Choroba bostońska - sprawdź, czy grypa bostońska jest naprawdę taka straszna 

Choroba bostońska - sprawdź, czy grypa bostońska jest naprawdę taka straszna

Chorobę bostońską wywołują wirusy rodzaju Enterowirusów, najczęściej z grupy Coxsackie. Źródłem zakażenia jest zakażony człowiek, nosiciele (osoby z upośledzoną odpornością) lub kąpiel w niezdezynfekowanych zbiornikach wodnych. Zakażenie następuje drogą pokarmową (choroba brudnych rąk), kropelkową bądź kontaktową. Okres inkubacji choroby oceniany jest na 3 – 7 dni. Do zakażenia wśród małych dzieci dochodzi bardzo łatwo i szybko. Wystarczy na przykład, że dziecko włoży do buzi zabawkę, odłoży, a następnie zostanie ona wzięta przez kolejne dziecko. Jednak zakażenie może nas spotkać nie tylko w grupie żłobkowej czy przedszkolnej, ale też w sklepie, w autobusie, na placu zabaw. Nosicielami choroby są także dorośli, którzy, sami nie chorując, mogą tylko przenosić wirus, a jeśli zachorują, co zdarza się rzadko, to choroba ma u nich łagodniejszy przebieg. Okresem sprzyjającym występowaniu i rozprzestrzenianiu się choroby bostońskiej jest okres przejściowy między wiosną a latem oraz jesień.

Choroba bostońska - objawy

Najczęściej pierwszym objawem choroby jest

• gorączka trwająca około 2 dni,

Poza tym

• dzieci mogą narzekać na ból gardła, złe samopoczucie,

• możemy obserwować brak apetytu spowodowany pojawieniem się w jamie ustnej, na łukach podniebiennych i w gardle, bolesnych zmian pęcherzykowych,

• może pojawić się biegunka,

• ogólne osłabienie.

Charakterystycznym objawem i zarazem odróżniającym chorobę bostońską od ospy czy innych infekcji wirusowych są:

• zmiany skórne pod postacią pęcherzyków, grudek czy wybroczyn zlokalizowane
  - wokół ust,
  - wewnątrz jamy ustnej,
  - na podeszwach stóp,
  - po wewnętrznej stronie dłoni.

Pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym pojawiają się po upływie doby/ dwóch dni. Na początku niewielkie z czasem osiągają większe rozmiary i zlewają się ze sobą, powodując owrzodzenie. Powstawanie pęcherzyków wiąże się z bólem, swędzeniem, uciążliwością dla dziecka. Dzieje się tak szczególnie, gdy rany zostaną nadkażone bakteriami – wtedy można zaobserwować zmianę ich wyglądu, wydzielinę ropną. Taki stan wymaga ponownej porady lekarskiej i prawdopodobnie zastosowania preparatów dezynfekujących.

Choroba bostońska - leczenie i przebieg choroby

Po zaobserwowaniu pierwszych niepokojących objawów należy udać się z dzieckiem do lekarza. Choroba bostońska nie jest groźną chorobą, ma łagodny przebieg, jednak nieleczona lub zaniedbana może doprowadzić do poważnych komplikacji, jak owrzodzenie skóry, zapalenie opon mózgowo -rdzeniowych, zapalenie osierdzia i mięśnia sercowego (u dzieci starszych).

W chorobie bostońskiej, tak jak i w innych chorobach wywołanych wirusami, nie ma specyficznego leczenia. Stosuje się leczenie objawowe.

Po konsultacji z lekarzem, w czasie choroby, mogą się przydać:

• leki obniżające ciepłotę ciała,

• leki przeciwbólowe,

• środki przeciwświądowe,

• środki dezynfekujące, jak wodny roztwór gencjany, nadmanganian potasu, rivanol.

W charakterystycznym klinicznym przebiegu choroby ciepłota ciała powinna bez problemu ustępować po podaniu leków przeciwgorączkowych, wypełnione płynem surowiczym pęcherze powinny ustąpić po 5 – 7 dniach (czasami później).

W trakcie choroby należy pamiętać o ryzyku odwodnienia dziecka. Aby do tego nie dopuścić, trzeba podawać malcowi płyny do picia, najlepiej letnie, bezsmakowe.
Pamiętajmy, że jeśli pęcherze umiejscowiły się w jamie ustnej, to dziecko może odczuwać ból w czasie jedzenia i picia, a także w trakcie jej zamykania i otwierania. Dlatego warto zaproponować dziecku słomkę, przez którą będzie mogło pić płyny oraz podawać mu pokarm w formie papek lub bardzo rozdrobniony. Zarówno płyny jak i jedzenie nie powinno być kwaśne, pikantne, bo może to spowodować dyskomfort.

Choroba bostońska jest chorobą zakaźną i mocno zaraźliwą. Szczególnie dotyczy to osób o obniżonej odporności a takimi pacjentami są dzieci. Dlatego należy przestrzegać higieny całego ciała, zwrócić uwagę na częste i dokładne mycie rąk. Ważne jest dokładne mycie sztućców i naczyń oraz nieużywanie ich nieumytych przez kolejnych członków rodziny. W czasie choroby dziecko powinno unikać kontaktu z innymi dziećmi, by ich nie zarazić.