Przeprowadzka z maluchem

Magda my się przenosiliśmy jak corka miala 2 latka, więc sporo wieksza niz twoja. Dużo pakowania przewożenia, mowisz ze na pół roku masz.sporo rzeczy corki ;) my na szczęście mielismy male mieszkanie  wiec nie mogliśmy mieć za dużo gratów ale mimo wszytsko się nazbierało;) poczatkowo mąż jak jezdzil to na raty cos zawsze zabierał do nowego mieszkania zeby potem  bylo mniej do wożenia;) ale i tak najgorszy dzień był ostatni mąż jexdzil do 1 w nocy w gratami a ja złapałam gorączkę wiec bylo ciekawie;)

My pod koniec roku chcielibyśmy już mieszkać w nowym domku. Sama myśl o pakowaniu tego wszystkiego mnie przeraża. Coraz to więcej rzeczy dla małej mamy i nie mam pojęcia, jak się spakujemy haha młoda będzie mieć około 5 miesięcy, więc będzie hardcore. Czy któraś z was przeprowadzała się z takim dzieckiem? Jak poszło?

No x tymi kolegami to jest problem no tam na placu zabaw miał kilkoro dzieci x którymi bardzo lubił się bawić. Tu raczej starsze dzieci są dookoła 

JustaMama jak nie płacze, to dobrze. Widocznie niektóre dzieci bardziej tęsknią, inne mniej :) Mój syn miał prawie 3,5 roku, jak się wyprowadziliśmy i tak jak wspominałam też na początku było rozżalenie, że on chce z powrotem o poprzedniego domu i do dziadków ( mieszkaliśmy też z moimi rodzicami), ale mu przeszło i też czasami wspomina, że tam mieszkał, ale nic poza tym. Wiem, że ciężko jest patrzeć na smutną buźkę swojej pociechy, jak wspomina poprzedni dom. Ale czasem nie ma innego wyjścia i koniec. A Twój synek na dodatek nie ma problemu z zaklimatyzowaniem się w nowym miejscu, bo gorzej by było, jakby płakał po nocach w nowych miejscach, czy w miejscu, w którym aktualnie mieszkacie.

Pewnie byłoby dużo gorzej, jakby miał jakiegoś naprawdę dobrego kolegę i przez przeprowadzkę już y się z nim nie widywał. U nas będzie taki problem, bo mój 5 latek ma sąsiada rok młodszego i super się dogadują na podwórku. A niestety zaczynamy budowę domu i góra dwa, max 3 lata i będzie wyprowadzka i wierzę, że na pewno będzie duuuuży żal i smutek. To samo u nas się tyczy dziadków ( rodzicow męża), bo mieszkają nad nami i tak naprawdę mój brzdąc ma ich kiedy chce i bardzo jest do nich przyzwyczajony. Ale nie mam czarnych myśli, postaram się to zorganizować wszystko tak, żeby było dobrze :)

4 lata to już coś,  więc dla takiego dziecka to jest potężna zmiana. Wiem że z moją 5latka miałabym podobnie.za bardzo przywiązuje się do miejsc. Rok temu na wczasach gdy byliśmy już po dniu płakała i wolała do domu. W tym roku już było ok, dopiero 6 dnia stwierdziła że dosyć odpoczelismy I możemy wracać....A więc wiek i czas robi swoje....Zawsze możesz mu powiedzieć że jak tak bardzo tęskni za wujkami czy dziadkami to możesz ich zaprosić w niedziele...musisz znaleźć fajny sposób na pokazywanie mu tego że teraz macie lepiej, że więcej miejsca i że sami - możesz wtedy kazać mu biegać w samych gatkach , też z nim pobiegaj,  rozsmieszaj go i pokazuj mu plusy bycia w nowym mieszkaniu....

Magiczny pazur to nie jest tak że na codzień płaczę czy coś. Śpi w swoim pokoju nie boi się itd ale wspomina dość często jak też przyjeżdżamy to zawsze mówi że chce do starego domku jak zdjęcia ogląda to też z takim smutkiem wspomina. Czasem aż przykro na to patrzeć. A jestem i tyle zdziwiona że on naprawdę moment i wszędzie się klimatyzuje on chodzi do obcych o jak u siebie. Wyjeżdżamy gdzieś i też nie ma problemu z niczym 

JustaMama to wyjątkowo się mały przywiązał, bo z reguły takie dzieci szybciej zapominają. Aczkolwiek może akurat on potrzebuje więcej czasu, by się oswoić z sytuacją? Głowa do góry, będzie dobrze :) 

No my nie mamy możliwości jeżdżenia do starego mieszkania. A w sumie mieszkamy tu już 9miesiecy i nadal widzę że jest smutek i tęsknota :(