić a wiesz ze dzieci idą teraz spać? Żeby go zaciekawić. 

Pamiętam że ja też bałam się tego strasznie zwłaszcza że moje dziecko trzeba było głaskać żeby zasnęło ale jakoś łatwo poszło 

Pcheła z pampersem nie ma opcji, bo młody ;ubi mieć pampersa i nie martwić się o to, że musi wołać siku i nieraz zdarza sie mu wymuszą pampersa, bo on chce sikać, wiec tutaj zrobiła bym mu przysługę, a nie odzwyczaiła go..

Magiczny pazur sama idąc po Oskara słyszę jak dzieci krzyczą, a wręcz wrzeszczą, że chcą do mamy, czasem szarpią za klamkę, a w chwili, kiedy tam jestem jest pora na zupkę i zamiast jeść to biegają po sali w poszukiwaniu ucieczki.. Myślę, że mój syn patrząc na to na pewno troszkę go naśladuje, bo nie wierzę, ze z góry w głowie wie, że chłopiec przegina swoim zachowaniem.

On owszem też płakał i przeżywał, ale Pani mówiła, że po przytuleniu się uspakajał i nie jest dzieckiem nad wyraz problematycznym. Jak się zabawił i próbował łobuzować to nam mówiła, że zaczyna czuć się swobodniej i nawet walczy o zabawki i to dobry znak.

Justyna wiesz, że o tym nie pomyślałam. Ja przesadnie reaguje na wiele sytuacji i dla mnie zamykanie mnie na klucz kończyło by się paniką i czasem sobie wyobrażam, że on biedny może czuć to samo i pewnie jest mega spięty, ale przecież ja reaguje na wszystko zupełnie inaczej przez nerwicę lękową i dla mnie musi być zawsze droga ucieczki, a taki maluszek jeszcze nie odczuwa takich emocji jak ja i ważne, aby zrozumiał, ze mimo wszystko tam jest fajnie i zawsze ma jakieś zajęcia, ma kolegów i sie nie nudzi jak w domu..

Dzisiaj mąż go zaprowadził i mówi, ze Oskaro ledwo wszedł za drzwi i już kilkoro dzieci krzyczało: "Oooo cześć" :D To miłe, że jest lubiany i akceptowany, nawet w w sklepie zdarzyło mi się, że dziewczyna mówiła mamie, ze on z nią chodzi do przedszkola i przyszła sie przywitać ;] 

Z dnia na dzień już czuje sie tam lepiej, płacz ustępuje, ale od września dochodzi kolejna grupka dzieci i kolejny płacz. Myślę,  że jak grupa już będzie pełna, wszyscy się zaaklimatyzują to będzie to wyglądało inaczej. 

Dobrze, że nie jestem wyjątkiem i to naturalne zachowanie. Obawiałam się, ze właśni przez to, ze nie był gotowy na przedszkola wsiadło mu to na psychikę i teraz nie będzie fajnie...

Powiedzcie mi jeszcze jak przedłużyć czas w przedszkolu. Mały odbierany sie po 2,5 godziny po pierwszym daniu, później jest drzemka i tego obawiam się najbardziej, że on nie będzie chciał spać, albo obudzi się nie widząc mnie i spanikuje i na drugi dzień nie będzie chciał iść. Tutaj mam wrażenie, że przesadnie go chronię przed takimi sytuacjami, ale niebawem będzie mi już ciężko i latanie co chwila do przedszkola nie będzie mi na rękę i wolała bym, aby był tam chociaż do 14... Zaprowadzałabym go na śniadanie na 8:30... Miękka klucha jestem i nie umiem go wypchnąć dalej, bo dopiero co sie oswoił z tymi 2,5 godzinami. 

Zamarancza ja nic nowego nie powiem ale przycupne w wątku bo mnie to wszystko czeka od września .  Boję się okropnie tych zachowań po przedszkolu A słyszałam już o tych buntach od nie jednej mamy . Taki zazwyczaj jest pierwszy rok i tu chodzi o to żeby w domu nie pozwolić i zostaje nam tylko tłumaczenie i stawianie na swoim .  

Co do pierwszego jak najbardziej normalne twój syn to 3latrk im stosunkowo często się to zdarza nie chcą poprostu przerywać zabawy a potem już nie dają rady wytrzymać. 

