lekarz - przyjaciel czy wróg?

czekladka24

2533 Odsłony
18 Komentarze

Dziecko ze służbą zdrowia ma kontakt już od pierwszych chwil życia. Przez okres pierwszego roku życia te wizyty są często co jest związane z obowiązkiem szczepień. Ten okres szybko przemija a dziecko zazwyczaj ze względu na swój wiek zapomina przykre przeżycia. Wiadomo w niektórych przypadkach nie jesteśmy w stanie ochronic dziecka przed wizytami częstymi. Mówimy tu o przypadkach, gdy dziecko przewlekle choruje lub ma kłopoty zdrowotne wymagające długotrwałego leczenia. Bardzo trudno w takich momentach "osłodzić" dziecku wizyty w gabinecie lekarskim, ono doskonale wie, że nie będzie to nic miłego. Jednak takie sytuacje to rzadkość. Mój synek bardzo rzadko choruje, ale każda nasza wizyta to okropny płacz, wyrywanie się o ogromny problem z możliwością przebadania przez lekarza. Wielokrotnie zastanawiałam się "dlaczego moje wizyty u lekarza muszą być straszne?", "dlaczego synek tak okropnie płacze i histeryzuje?", przecież rzadko chodzi na wizyty kontrolne a zazwyczaj były wyłącznie przy okazji szczepień. Ostatnia nasza wizyta szczepienna przebiegła szybko, synek rozpłakał się a pan doktor nawet nie miał do niego podejścia, nawet nie przebadał go dokładnie.Zwrócił mi uwagę, że mały nie jest dobrym pacjentem bo płacze i nie da się dotknąć. Po tym określeniu zapytał mnie jedynie czy chorował przed wizytą, odparłam, że nie więc ocenił że można szczepić. Stwierdziłam, że lekarzem z powołania chyba nie został. Od tego momentu synek nie miał kłopotów ze zdrowiem, do momentu gdy zapalenie oskrzeli nas dotknęło. Podczas wizyty pediatra badał synka i dużo do niego mówił, uśmiechał się, żeby się nie bał i był spokojny. Lecz mimo pozytywnego nastawienia synek nie uspakajał się. Moment przełomu nastąpił gdy lekarz wrócił do biurka aby wypisać nam zalecenia i po tym momencie mały uspokoił się. Bardzo ważne jest mówienie dziecku, gdzie rzeczywiście idzie, że pan doktor je przebada, wizyta będzie bardzo szybka. Gdy będzie szczepione, koniecznie trzeba dziecku o tym powiedzieć argumentując np. że igła będzie cieniutka i wszystko potrwa bardzo krótko. A po wizycie pójdziemy na lody lub na plac zabaw. Wielu rodziców nieświadomie straszy własne dzieci mówiąc np. "rób tak dalej, to przyjdzie pan doktor i da ci zastrzyk", bądz też " zobaczymy, czy lekarz będzie się tak śmiał'. W ten sposób bardzo często wywieramy u dziecka negatywne emocje. Nigdy w ten sposób nie straszyłam synka więc nie powinien być tak negatywnie nastawiony do lekarza. Ale wiem, że bardzo ważne jest także podejście pediatry do małego pacjenta. O tym w szczególności zapominamy. Może to nie po stronie dziecka jest przyczyna lecz po stronie lekarza, który nie ma prawidłowego podejścia. Jaki powinien być prawdziwy z powołaniem pediatra? często zadajemy sobie to pytanie. Według mnie powinien być: 1. uśmiechnięty i miły w stosunku do dziecka; 2. profesjonalny i dokładny; 3.pełen cierpliwości; 4. wyrozumiały, zawsze powinien mieś naklejkę dla swojego pacjenta 5. nie powinien się spieszyć, wizyta powinna przebiegać spokojnie, aby dziecko czuło się komfortowo.