histeria bez powodu, jak reagowć, jak uspokoić dziecko

Kargaw masz racje czasem sobie nawet nie zdajemy sprawy z takich szczegolow i wydawalo by sie drobnostek chcemy poprostu pochwalic dziecko ale trzeba byc bardzo ostroznym aby nie wychowac sobie totalnego atencjusza

I my w tym radzeniu sobie musimy im wlansie pomagać . A jak sami będziemy wybuchać to jak dzieci mają się tego nauczyć. Nam dorosłym jest ciężko co dopiero ma powiedzieć maluszek 

Zazdrość to naturalna emocja towarzysząca człowiekowi w życiu, więc nie ma się co dziwić, że dzieci bywają zazdrosne. Dzieciaki mimo, że rozumieją więcej niż nam się wydaje to jednak nie do końca potrafią radzić sobie z emocjami. My pozwalamy dzieciom na wyzwolenie swoich emocji. Jedynie jeśli jesteśmy gdzieś w miejscu publicznym i zdarzy się histeria to tłumaczymy, że komuś może przeszkadzać hałas i krzyk, więc przejdziemy w ustronniejsze miejsce, aby dziecko mogło się wykrzyczeć czy wypłakać :) Syn ma 15 miesięcy i potrafi się porządnie zezłościć jak czegoś mu zabronimy (co potencjalnie jest dla niego niebezpieczne np. ostry nóż), płacze, kopie i wymachuje rączkami. Wiem, że jest jeszcze mały, ale ja już mu tłumaczę, że "mama jest obok Ciebie, jak się uspokoisz to możesz przytulić się do mamy" i wiecie co? On sobie chwile popłacze, czasem mnie odepchnie ale za chwile się uspokaja i przychodzi się do mnie przytulić, po czym po chwili na jego twarzy jest uśmiech i jest okej. 

Moim zdaniem trzeba dać się dziecku wypłakać, przeżyć te emocje, które w nim siedzą nawet jak nie wiemy o co chodzi. Ważna jest obecnośc rodzica obok i poinformowanie dziecka o tym, że jest się obok i czeka aż zechce porozmawiać czy się przytulić :)

Tak własne lepsze niż uspokajanie jest usiąść obok o powiedzieć wiem że ci źle, rozumiem ale powinno się robić tak albo tak i tyle. Na studiach pani psycholog pokazała nam filmik gdzie dziecko przyniosło mamie rysunek a mama ooooo jaki piękny super narysowales, mama jest dumna, dziecko ten sam rysunek zaniosło tacie a tata powiedział widzę a co tam jest? Co narysowales? I wiecie że według psychologów dziecięcych reakcja taty była odpowiednia bo wychwalanie dziecka wbrew pozorom wyzwala emocje które później mogą się przekształcić po prostu w samolubstwo i dziecko będzie domagać się atencji nie tylko od strony mamy która chwali ale też od innych bo ono robi najlepiej bo właśnie wszystkie zabawki są jego itp.

Bunty i emocje czasem ciężkie do opanowania ;( przyznam że u nas było ostatnio ciężko z tym ;( mała potrafi postawić na swoim ;( a ostatnio bywały awantury o wszytsko szklanka nie taka łyżka czy miseczka ;( ale zrzucam trochę na bunt trochę na żeby bo idą 4 piątki na raz ;(

 Co do zazdrości... U nas też ona jest;) 

Ale chyba gorsze niż to jest to że wszytsko jest jej i nie chce się dzielić ;) 

Nikt nie może mieć ochoty na cos co ona by chciała ;) też tak miałyście? 

paalinka czyli u Was nie bylo jednak tak łatwo ;/ aj u Was też mała różnica wieku to dla niego to było pewnie mega ciężkie . Ja się boję tego co będzie jak się córka urodzi choć mamy trzy lata różnicy, ale syn jest mega zazdrosny nawet o siostrę teraz, a gdzie o noworodka... 

Jak on się urodził to córka też była zazdrosna i w sumie wiem, że to naturalne 

xxyyzz to nie tak źle jak miesiąc , u nas to dłużej chyba trwało 

U mnie też było ciężko po narodzinach syna ale później się uspokoiło. Jakoś miesiąc zajęło córce zanim jej opadły emocje. Każdy dzień to było jakieś wariactwo. Córka dużo płakała i chciała do mnie i nie rozumiałam (to oczywiste) że ja muszę nakarmić batata a ona nagle musi więcej rzeczy robić z tatą . To wsyztko mija na szczęście ale fakt. Było bardzo bardzo trudno 

Suknie synek ma ogromny problem z emocjami do tego doszły narodziny młodszej siostry także bywa naprawdę ciężko.. wiem, że to często trudne ale najważniejsze aby zachować spokój i się nie denerwować, nie uspokajać też dziecka na siłę bo może jeszcze gorzej się nakręcać. Być, wysłuchać, okazać zrozumienie.