Pożegnanie ze smokiem

U nas na początku ssała ten najmniejszy smoczek z Lovi, czasami był naprawdę wybawieniem bo uspokajał na spacerze i wracałyśmy do domu bez płaczu. Gdy skończyła 3 miesiące zaczęłam jej podawać jakieś inne smoczki które dostałam w prezencie to tak nie podchodziły, ewentualnie do przysypiania, a w razie czego dawałam jej jeszcze tego mini. I nie wiem czemu z dnia na dzień zaczęła tymi smoczkami pluc, nie chciała brać do ust i teraz tak sobie żyjemy bez smoczków, a czasem by się przydały. Nie wiem czy jest sens by próbować dalej podawać czy lepiej cieszyć się ze sama się oduczyla? 

Mi trochę będzie jednak szkoda tego smoczka bo z tym smoczkiem to jest taki Bobas jeszcze a jak wyciągnie to już taka duża dziewczyna że szok :) 

U nas nawet w najgorszych kryzysach smoczek nie pomagał bo po prostu dziecko go nie chciało i jeszcze było gorzej gdy próbowałam podawać smoka. Z jednej strony cieszę się, że go nie chciała i nie mamy teraz problemu z odstawianiem a z drugiej jeśli by on miał szybciej usypiać dziecko czy sprawić że nie będzie się wybudzać w nocy to bym wolała takie rozwiązanie 

Nasz jeśli za dnia się nie dopomina to nie dostaje tylko na drzemkę i na noc. I tak stopniowo pożegnamy smoka

Wolę czasami nie dać dziecku tego smoczka a dać na wieczor jak widzę że się męczy i nie może zasnąć niż męczyć się też bo sama nie raz jestem już tak padnięta że czekam tylko na to żeby zasnąć po całym dniu albo chociaż odpocząć 

No nikt nie powiedział że będzie lekko ale konsekwencja przed wszystkim. Bo też mnie ma co dziecku mącić w głowie. 

Ale czasami są takie momenty kryzysowe że dla nas samych może być ciężko bez smoczka :) 

Te kryzys z odcieniem się od smoczka zazwyczaj trwają kilka dni i trzeba się z nimi pomęczyć i to przetrwać, niż właśnie zabierze się dziecku ale jak jest marudne to się mu oddaje. Raz a konsekwetnie