Dziecko boi się /stresuje przy obcych

Ja myślę że póki co nie ma się czym jakoś bardzo stresować. Warto jakoś dziecko mobilizować żeby odpowiadało innym się dzieci z reguły są nieufne i wstydliwe. Myślę że z czasem to minie. 

U mnie synek zawsze był bArfzo otwarty . A ostatnio tez zauwazylam ze troszkę bardziej się boi obcych może to taki etap w rozwoju .

Lęk przed dorosłymi innymi niż rodzic jest lękiem rozwojowym ale raczej u młodszych dzieci, pojawia się przeważnie koło 9 miesiąca życia i ustępuje po kilku miesiącach, czasem trochę później. Dziecko które ma około 3 lata i jest sparaliżowane na widok dorosłych wymaga dalszej obserwacji i według mnie wypadałoby udać się do specjalisty. Zwłaszcza jeśli taki lęk utrzymuje się długo i nie traci na sile. Nawet dla swojego własnego spokoju warto się wybrać do psychologa. Wspieraj córkę, nie bagatelizuj tego że się boi, w stresujących sytuacjach podejdź, powiedz, że jesteś przy niej, że wiesz, że się boi i że to nic złego, tłumacz. Jeśli to nie ustąpi, może warto zasięgnąć pomocy z zewnątrz.

A według mnie nie masz się czym stresować po prostu to taki wiek dziecko nie jest jeszcze ani zbyt duże nie jest też już aż takie małe taki wiek po prostu pomiędzy Wydaje mi się że córka najzwyczajniej w świecie się wstydzi i może nie do końca to jest tak że się boi Może po prostu nie wie jak zachować się w niektórych sytuacjach co odpowiedzieć najzwyczajniej w świecie zjada ją stres gdy ktoś zadaje jej jakieś pytanie a ja tutaj zadałabym pytanie do ciebie Czy to czasem nie jest tak że na przykład oczywiście nie sugeruję ci tego tylko pytam ale czy nie jest tak że często gęsto do tej pory to ty albo tata dziecka Albo ktoś inny z rodziny odpowiadaliście na pytania innym ludziom za dziecko bo ja często właśnie spotykam się z taką sytuacją i u nas w domu Mąż często to robi Ja właśnie bardzo go o tym upominam na przykład Babcia pyta mojego syna jak tam Wyspałeś się albo jak tak dzisiaj byłeś z mamą gdzie byłeś z tatą co tam robiłeś i mój mąż wkracza nagle do akcji albo od razu odpowiada za syna albo odpowiada tekstem Powiedz babci że byłeś tu i tu Powiedz babci że robiłeś to i to ja wtedy automatycznie Tak jak mówię wkraczam do akcji i mówię mu żeby dał się wykazać dziecku że babcia to pytanie zadaje dziecku nie jemu po to aby to on mógł odpowiedzieć I opowiedzieć to jest takie przyzwyczajenia jeszcze z czasu jak dziecko nie umiało mówić nie umiały się samo wypowiedzieć A teraz już potrafi i trzeba temu dziecku właśnie dać wyrazić swoje zdanie Zastanowić się jak sklecić zdanie żeby komuś odpowiedzieć na pytanie i ja właśnie tutaj dlatego pytam ciebie czy u was nie ma takiej sytuacji że na przykład dziecko chce odpowiedzieć a wy odruchowo odpowiadacie za nie Bo jeżeli tak to tutaj właśnie może być problem ukryty bo maluch po prostu nie wie jak ma sam odpowiedzieć jak ułożyć zdanie żeby sprostać oczekiwaniom rodzica który często mówi powiedz tak i tak i być może tym dziecko się właśnie stresuje

Hmm troszkę ciężka sprawa, może to być zwykły stres bo coraz więcej rzeczy jest świadoma i więcej do niej dociera a może ktoś ją bardzo mocno przestraszył? Skrzyczał gdzieś na placu? Zobaczyła w tv coś co jakoś bardzo do niej dotarło? Myśle że warto obserwować. Może spróbować podpytać tak luźno? Trzymam kciuki, że to nic poważnego i szybko jej przejdzie :))

Moja córka też się tak stresowała ;) Na występach publicznych w przedszkolu potrafiła się schować i rozpłakać ,a na próbach gdzie nie było wszystkich rodziców to normalnie grała. Wstydziła się ,ale z wiekiem jej to przeszło i już nie ma problemu rozmawiać jak np. zagada do nas sąsiadka :)