Depresja w ciąży

ztymi datami to myślę,że akurat się tak zbiegło. Ale jesli jestesz kiś zżyci to właśnie cieżko się pogodzić z odejściem bliskiej osoby. ale takie jest życie, jedni umierają żeby inni mogli sie urodzić. 

No właśnie nie styllka to pokazuje nam jakie jest właśnie życie kruche i że jedni się rodzą inni odchodzą. Miałam po śmierci dziadka takie dziwne odczucie jak synek się rodził 

Na szczęście w ciąży nie miałam takich przeżyć jak Wy i nigdy nie znałam takiego czegoś na depresja poporodowa choć wiele razy się o tym czytało. Mam wrażenie że hormony ciążowe lepiej na mnie wpływają niż w normalnych co miesięcznych cyklach kiedy w ciąży nie byłam. Miałam kiedyś takie stany depresyjne ,ale podejrzewam ,że wpłynął na to skrajnie niski poziom żelaza. Na szczęście jakoś się pozbierałam sama.

Paula coś w tym jest… Mój tata zmarl 14 czerwca 2022 a syn został poczęty 14 czerwca 2021… przypadek?

Ja miałam depresje ;( Mój Tata miał raka i sama świadomość tego, ze mogę go stracić w każdej chwili wywolywala u mnie łzy każdego dnia… Cieszę się, ze dożył narodzin mojego syna. Ale potem to już był totalny rollercoaster ;( Mały miał 4 miesiące jak moj Tata zmarł, nic nie jadłam, nie moglam spać…( Byliśmy z Tata mocno zżyci) Niestety musiałam udać się do specjalisty. 

Justys, Paula ciężkie chwile przechodzilyscie w ciąży, współczuję bardzo :( strata mamy musiała być szczególnie dotkliwa, sama świadomość tego, że dziecko nie pozna babci :( 

Tule mocno 

Justyna przeszłaś swoje w ciąży faktycznie na stres i uspokojenie niestety nie można brać tabletek a wiadomo że negatywnie wpływa on na maluszka. Podziwiam cię ja w pierwszej ciąży w 8 miesiącu żegnałam dziadka w szpitalu bo umierał uscisnelam mu rękę i odszedł. Kilka dni później urodził się mój syn przeżywałam jego śmierć i było mi ciężko ale babcia mówiła tak to już jest na tym świecie życie za życie . Te słowa zapamiętam na resztę życia .

Ja przeżywałam ostatnio smierć dziadka i cioci dość mocno ale strata rodzica to jednak  duzy Ból  i tule wirtualnie Justys . 

Ja miałam po pierwszym porodzie  stany depresyjne ale w porę zaczęłam się ogarniac Bo cały dzień potrafiłam leżeć i nie wstawać , dziecko leżało przy mnie a ja nawet nie cieszyłam się z macierzyństwa , nie miałam ochoty jeść , przyjmować gości , gdziekolwiek wychodzić , ludzie co mnie otaczali to dobijali tekstami ze powinnam się ogarnąć a to dobijało ale dałam radę , żałuje tylko ze wstydziłam się tego i bałam się pójść do psychiatry . Mam i teraz po drugim takie załamania ale staram się sobie układać jakoś w głowie ze przecież muszę być silna dla dzieci . I tym razem mówię otwarcie ze chce do psychiatry isc i jestem na etapie poszukiwań