Choroba bostońska, zwana też ze względu na umiejscowienie wysypki zespołem dłoni, stóp i ust, to często występująca choroba wirusowa atakująca szczególnie najmłodszych. Zdarza się, że jest postrachem rodziców dzieci w żłobkach i przedszkolach. Czy słusznie? Dowiedz się więcej.
Chorobę bostońską wywołują wirusy rodzaju Enterowirusów, najczęściej z grupy Coxsackie. Źródłem zakażenia jest zakażony człowiek, nosiciele (osoby z upośledzoną odpornością) lub kąpiel w niezdezynfekowanych zbiornikach wodnych. Zakażenie następuje drogą pokarmową (choroba brudnych rąk), kropelkową bądź kontaktową. Okres inkubacji choroby oceniany jest na 3 – 7 dni. Do zakażenia wśród małych dzieci dochodzi bardzo łatwo i szybko. Wystarczy na przykład, że dziecko włoży do buzi zabawkę, odłoży, a następnie zostanie ona wzięta przez kolejne dziecko. Jednak zakażenie może nas spotkać nie tylko w grupie żłobkowej czy przedszkolnej, ale też w sklepie, w autobusie, na placu zabaw. Nosicielami choroby są także dorośli, którzy, sami nie chorując, mogą tylko przenosić wirus, a jeśli zachorują, co zdarza się rzadko, to choroba ma u nich łagodniejszy przebieg. Okresem sprzyjającym występowaniu i rozprzestrzenianiu się choroby bostońskiej jest okres przejściowy między wiosną a latem oraz jesień.
Najczęściej pierwszym objawem choroby jest
gorączka trwająca około 2 dni,
Poza tym
dzieci mogą narzekać na ból gardła, złe samopoczucie,
możemy obserwować brak apetytu spowodowany pojawieniem się w jamie ustnej, na łukach podniebiennych i w gardle, bolesnych zmian pęcherzykowych,
może pojawić się biegunka,
ogólne osłabienie.
Charakterystycznym objawem i zarazem odróżniającym chorobę bostońską od ospy czy innych infekcji wirusowych są:
zmiany skórne pod postacią pęcherzyków, grudek czy wybroczyn zlokalizowane
- wokół ust,
- wewnątrz jamy ustnej,
- na podeszwach stóp,
- po wewnętrznej stronie dłoni.
Pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym pojawiają się po upływie doby/ dwóch dni. Na początku niewielkie z czasem osiągają większe rozmiary i zlewają się ze sobą, powodując owrzodzenie. Powstawanie pęcherzyków wiąże się z bólem, swędzeniem, uciążliwością dla dziecka. Dzieje się tak szczególnie, gdy rany zostaną nadkażone bakteriami – wtedy można zaobserwować zmianę ich wyglądu, wydzielinę ropną. Taki stan wymaga ponownej porady lekarskiej i prawdopodobnie zastosowania preparatów dezynfekujących.
Po zaobserwowaniu pierwszych niepokojących objawów należy udać się z dzieckiem do lekarza. Choroba bostońska nie jest groźną chorobą, ma łagodny przebieg, jednak nieleczona lub zaniedbana może doprowadzić do poważnych komplikacji, jak owrzodzenie skóry, zapalenie opon mózgowo -rdzeniowych, zapalenie osierdzia i mięśnia sercowego (u dzieci starszych).
W chorobie bostońskiej, tak jak i w innych chorobach wywołanych wirusami, nie ma specyficznego leczenia. Stosuje się leczenie objawowe.
Po konsultacji z lekarzem, w czasie choroby, mogą się przydać:
leki obniżające ciepłotę ciała,
leki przeciwbólowe,
środki przeciwświądowe,
środki dezynfekujące, jak wodny roztwór gencjany, nadmanganian potasu, rivanol.
W charakterystycznym klinicznym przebiegu choroby ciepłota ciała powinna bez problemu ustępować po podaniu leków przeciwgorączkowych, wypełnione płynem surowiczym pęcherze powinny ustąpić po 5 – 7 dniach (czasami później).
W trakcie choroby należy pamiętać o ryzyku odwodnienia dziecka. Aby do tego nie dopuścić, trzeba podawać malcowi płyny do picia, najlepiej letnie, bezsmakowe.
Pamiętajmy, że jeśli pęcherze umiejscowiły się w jamie ustnej, to dziecko może odczuwać ból w czasie jedzenia i picia, a także w trakcie jej zamykania i otwierania. Dlatego warto zaproponować dziecku słomkę, przez którą będzie mogło pić płyny oraz podawać mu pokarm w formie papek lub bardzo rozdrobniony. Zarówno płyny jak i jedzenie nie powinno być kwaśne, pikantne, bo może to spowodować dyskomfort.
Choroba bostońska jest chorobą zakaźną i mocno zaraźliwą. Szczególnie dotyczy to osób o obniżonej odporności a takimi pacjentami są dzieci. Dlatego należy przestrzegać higieny całego ciała, zwrócić uwagę na częste i dokładne mycie rąk. Ważne jest dokładne mycie sztućców i naczyń oraz nieużywanie ich nieumytych przez kolejnych członków rodziny. W czasie choroby dziecko powinno unikać kontaktu z innymi dziećmi, by ich nie zarazić.
Atopowe zapalenie skóry to przewlekająca się, uciążliwa choroba rozpoznawana najczęściej u niemowląt. Jeśli zauważasz chorobowe zmiany na skórze maluszka – ten artykuł jest dla Ciebie.
Gorączka nie zawsze jest zwiastunem choroby, jednak nie należy jej lekceważyć. Zwłaszcza u niemowlaka, podwyższona temperatura ciała wymaga obserwacji, a nierzadko również konsultacji lekarskiej.
Angina to choroba najczęściej wywoływana przez bakterie paciorkowca. Sprawdź, po czym rozpoznać tę chorobę i jak na nią reagować, aby uchronić dziecko przed nieprzyjemnymi konsekwencjami.
Kiedy dziecko się przeziębi, chcemy jak najszybciej mu pomóc. Dowiedz się, które środki są faktycznie pomocne, a z których lepiej w ogóle zrezygnować.
Powoli zbliża się wiosna, a wraz z nią fala przeziębień. Szczególnie narażone na nie są niemowlęta i małe dzieci. Jak szybko uporać się z infekcjami? Radzimy.
Beata a w chorobie bostońskiej za to dorosli przechodza łagodniej,.. My teraz uważamy bo maluda bierze wszystko do buzi co ja otacza. Wiec na higiene rączek i otaczających ją przedmiotów zwracamy bardzo uwagę
Nie wiem jak jest z chorobą bostońską, ale np. świnka jest bardzo niebezpieczna dla dorosłych. Ponieważ mężczyzna, dorosły mężczyzna może stać się nawet bezpłodny.
Mi tak powiedziała pediatra, my nie złapaliśmy więc nie wiem ale to jest jak z każdą chorobą, jak ma się obniżoną odporność, to zawsze można coś złapać. Co do paznokci to fakt. Ja się trochę wystraszyłam jak zobaczyłam to u synka. Tylko to nie jest t...