Co do drugiego myślę że obserwuje różne dzieci i głównie tym to jest spowodowane choć trochę racji w tym co mówi koleżanka może być. Jakiś czas temu byłam na szkoleniu z pozytywnej dyscypliny i Pani bardzo fajnie tłumaczyła coś z czego my dorośli nie koniecznie zdajemy sobie sprawę. Że w przedszkolu dziecko tak naprawdę ileś godz musi dostosowywać się. I to co nam albo Panią w przedszkolu wydaje się swoboda np zabawy dowolne wcale swoboda nie jest bo musi się bawić przestrzegają zasad bo musi się dzielić choć nie ma na to ochoty bo czasem nie może zrealizować swoich pomysłów na zabawę bo np miejsce jest nieodpowiednie. Że te dzieci nawet mając ręce czy będąc w toalecie cały czas nieustannie muszą się stosować do czegoś. W domu tej swobody jest znacznie więcej czasem można ponrgocjowac różne rzeczy. Więc przez ileś tych godz dziecko musi się "trzymać," o pilnować. Rzecz jasna nie każdemu się udaje. Więc jak wraca do domu jest zmęczone i chce odreagować i pokazać że teraz już nie musi... 

Powiem Ci ze moje dziecko zachowuje tak się na codzień w domu walka krzyki tupanie skakanie wymuszenie itp i nie działa nic mimo że konsekwentnie nie wymusi dalej robi sceny kilks razu w ciągu dnia czasem kilkanaście. A jest też starszy. W przedszkolu nie ma takich zachowań 

Kochana co do 1 sytuacji jest to zupełnie normalne. Zabawa na tyle pochłonęła małego, że faktycznie zapomniał, że potrzebuje zrobić siku. Codziennie po prostu mu przypominaj, że musi wołać paniom przedszkolankom, że ma potrzebę. Po jakimś czasie poskutkuje na pewno. W grupie mojego synka zdarzało się i w tym roku, że któreś dziecko nie zawołało i narobiło w majtki, albo któryś z chłopców obsikał deskę i wszystko dookoła, bo nie zapomniał i nie zdążył. Także spokojnie, to jest normalne. Co do zwrócenia uwagi Paniom, żeby spojrzały też na małego, jak sugeruje  Pcheła, pomysł jest dobry, aczkolwiek Panie nie zawsze są w stanie zauważyć, że dziecku chce się siku. Więc powtarzać i powtarzać w kółko :)

Co do drugiego problemu, to w dużej mierze jest to głównie dzieci z grupy. Dzieci są różne i różnie się zachowują, a wiadomo, że jedno od drugiego łapie zachowania. Trzeba się liczyć z tym, że nasza pociecha może chodzić ze spokojnymi dziećmi, jak i tymi łobuzującymi. Po przykładzie mojego synka powiem Ci, że wiele razy brał przykład z innych dzieci, niekoniecznie dobry. Kilka razy przyszedł i np. powiedział " kur***" a ja wtedy kto tak mówi, a on "Hubert z przedszkola" i wtedy tłumaczenie, że nie wolno, że to jest brzydkie słowo i temat się kończył, więcej nie powtarzał. Zdarzał się płacz, bo myślał, że właśnie coś wymusi, jak w Twoim przypadku, że np. synek nie chce się kąpać. Ale ja akurat twardą ręką stawiam sprawę. I np. mówię, że jak nie pójdzie się kąpać, to nie będzie bajki i płacz momentalnie przechodzi :) Jeszcze wiele brzydkich zachowań i słów Twój synek przyniesie z przedszkola. Nie pozostaje nam nic innego, jak być konsekwentnym i tłumaczyć dziecku, że nie wolno.

Zamarancza - uważam, że to normalne. Nie każde dziecko tak ma, ale jest to ok. Przypomnisz ile syn ma lat?

1. Wiadomo, że podczas zabawy dziecko może zapomnieć zawołać siku. W takiej sytuacji musisz uczulić synka na to. Porozmawiaj również z Panią z przedszkola - ona powinna obserwować dzieci i np. przypominać im o toalecie. Zapytaj się czy np. nie spróbować zakładać mu pampersa (tak, wiem - jest to krok do tyłu, ale może przez to synek będzie miał dyskomfort i będzie pamiętał, aby wołać siku?).
2. Taki bunt nie wiem czy jest spowodowany typowo przedszkolem. tym bardziej, że wcześniej tak nie robił, a chodzi już 1,5 miesiąca. Możliwe, że wszedł w taki okres (jak to mówią, jest bunt 2 latka, bunt 3 latka, bunt 4 latka etc:) ). Bardzo fajnie, że nie dajesz się terroryzować i rozmawiasz z synem. Ty musisz to niestety przeczekać, a on musi zrozumieć, że takim zachowaniem niczego nie wskóra.