Rodzice (620 Wątki)
Jestem z moim mężem niemal połowę swego życia i w zasadzie znamy się jak łyse konie ale to co on wyprawia odkąd w ciążę zaszłam aż do teraz to się w głowie nie mieści. Zaczęło się od tego gdy musiałam pójść na zwolnienie do końca ciąży już na początku 3-go mies. Pracowałam w mięsnym a ciąża okazała się zagrożona i miałam zakaz robienia czegokolwiek. Miałam" leżeć i pachnieć". Męża i jego rodzinkę wtedy jakby piorun strzelił. Wytykali mi że nic nie robię itp a tak naprawdę nie potrafiłam usiedzieć w miejscu i ile i co mogłam to robiłam... Przyszedł taki czas, że trafiłam na miesiąc do szpitala. To był czas męki i strachu. Moi rodzice i brat codziennie przyjeżdżali i modlili się żeby wszystko było ok ze mną i z synkiem. Leżałam w szpitalu 50km od domu... A mój mąż? Ani razu nie wziął wolnego a odwiedził mnie tylko 3! razy. Po wczesnym porodzie przez CC wpadłam w depresję, coś we mnie pękło. Jak nie płakałam tak zaczęłam strasznie wyć. Jeszcze się okazało że mnie wypiszą a maleństwo zostaje w szpitalu. Na drugi dzień po wypisie, 5 dniową raną po CC poczłapałam na autobus i się tułałam te 50 km do synka, mimo bólu. Ledwo chodziłam, ale chodziłam... Mąż tyle co pojechał ze mną odebrać małego po miesiącu ze szpitala i 2 razy wcześniej ze mną pojechał odwiedzić dzidzię. Ja byłam u synka codziennie. Wiecie co? Nawet przez ten miesiąc gdzie ja ledwo się poruszałam i jeździłam od rana do nocy do dziecka on mi wypominał, że np obiadu nie ma albo że nie poodkurzane... Tak jest do dziś chociaż teraz wiele mogę zrobić bo Synek zaraz pół roczku skończy :) Ale i tak wszystkiego nie ogarnę bo brakuje mi nie raz czasu żeby do łazienki iść albo zapomnę o tym bo mały zapłacze czy coś w tym stylu i lecę do dziecka przecież. Jestem Mamą przede wszystkim. Wczoraj powiedziałam mężowi że jak mu się coś nie podoba to może odejść, droga wolna. Nic nie pomaga, jak go proszę żeby 5 min posiedział z małym żebym np się wykąpała to wielce obrażony bo przecież to moje zadanie a nie jego. On tylko przychodzi do nas i łazi za nami żeby "Popatrzeć na syna". Wychowywał dwie siostry, zmienia pampersy, przebiera umie nie to że nie potrafi i się boi...Jemu się nie chce. Ciężko mam ale znoszę to dla synka. Staram się być twarda ale czasami pękam... Tak chciałam się wyżalić... Czy tylko mój mąż dostał "małpiego rozumu" po zostaniu ojcem? Czy to taka męska zakaźna wredna choroba?
2022-08-25 08:16
mam nadzieje że wszystko jest już dobrze, pozdrawiam
2021-11-17 18:32
Na pewno dawno po problemie :)
2021-11-16 22:52
Mamabyć Myske że ten przypadek jest trochę stary i u koleżanki na pewno dużo się zmieniło także nie ma co roztrząsać tematu.
A jak piszesz u Ciebie takich problemów nie ma :)
2021-11-12 04:10
Naprawdę współczuję takiego męża nie będę tu wychwalac mojego bo nie na tym rzecz polega ale w porównaniu do tego co ty opisujesz w moim związku wiem ze na pomoc męża mogę liczyć gdy jest mi potrzebna gdy zachodzi taka konieczność to posprzata nie mówię tu o myciu łazienki o okien ale mieszkanie jest w stanie ogarnąć z grubsza tak jak robi się to na codzień pomyc naczynia odkurzyc umyc podlogi nawet pyszny obiad ugotuje moj mąż ogólnie z zawodu jest kucharzem wiec takie rzeczy nie są mu obce natomiast teraz nie pracuje w swoim zawodzie ale nie udaje ze nie pamięta co z czym się je i gdy widzi ze np ja robię cos przy synku a trzeba iść cos zrobic w kuchni to poprostu idzie i robi bez słowa w niedzielę często on ogarnia obiad a ja w tym czasie ide na spacer z synem i mogę sie chwile zrelaksowac przyjść na gotowe
Czy twój mąż dostał małpiego rozumu gdy zaszłas w ciaze ?nie wiem nie znam go na tyle bo z tego co opisujesz stał się taki dopiero gdy miało pojawic sie dziecko i potem już w trakcie gdy było ono na świecie sytuacja tylko się pogorszyła bylo samo wymaganie od Ciebie aby było zrobione ugotowane posprzątane a zero pomocy i zainteresowania z jego strony w momencie gdzie maluszek powinien być na 1 miejscu tylko pytanie moje brzmi czy mąż pomagal ci w domu wczesniej czy mogłaś mieć od niego wsparcie jeszcze przed zajściem w ciążę czy gdy była trudna psychicznie sytuacja to stał po twojej stronie a nie po stronie swojej rodziny ktora buntuje i podpuszcza przeciwko tobie jeśli tak to nie wiem co się stało moze i jego przerosła cala sytuacja i potrzebna jest jakaś terapia i specjalista aby pomóc mu się z tym uporac a jeśli kiedys wcale nie byl inny to czego oczekiwać ciezko od mężczyzny który nie jest nauczony robic w domu nic i twierdzi że wszystko jest obowiązkiem kobiety wymagać czegokolwiek i spodziewać się że nagle sam z siebie zacznie bo nie zacznie
Dlatego ja mam w planie właśnie syna wychować na takiego mężczyznę który będzie zaradny pomocny i kiedys w przyszłości będzie on wsparciem dla swojej kobiety nie tylko wtedy gdy będzie fajnie ale i wtedy gdy będą problemy będziemy potrafił sam sobie ugotować jeśli zajdzie taka potrzeba chociażby cos najprostszego ale go tego nauczę chociaz by nie wiem co to nauczę go tej zaradności i szacunku do tego że kobiecie tez sie należy pomoc i zycie wsparcie a nie tylko bycie tak zwana kura domowa mimo wszystko nawet gdy jej stan zdrowia jej na to nie pozwala to musi i koniec i juz ....nie bo tak to nie działa a wielu mężczyzn niestety jeszcze w tych czasach gdzie wydawało by się że świat idzie do przodu jest daleko w tyl ze swoją zaradnością w takich sprawach...poprostu mama nie nauczyla w domu robic nic podala wszystko pod nos i teraz takie zachowanie
