Jak zwiększyć swoje szanse na zajście w ciążę?

Podziwiam osoby, które decydują się na adopcję. Naprawdę. To osoby o wielkiej empatii i miłości. 

Sama kiedyś się zastanawiałam nad adopcją (ze względu na silną tokofobię po pierwszym porodzie), ale nie dałabym rady. Wiem, że to nie dla mnie. Bałabym się, że nie pokocham tego dziecka tak jak powinnam. Tym bardziej szanuję każdego, kto daje tym dzieciom szansę na nowy, kochający dom❤️❤️

Naprawdę?

 tylko do 42 lat?

 patrząc na obecne macierzynstwo gdzie ten wiek się wydłuza to ten zakres wieku do 42 to taki wysoki próg na adopcje;( a perzeciez nie zawsze nowi rodzice chcą adoptowac noworodka

No właśnie, może Adopcja wchodzi w grę?  Chociaż nie wiem czy zdarzą pozałatwiać wszystko... bodajże do 42 r.ż. można ubiegać się o adopcję. 

Ewcia a nie myślą o adopcji? 

Strasznie to jest przykre że spotyka to ludzi którzy bardzo pragną być rodzicami :(

Mazia 1 nawet nie wiem czy myśleli może im przeszło to przez myśl ale niestety nie mają warunków. Obydwoje pracują, brat kocha dzieci zawsze jak ja i siostra jeździmy do niego to zawsze się z nimi bawi , wymyśla im zabawy gra z moimi synkami w piłkę. Byłby cudownym ojcem ale niestety mieszkają w domu rodzinnym gdzie dzielą dom z tatą i bratem , tata ma swój pokój  młodszy brat osobno kuchnie i dwa pokoje i sam mieszka z 10letnia córka a brat który nie moze mieć dzieci ma drugą połówkę domu i ma tylko kuchnie i dwa pokoje więc wiedzą ze niestety nie mają warunków dla dziecka i wiedzą jak to ciężko itd bardzo mi ich żal,  mimo że młodszy brat mniej odpowiedzialny itd a ma córkę mimo że wychowuje sam ale bardzo dużo pomaga mu starszy  brat i często gdzieś zabierają jego córkę bo młodszy brat nie ma nawet prawa jazdy.

Ewcia a tak się zapytam nie musisz odpowiadać :) bo jeśli brat bardzo z żoną chciał dziecko to nie myśleli o adopcji ? ja wiem, że to nie własne, ale jednak dziecko , które można pokochać i dać szczęście :)

Ja to brałam pod uwagę bo lekarze mówili, że będzie mega ciężko :) i jakby zaraz w tedy z partnerem o tym rozmawialiśmy , że jak coś to jest wyjście :) jeju takie tematy to my juz mieliśmy, a zaledwie rok byliśmy ze sobą :D no , ale w tedy padła diagnoza u mnie , która mnie podłamała

Mój brat starał się z żoną 5lat i leczył się 3lata i się poddał bo leczenie bez skutu i niestety mają już po 40lat i nie mają dzieci co do dzisiaj tak to przeżywa że nieraz jak sobie wypije to płacze przez to ;( a jak tylko dowiaduje się i ciążach w rodzinie to jeszcze gorszy ma humor dlaczego nie oni;( przykre to i tak bardzo chciałabym mu pomóc a nie potrafię;( jest tyle rodziców co zabijają dzieci, zostawiają itd a tyle par tak bardzo pragnie dziecka i nie mogą;(