Spanie w swoim pokoju

przy młodszyc dzieciach przy dwójce pewnie jest ciężko nie moge sobie tego wyobrazić bo mam dwójke dzieci z dużą różnica wieku wiec starsza zasypia sama;) a młodsza u nas w pokoju ale też czesto trwa to dłuzej nie wiem jak by to było przy dwójce takich maluchów;)

Myslę, że konsekwencja i poświęcenie dziecku tego czasu na uśpienie może być kluczem do sukcesu:p

jak jest maż w domu to dzielimy się obowiązkami, jedno z nas bierze córkę a drugie syna, jeśli jestem sama to biorę ich do siebie do łóżka i pierwsza zawsze córka zasypia i ja przenoszę do jej pokoju a z synkiem czekam aż robi się śpiący 

Syna zazwyczaj mąż usypia i ma swój rytuał bo ja w tym czasie zajmuje się młodszym synem. Jednak kiedy męża nie było i usypialam obu to nie miałam problemu. Tylko muszę chwilę posiedzieć z synem w pokoju do czasu aż drugi syn zacznie marudzićna co dlugo nie trzeba czekać;) 

Justys to zazdroszcze konsekwencji :) ja czasami wymiękam - jestem tak zmęczona, ze żeby na moment się położyć ulegam

U mnie wszystko ładnie zadziałało gdy córka sama wybierała sobie meble, lampkę, później pościel i nawet chętnie chciała spać już sama w swoim dużym łóżku i w swoim pokoju oddzielnie. Cieszyła się ale były też momenty że przychodziła w nocy do nas i chciała z nami pospać.

U nas syn wie , że jeżeli mówimy coś stanowczo to nie ma szans postawić na swoim ;) 

Oj tak. Czasami dla chwili spokoju człowiek potrafi pozwolić na więcej, a wiadomo, że dziecko szybko łapie w jakich sytuacjach może więcej. Konsekwencja to klucz do sukcesu, ale jak wiadomo nie jest to proste I nie zawsze wszystko się udaje tak, jakbyśmy tego sobie życzyły