Poronienie

Tak jest już nic nie zrobimy nie zawsze jest kolorowo 

Bardzo współczuję kobietom, które porobiły. Nie mogę sobie wyobrazić jak to jest, bo nigdy mnie to nie spotkało (chyba że spotkało a nie jestem tego świadoma). Nie chcę wiedzieć jak ogromny to musi być ból i żal. 

Filipek jeju strasznie Wam współczuję ! Tu niestety mam wrażenie,że większość z nas na tym forum przeszła przez to co Wy ,:-\aż mówię ostatnio do męża ,że my na tym forum to chyba wszystkie prawie po stracie i mąż mówi,że przecież mi mówił,że to sporo osób spotyka nie tylko nas. Na szczęście masz dzieciaczki i udaje się,ale to co przechodzicie wcale nie jest łatwe. Jak dla mnie silna z Ciebie babka,że pomimo tego wszystkiego dalej próbowaliście. Ja powiedziałam,że nie chce więcej dzieci po stracie. No,ale już niedługo będzie z nami drugie haha 

U mnie co druga ciąża poronienie , ciężko to opisać słowami ,trzeba to poprostu przeżyć ale nie życzę nikomu , zawsze z mężem zastanawiamy się jakby to było gdyby wszystkie maluchy były z nami

Misiowa nie dziwię się jej też bym już potem miała dosyć pewnie bycia w ciązy 

Mazia, Beata, oj ona się strasznie wycierpiała. Poród to dla niej był najlepszy moment, bo wszystkie problemy zniknęły. Ona mówi, że z tego się najbardziej cieszyła. Jednak po tym co przeszła, to szybko się na kolejne nie zdecyduje, bo strach, że to się powtórzy, a małego dziecka samego nie zostawi. Oczywiście, mała szansa, że kolejna ciąża też by tak wyglądąła.

Pod koniec to już niema miejsca w którym by dziecko się nie znalazło 

Misiowa o jacie to szwagierka ciężko zniosła ciążę. No dzieciaczki często niekorzystnie gdzieś uciskają i się mamy męczą