Bujać czy nie bujać ?

Z jednej strony "boję się" stale nosić i bujać, żebym później tak nie została. Ale tak jak piszecie, i dziecko i mama potrzebują tej bliskości, także zdarza mi się brać małą na ręce nawet jak cicho leży i ładnie się bawi;)

Bujalam, nosiłam przytulałam, spałam. Ja tego potrzebowałam i moje dziewczyny.

Zgadzam się z Mamina. Bujamy, nosimy -mimo rad'bo przyzwyczaisz'. Dajemy smok i całe mnóstwo innych zakazanych przez doradców rzeczy. Instynktownie robimy tak, by i mała była zaopiekowana a my szczęśliwi bez czyjejś presji co do tego wychowania 

Bujałam. Dawałam smoczek. Nosiłam na rękach. Oboje tego potrzebowaliśmy.  Takie zlote rady to mam gdzieś. Jedyna osoba której słucham jest moja siostra bo wiem że ona też czyta dużo blogów i artykułów i jeśli np zwróci mi na coś uwagę to dlatego że to niebezpieczne czy fizjoterapeuci ostrzegają. A tak to wyznaje zasadę-moje dziecko- ja decyduje. 

Nie twierdzę też że mogę się mylić, po to mamy internet i wszystkie blogi żeby poszerzać wiedzę.

Ja bujam zawsze jak synek mocno płacze żeby uspokoić lubi to strasznie i szybko przestaje płakać .   A jeśli chodzi o uwagę w ciągu dnia to jest wymuszacz i zwraca na siebie uwagę krzykiem

Dokładnie tak dziecko też musi przez chwilę umieć zająć samą sobą Oczywiście jeżeli nie dzieje się mu żadna krzywda Natomiast jeżeli widzimy że dziecko płacze z powodu jakiegoś bólu coś mu doskwiera to raczej żadna mama nie pozwoliłaby na to aby dziecko leżało płakało samo sobie a ja w tym momencie muszę wykonać jakieś tam obowiązki No nie to jest taki matczyny odruch że idę biorę na ręce i przytulam Natomiast jeżeli dziecku nic nie dolega A domaga się tej atencji po prostu tak no po prostu to też nie zawsze trzeba na to pozwalać bo my jako Mamy również mamy inne obowiązki w ciągu dnia

Czasem trzeba zagryźć zęby a czasami postawić na swoim i nie dać się zbić z tropu ja zawsze mówię wprost co mi nie pasuje :) 

To jest naprawdę denerwujące