Rozwój i wychowanie (724 Wątki)
495 Odsłony
18 Komentarze
Zderzam się z chwila gdy moje dziecko będzie poddane diagnozie. 3 latek, spektrum ale raczej a'la Asperger. Nie wiem co nas czeka co się będzie działo... Dziecko w normie poznawczo, komunikuje się bardzo dobrze, kontakt wzrokowy jest, chęć zabawy z dziećmi też. Problemem są emocje (za duże). Nie jestem na etapie "żałoby" jeszcze ale chciałabym poczytać o dobrym zyciu takich osób o szkole, studiach, rodzinie, spoko pracy, kolegach i samozadowoleniu.
Nie chce nikogo urazić, po prostu potrzebuje dobrych historii, choć wiem że każdy przypadek jest inny.
2023-02-07 12:52
U mnie co prawda autyzm nie potwierdził się w diagnozie (w dorosłym życiu robiłam), ale mam wiele cech autystycznych i na pewno co pamiętam z dzieciństwa to ogromną niechęć do przytulania, dotyku po włosach, szorstkich ubrań i z guzikami. Miałam i mam dużą nadwrażliwość na niektóre dźwięki (mizofonia) i jasne światło. Łatwo się denerwowałam, nie lubiłam krzyku, duchoty, nagłych zmian.
Myślę, znając osoby w spektrum, że diagnoza w dzieciństwie to wręcz błogosławieństwo. Jeśli rodzic troszczy się o swoje dziecko, postanowi zgłębić temat i będzie wrażliwy na potrzeby dzieciaka to naprawdę może to bardzo pomóc szczególnie w okresie dojrzewania, który bywa bardzo stresujący.
Poza tym obecnie jest wiele nowoczesnych terapii:
Poczytaj sobie o możliwościach leczenia karnozyną.
2023-02-07 12:24
Czyli diagnoza nie jest jeszcze postawiona, także bądź dobrej myśli .
Ja w swoim otoczeniu nie mam rozeznania co do tego typu choroby , także w tym nie pomogę ale czytałam kiedyś o tym i poprostu samo słowo Asparger wzbudza zakłopotanie ale nie ma co się odrazu załamywać , każdy przypadek jest inny . Tym bardziej piszesz ze poznawczo jest bardzo dobrze . Wiec napewno bym odrazu nie zakładała najgorszego , spokojnie poczekaj do diagnozy . I daj znać ;)
