Rodzina męża??!!

Z teściami super, ale z bratem męża to juz inna bajka... najzwyczajniej się nie lubimy, przed rodzicami udajemy. Wizyta u nich? Święta? Niedzielny obiad u rodziców? Krew mnie zalewa na samą myśl, jakich tekstów się naslucham. Taki typ bufona, z kupą kasy i taki głupio mądry. Dla męża, jest jak ideał... długo pracowaliśmy nad tym, że to my teraz jesteśmy rodziną - mężem, żoną z dwójką dzieci i należałoby umieć się zachować. Co mu brat powie, on już leci robić. Posiedzi z nim, jest przygłupi do końca dnia i zapomina, jaki jest fajny. Taki niewypowiedziany autorytet, w mojej ocenie absolutnie żaden. Najgorsze jest to, że potrafi mu nawet samochód kupić, od tak. Prezentuje mu drogie zegarki warte kilka tysięcy, które zagracają moje szuflady. Dzisiaj to juz mam łzy w oczach, bo małego ze żłobka zawsze odbiera dziadek-teść. Mały czeka tam ok 4h, aż mąż skonczy pracę. Jemu jest tam dobrze i wszystko byłoby super, gdyby nie to, ze od rana w domu nie był ani jeden ani drugi... a juz 20. Mały siedzi tam już szóstą godzinę, bo mąż musiał się spotkać z bratem, dac mu jeden dokument. Był tam godzinę, tak o...

Nikt by nie chciał być postawiony w takiej sytuacji żeby wybierać między partnerem a rodzina. 

U mnie jestem prawie pewna, ze gdybym mężowi kazała wybrać między jego rodziną a mną to bym została rozwódką. Siostra w jego oczach zawsze zasługuje na pomoc i wyjątkowe traktowanie, jest rodzynkiem w rodzinie i traktowana jest jak królewna na ziarnku grochu. 

Z teściową i teściem mam bardzo dobry kontakt. Co do brata męża to załapaliśmy dobry kontakt. Nawet mi się zwierzał. Wolał mi się wygadać niż dla brata. Szukał u mnie porady. 

U mnie akurat relacje rodzinne są bardzo dobre. Ja mam super kontakt z rodzeństwem męża, a nawet lepszy od niego. On z moją rodziną też się dogaduje. Czasem zdarzy się jakaś ostrzejsza wymiana zdań ale nie kłócimy się żyjemy w zgodzie. Tylko żebym teraz nie zapeszyła. 

Zyjemy i nie wchodzimy sobie w paradę tak bym sobie to łagodnie nazwała. Jak my pomocy potrzebujemy to niestety różnie bywa ale jak oni potrzebują to my musimy być zwarci i gotowi. No cóż.. 

Coś w tym jest bo siostra mojego męża jest starsza od niego o 9 lat i ciągle jakby mu matkuje. Mnie irytuje to, że od kiedy się pobraliśmy to tak naprawdę żyjemy w trójkącie. O każdej naszej kłótni wszystko wie, mąż na mnie potrafił nagadywać swojej siostrze i zdawać relację ze wszystkiego. Dziwię się, że jeszcze nie skoczyła nam do łóżka. Unikam z nią kontaktów ponieważ podczas naszego kryzysu mąż bardzo mnie obsmarowywał w jej stronę i teraz nie chcę mieć styczności z osobą, która słuchała o mnie wielu naciąganych rzeczy. 

Kiedyś napisała mi, że powinnam całować mojego męża po stopach za to, że ze mną jest. Tak jakbym była jakimś popychadłem lub śmieciem gorszego sortu. Nie rozumiem takiego podejścia i myślenia ale cóż mogę poradzić? Mój mąż to ideał a wszystkie kłótnie i to co złe zrzucają na mnie, jego matka i siostra. Przyzwyczaiłam się i po części obwiniam za to męża, ponieważ ja kiedy coś się dzieje nie latam do rodziców czy brata i nie opowiadam o tym, co się dzieje w domu. Na szczęście teraz sytuacja się uspokoiła, szkoda tylko, że właśnie przez jego paplanie wszyscy wiedzą o problemach, które mieliśmy.

Wporzadku. Kiedyś nawet sama do nich jeździłam. Teraz oni przyjeżdżają nawet jak męża nie ma