Samodzielna zabawa

Ja to cieszyłabym się gdyby dzieci chciały same bawić się,  a ja mogłabym spokojnie wypić kawę czy posiedzieć patrząc na nich ;) Moi chłopcy za to chcą zawsze być przy mnie i bawić się razem. Może kiedy będą starsi to będą razem bawić się;)

Lisza, bo właśnie to nie jest tak, że dziecko się bawi, a ty kawkę pijesz i zostawiasz je samemu sobie. Ono się bawi, ale pod twoją opieką. I też uważam, że to nie jest tak, że jak dziecko nie ma zorganizowanej każdej minuty życia, to nie ma należytej opieki :) Wiadomo, że nikt nie lubi być ciągle sam, dlatego my jesteśmy przy nim kiedy tylko tego potrzebuje i wymyślamy mu coraz to nowe rzeczy do zabawy i nauki. Każde z nas jednak potrzebuje też swojej przestrzeni i widzę u syna to samo. I to również ma zapewnione.

Fajerka no właśnie ja tez bym chyba zwariowała jakbym miała zawsze siedzieć przy dziecku i się z nim bawić 🙈

zawsze jak wstanie siadam z nim a to książki czytamy a to klocki układamy (a bardziej ja układam on stracą xd) jeździmy autkami i najczęściej wtedy on już sam zaczyna jezdzic po całym domu jak nie jednym to drugim albo kulki bierze i za nimi raczkuje ja wtedy siadam i pilnuje go i trochę odpoczywam bo wiem ze niedługo wroci do mnie żebyśmy razem się bawili :) tak samo jak idzie do okna balkonowego stoi przy nim i ogląda jak autka jeżdżą albo jak ptaszki latają i powiem wam ze trochę czasu potrafi spędzić przy tym oknie hehe 

rozumiem ze bawiąc się stwarzamy więź ale żeby od razu mieć wyrzuty sumienia bo dziecko bawi się samo? Akurat tego podejścia mam nie rozumiem 

U nas chwile sam się pobawi ale jednak woli jak ktoś z nik spędza czas 

Mojemu synkowi (4,5 miesiąca) wystarczy pluszak lub grzechotka i pięknie sam się bawi. Co jakiś czas muszę tylko podrzucić nową zabawkę bo zaczyna się nudzić :). Nie mam żadnych wyrzutów sumienia bo skoro Młody lubi się bawić sam to czemu nie. Oczywiście nie zmienia to faktu, że znajdujemy też czas na wspólne spędzanie czasu bo budowanie więzi jest równie ważne co uczenie dziecka samodzielności. 

Ja uważam, że to nic złego, że dziecko przez jakiś czas zajmie się samo sobą, a my to wykorzystamy na chwilę oddechu dla siebie. Mój syn potrafi się sam pobawić, np. książeczkę sobie ogląda, albo coś tam maże kredkami, albo układa klocki i jest przy tym tak skupiony, że moje towarzystwo jest mu potrzebne do niczego :) Nie widzę powodu, dla którego miałabym nad nim sterczeć, albo przerywać mu coś, czym się akurat zainteresował. A jak mnie potrzebuje, albo męża, to potrafi powiedzieć na różne sposoby i mu nie odmawiamy swojego towarzystwa. A takiej samodzielnej zabawy to uważam, że też dziecko się musi uczyć, przecież nie dasz rady cały czas przy nim być w każdej minucie. 

Poza tym ja bym chyba zwariowała, jakbym cały czas nad dzieckiem stała, tak szczerze mówiąc. Kocham swojego syna, ale chwili dla siebie też potrzebuję.:)

Ja uważam że zdecydowanie trzeba umieć to pogodzić i nauczyć dziecko bawić się samodzielnie oraz poświęcić mu czas i czegoś nauczyć. Przecież w domu też trzeba ogarnąć wszystko a samo się to nie zrobi. Ja np. prasując zostawiam dziecko na macie, córka się bawi, ja mam ją na oku, śpiewam jej piosenki i robię swoją robotę czyli prasowanie

Moje dziecko nie potrafiło się samo bawić jak było małe . Zawsze potrzebowało uwagi a ja wiele bym dała by potrafiło chociwz chwilę . Być może to zależy od dziecka a mjhe zawsze było wymagające. Teraz ma 3 lata i też nie bardzo lubi się bawić sama . Max 5 min i już szuka uwagi, kontaktu, chce żeby robić coś z nią, szybko się nudzi .. tak że no. Ja nie widzę nic zgego w samodzielnej zabawie :D