Różnica wieku między dziećmi

Ja jak pisałam nie nadaje się. A poza tym właśnie ciąża... Ja okropnie znosilan pierwsza i okropnie druga i patrząc na nią cieszę się że synek duży i w przedszkolu 

Joanna u mnie za to w ciąży było super. Zero mdłości, wymiotów. Dopiero pod koniec miałam zgage i to tyle. W ogóle nie czułam żebym była w ciąży :) mój mąż chciał mieć drugie dziecko ale ja się boję, że sobie nie poradzę :/

Dziewczyny, dziękuję za Wasze spostrzeżenia i rady - wiem, że to wszystko bardzo indywidualna kwestia, wiele zależy od dzieci, jak i samej mamy, ale czasem fajnie zasięgnąć opinii w większym gronie :)

Prawdę mówiąc, ja już się trochę "nakręciłam" na drugie dziecko, nawet boję się, że za bardzo, co może być dużą przeszkodą w powodzeniu :) Jednocześnie jestem świadoma, że to takie małe szaleństwo, że będzie ciężko i pewnie pojawią się chwile załamania, ale mam nadzieję, że podołamy. Z Mężem zawsze mieliśmy wspólne marzenie - trójkę dzieci z niewielką różnicą wieku :) Ale kiedy byłam po porodzie stwierdziłam, że nigdy w życiu, bo początkowo było mi bardzo trudno ogarnąć nową rzeczywistość. Jednak minęło kilka miesięcy i już trochę zapomniałam o tym i mimo strachu ta wiara, że to dobra decyzja, znacznie się we mnie pogłębiła. Zobaczymy, na razie musi nam się udać. Chyba bardziej przeraża mnie myśl o ciąży, bo w pierwszej wymiotowałam intensywnie przez 4 miesiące, a mdłości miałam do dnia porodu. Więc dla mnie bycie w ciąży niestety nie jest fajnym czasem.

U sąsiadki synek 4 letni nie lubi zbytnio brata 11 miesięcznego. Nie pozwala wchodzic do pokoju, bawić się jego zabawkami itp

Joanna.Sienkiewicz ciężko jest stwierdzić, jaka różnica wieku między dziećmi jest najlepsza. W dużej mierze nie zależy to od samego wieku dzieci, a ich charakterów i podejścia. U niektórych mam różnica rok, półtorej jest idealna z wielu względów. Chociażby ze względu na to, że dzieci mają łagodne usposobienie i są "aniołkami", więc wychowywanie takich maluchów nie jest uciążliwe. Choć z reguły jest tak, że dzieciaki jednak są żwawe i ruchliwe, więc to jest mega wyzwanie, zarówno pod względem psychicznym, jak i fizycznym.

U nas różnica jest 5 lat. Uważam, że to trochę dużo, bo jednak później może być ciężko jeśli chodzi o nić porozumienia między dzieciakami. Ale zobaczymy, jak to będzie. Na razie synek jest "zakochany" w siostrzyczce, jest bardzo opiekuńczy i mówi, że ją kocha, więc wszystko na plus :)

Wiadomo, zawsze beda jakies klotnie. Jak to w rodzenstwie:)

Kwestia drugiego dziecka to sprawa indywidualna...Ty musisz wiedzieć czy dasz sobie radę sama z dwójką małych dzieci, musisz brać pod uwagę że każde będzie potrzebowali Twojej uwagi, że gdy małe będzie płakać to drugie też będzie coś od Ciebie chcieć....czytając to może wydawać się straszne he he ale tak nie jest :) kwestia wypracowania sobie stałego planu, gdy małe będzie spało to wtedy tulisz drugie i nadrabiasz z nim czas...U mnie jest różnica 3 lat i z biegiem czasu powiem Wam że to jest tak akurat lub ciut za dużo,  ale niestety mąż nie chciał za szybko drugiego i tak nam zeszło....Ale najważniejsze że mam dwójkę;))) 

Ja chciałam mieć dzieci rok po roku i w sumie tak chyba będzie. Córka ma obecnie 1,5 roku, a ja mam miesiąc (no może 1,5) do rozwiązania. 

Czy to była dobra decyzja? Nie mam pojęcia. Wiem, że na pewno tę ciążę gorzej znoszę. Dodatkowo przestałam być ulubienicą córki, bo nie mogę się z nią tak wygłupiać jak wcześniej. Wiem, że jak młody pojawi się na świecie to będzie mega ciężko. Ale o tym czy była to dobra decyzja będzie mogła w sumie napisać dopiero za jakiś rok :)