Poród FAUCS

Patrycja dokładnie, ja pamiętam jak dzień przed porodem mówiłam, że nie będę umiała wziąć córeczki na ręce, wyjąć z łóżeczka. A jak już się urodziła to jakoś to wszystko samo przyszło, jak by w głowie coś się przełączyło :) mąż ze strachem w oczach patrzył jak ubieram ją po kąpieli. Mówił, że te rączki i nóżki są takie chudziutkie, że by się bał ich dotknąć a już nie mówi o włożeniu w rękaw czy spodenki :) 

Ważne żeby strach nas nie sparaliżował że nic nie będziemy mogli zrobić

Karolinach też się tego bałam ale to przyszło jakoś tak z automatu :) 

Ja drugiego porodu się nie boję, ale to dlatego, że mam dobre wspomnienia. Jak u kogoś były problemy to naturale, że potem też się martwi.

My kobiety zawsze musimy się czymś zamartwiać. Taka nasza natura.

Ja bym się nie bała drugiego porodu, zresztą pierwszego też się nie bałam. Plus drugiego by był taki, że bym wiedziała chociaż, że to już :) bardziej bałam się opieki nad córeczką, tego co mnie czeka, czy będę umiała się nią zająć itp. To jest gorsze niż poród :) 

Najpierw się boimy bo nie wiemy co nas czeka a później boimy się bo już wiemy jak to wygląda ah my kobiety ;) ja jestem zdania że jakoś musi to być trochę lepiej trochę gorzej ale da się rade każdy daje 

Karolina zle.sie okreslialam.mialam na myśli to że będziemy wiedzieli mniej więcej jak to wszystko wygląda