Depresja u mężczyzn

Akk ,przykro mi :(

Depresja ma to do siebie, że jest niezauważalna dla większości osób, nawet z najbliższego otoczenia.

Na codzień człowiek uśmiechnięty, bawiący każdego, a gdy jest sam milion myśli i płacz.

Taki człowiek potrafi się nieźle kamuflować.

Potrzeba naprawdę dobrego specjalisty ,aby otworzył takiego człowieka,  co w nim siedzi.

Niestety ale depresja dotyka każdego i w różnym wieku niestety. Bez względu na płeć. W styczniu pożegnałam znajomego, który pomimo leczenia popełnił samobójstwo ;( ukrywając przed wszystki że jest aż tak źle. Dzień wcześniej umawiał się z kilkoma osobami, rozmawiał gdyby nigdy nic. Osierocił dzieci i żonę, ojca, przyjaciół ;( do tej pory nie umiem się z tego pozbierać a co dopiero rodzina. Dlatego tak ważne jest aby od razu reagować, nie oceniać, rozmawiać i po prostu być. Choć nikomu do głowy nie wejdziemy niestety ;( 

To co mogę Ci poradzić to wezwać lekarza na domową wizytę. Poszukaj w necie jakiegoś super specjalistę, który przyjeżdża do domu. Chyba że uważasz że psycholog wystarczy. 3majcie się ❤️

Jest to bardzo trudny temat i nie wiadomo tak naprawdę jak w delikatny sposób zacząć rozmowę. Wydaje mi się, że dobrze byłoby powiedzieć prosto z serca, że martwi Cię jego zachowanie. I że jeżeli ma jakiś problem albo po prostu gorsze dni, to żeby nie bał się powiedzieć o tym. Jeżeli nie chce powiedzieć, bo nie chce Cię stresować w ciąży, to niech ma świadomość, że już jesteś zestresowana tym jak się zachowuje a szczera rozmowa może tylko pomóc.

Kurcze  , o ciężki orzech  do zgryzienia  w takim  układzie.

Myślę tez, że może jest przemęczony   właśnie jak piszesz bo za dużo bierze na barki :(  świata w ten sposób  niestety  nie zbawi,  a uświadomić to sobie może z czasem jak już będzie faktycznie wysiadał czy ktoś bliski nie doceni jego starań.

W domu się dogadujecie? 

Macie podział obowiązków? 

Temat bardzo trudny i ciężki jednak wart poruszania go  . Depresja u mężczyzn w dalszym ciągu jest często bagatelizowana. Możemy jedynie gdybać, co mogłoby go niepokoić. Tak- dziewczyny slusznie zauważyły, że mogą to być przeróżne powody. Może wystarczy zapewnić go , że w razie kłopotów, czy stresu.. jesteś. Choć tyle i aż tyle może go ośmielić , by zwierzyć się, co go męczy w duchu

No właśnie pytanie jak długo to trwa. Jeżeli nie długo to obserwowała bym go dalej i obstawiała jakiś problem w pracy bądź obawę przed drugim dzieckiem. Żebyś też nie wypaliła z depresją a powód tego zachowania okaże się chwilowy 

Ogólnie jesteśmy razem 12lat A znamy się 16lat i najpierw był moim przyjacielem także mamy tysiące godzin przegadanych i uwielbiamy gadać. Znamy się bardzo dobrze. Ale fakt, że czas na poważne rozmowy jest jak syn pójdzie spać A często wtedy usypia też mąż. 

Dopiero co skończył remont mieszkania które poszło na wynajem, także byłam mega dumna że jako stolarz zrobił kuchnie I przedpokój ale też położył nowa elektrykę A nikt nie dawal szans powodzenia( ja sama też zwatpilam jak zobaczyłam kable wiszące jak spaghetti) ale udało się i wszystko zgodne z profesja elektryka bo przecież musiał byc odbiór i sprawdzenie. 

Teoretycznie właśnie skończyły się nasze "problemy" finansowe bo możemy sobie pozwolić na więcej. Prace zmienił, ale jest mniej wymagająca na dzień dzisiejszy i w lepszych godzinach. Nie wiem co może być nie tak, bo on jakoś nie czuje tej ciąży a przynajmniej nie tak jak pierwsza ( wtedy zachowywał się jak z filmow)

Macie w ogole z mężem przestrzeń żeby chwilę porozmawiać? Jak dlugo to trwa? Może być jakiś jeden powód tak jak pisze DaNutka. Ja np widzę że mój mąż jest bardzo wycofany teraz gdy zbliżamy się do końca budowy domu... bo też kasa się kończy, chcial zmienic prace na lepiej płatna. 

Mysle też że na ogólne pytania odpowiada się ogólnie lepiej zapytać o konkrety. Np. Zauważyłam, że ostatnio często odwołujesz spotkania ze znajomymi, dlaczego ? 

Nie poddawałambym się w zadawaniu takich pytań.