Pogaduchy (1581 Wątki)
Jesteśmy ze sobą 10 lat,zaczęliśmy być jeszcze w szkole średniej. Mamy rocznego synka. Odkąd mały pojawił się na świecie patrze na mojego faceta całkiem inaczej. Widzę ile ma wad,ile rzeczy mi w nim nie pasuje,jak przypomina swojego ojca,jak mnie denerwuje. Kiedyś byłam w nim zakochana na zabój,chciałam byc zawsze obok,miałam te motylki w brzuchu non stop. Nie raz śmialiśmy się ze u nas nie ma czegoś takiego jak rutyna. Teraz wole jak dużo pracuje,a ja mogę pobyć sama w spokoju z małym.Kłócimy się bardzo czesto,można być przeliczyć ze co 2 dzień i to 3x,dużo sobie wypominamy. W ogóle ze soba nie sypiamy,przestał mnie w ogóle podniecać,każde zbliżenie jest z mojej strony na sile. Nie mówimy sobie ze się kochamy,on mówi to tylko naszemu synowi..ja z reszta tez. Nie ma między nami żadnej więzi,bardziej zachowujemy się jak współlokatorzy. Z początku myślałam ze to minie,dotrzemy się i będzie jak dawniej ale nie,to trwa już ponad rok. Nie wiem czy ja go jeszcze kocham,chyba jestem z przyzwyczajenia. Rozmyslam o innych i płacze w poduszkę.Rozmowy nic nie dają,nie raz próbowałam to ratować. Wydaje mi się ze my już jesteśmy ze sobą dla dziecka. Ja nie pracuje,wychowuje małego,nie mam możliwości wyprowadzić się ale myśle ze mając prace zrobiłabym to już dawno. Mamy po 27 lat.
2024-06-22 05:20
Rozumiem, że sytuacja jest trudna. Czy uczucia do partnera mogą się jeszcze zmienić? Rozważacie terapię par ?
