Zmniejszenie cesarek w Polsce

Rozumiem że tak masz ale pisz ze wszystkie mamy tak mają bo nie wszystkie i te które tak nie mają czytając takie wpisy maja ogromne poczucie winy i nierzadko zastanawiają się czy x nimi jest cis nie tak ze nie są w stanie zająć się dzieckiem 

Może i tak ale ja mam taki charakter że ból mi nie przeskodzi w zajmowaniu się dzieckiem. Dziecko dla mnie jest najważniejsze. A o bólu wtedy zapominam

Aneczka nie zgadzam się zależy od kobiety. Js np jsk mnie boli bardzo albo bardzo źle się czuję jak teraz w pierwszych miesiącach ciąży żeby nie wiem co dzieckiem zająć się w stanie nie byłsm. Czułam się potwornie bo synek cos chciał a ja leżalsm i łzy same leciały bo nie miałam siły wstać. 

Dlatego ja tak bardzo bałam się porodu bo wiedzielsn że jak źle zniosę i będzie to dla mnie ogromny ból to nie dam rady zająć się dzieckiem bo mi zwyczajnie robi się słabo 

Pamiętam jak dziś jak pierwsza noc po cc położna wzięła syna na karmienie, przyniosła odłożyła, parę minut i zaczął ulewać. Nie było że boli. Ciągnęło jak cholera, jeszcze ten przeklęty cewnik (o mało życia przez niego nie straciłam). Trzeba było jakoś się poderwać i wstać do maluszka.

Depresja poprodowa to co innego a ból co innego. Jak coś boli to kobieta znajdzie siłę by zająć się dzieckiem. A jak wpadnie w depresję to wiadomo jak się dzieje

aneczkaaaa - nie zgodzę sie z Tobą. Nie zawsze kobieta znajdzie siły, aby zająć się dziećmi. Nie każda kobieta jest taka sama. Czasami kobiety mają depresję poporodową i nie mają siły i chęci, aby zająć się maleństwem. 

to_ja_Aga_K jak leżałam w szpitalu, to większość kobiet, które trafiały na oddział rodziły naprawdę w błyskawicznym tempie. Większość "zmieściła" się w 5,6 godzin od pierwszych skurczy, czego można pozazdrościć, bo są takie porody, które trwają i 20 godzin.

Co do porodu sn i cc, to właśnie mam porównanie i powiem Ci, że z własnej woli nigdy bym się na cięcie nie zdecydowała. Po porodzie fizjologicznym po 2 godzinach już szłam pod prysznic, co prawda osłabiona, bo jednak kosztowało mnie to dużo siły, aczkolwiek człowiek "śmigał". Natomiast stan po cięciu był dla mnie tragedią. Pionizacja nie była najgorsza. Przy środkach przeciwbólowych jakoś się wstaje. Gorzej, jak dzień po pionizacji nie chcą dawać środków przeciwbólowych i wstawanie to mega wyzwanie, szczególnie w nocy, lub po nocy, kiedy jest się "zastanym". Na ten moment jestem 2,5 tygodnia po porodzie. Co prawda po tygodniu już normalnie funkcjonowałam, aczkolwiek rana dalej szczypie, mimo że ładnie się goi. Także jestem za porodem naturalnym, cesarka tylko w uzasadnionych medycznych przypadkach, nigdy z własnego widzimsię...

To prawda nie zawsze chce oznacza moc. Jednak kobieta zawsze znajdzie siły na zajęcie się dzieckiem czy dziećmi