Lęki niemowlęcia

Ja sama nie bardzo lubię takie imprezy z całą rodziną gdy wszyscy się na mnie gapią a mam 30lat i też wolę żeby przestali się gapić. Bo zazwyczaj jest tak że każdy próbuje zagadać, podchodzi za blisko, dotyka. Ja tego unikałam przy pierwszym dziecku bo wiedziałam że to nie jest komfortowe nawet dla dorosłego.

Oswajamy małą z ludźmi ale tez nie da się ukryć, że 98% czasu to ja i ona wyłącznie.  Zaczyna się lęk separacyjny, gdy nie widzi ani nie słyszy mnie czy męża , ma minę jakby się bała 

W sumie nie ma co się dziecko dziwić, nie każdy lubi być w centrum uwagi :) 

Moja córka była wczoraj na urodzinach 93-letniej prababci. Było sporo ludzi, a kiedy wszyscy zaczęli na nią patrzeć i mówić do niej, zrobiła swoją standardową "nie podoba mi się to" minę. Wiedziałam wtedy, że zacznie popłakiwać. Mam nadzieję, że to jej wkrótce minie, bo często spotykamy się ze znajomymi i rodziną.

Na razie wszelkie lęki szybko jej mijają. Na przykład, bała się, gdy przesuwałam matę lub zgniatałam butelkę po wodzie, a teraz śmieje się, kiedy to robię. Widać, że potrzeba czasu na oswojenie się z nowymi rzeczami. Ważne, żeby nie unikać sytuacji, które budzą w dziecku strach, ale stopniowo i delikatnie do nich wracać.

Moja jak jej czytałam to zamykała mi książkę. Teraz sama przychodzi i mi ją przynosi do czytania.

Ło jej,  może tembr  głosu jej nie pasował:)?

Dobrze ,że już kocha czytanki :)

To moja córka na początku płakała jak zaczynałam jej czytać . Teraz uwielbia czytać wspólnie :)

U nas Kargaw pionowego się nie boi i siedzi koło niego nawet jak jest włączony,  za to boi  się tego zwykłego. Zwłaszcza przy odciagniu kataru;(